{Let's find some B L O O D}

_{Het getjilp van het vogeltje hielt abrupt op. Een rustig gespin kwam vanuit het gras opgestegen. De bruine kater deed zich te goed aan het vogeltje dat hij net had gevangen. De jacht was minimaal, maar hij kon er in ieder geval weer eventjes op leven. Cyaanblauwe ogen kwamen boven het half opgegeten vogeltje vandaan. Saxon hielt zijn omgeving goed in de gate. Hij wist dat er altijd vijanden op de loer lagen, zeker als je een BloodClan kat was zo als hij. Zijn clan was nou niet echt geliefd bij de andere katten, iets wat hij zich niet kon voorstellen. Hij vond het heerlijk om in deze clan te leven, te moorden en een actief leventje te leven. Het feit dat hij ooit een Kittypet was, dat lag ver achter hem. Maar weinig wisten van zijn afkomst, en wat hij in de donkere dagen van zijn jeugd had gedaan. Zijn broertje en zusjes wilde niets meer met hem te maken hebben. Die leefde rustig in hun glazen huis bij de tweebeners. Schijters, dat waren het. Nu wist Saxon wel dat hij de enige was die het ware leven als een Rogue had geproefd, de enige die de genen van zijn vader had gekregen. Iets waar hij trots op was, ondanks dat zijn vader nu weg was, waarschijnlijk dood al was dat niet zeker.

De oren van de bruine kater schoten overeind, maar eindige in zijn nek. Zijn kille cyaanblauwe ogen, ogen die op die van hun leider Scourge deden denken, staarde voor zich uit. Er ritselde iets, geen muis, geen vogel, een kat. Dat wist hij zeker. Zijn bek ging iets open om de lucht te proeven, maar de geur kwam hem zo snel niet bekend voor.
Saxon ging overeind zitten, bloed druppelde van zijn kin en er zaten een paar veren rond zijn bek. Twee keer ging hij met zijn raspende tong over zijn bek heen om alles goed te krijgen, een beetje te fatsoeneren. "Wat moet je hier?" kwam er kalm uit zijn bek. Saxon was, in tegen stelling tot andere BloodClan katten, geen kater die meteen vijandig ging zitten doen en ging blazen of zo. Nee, hij wist zich met woorden alleen te redden en als het echt nodig was, zou hij een gevecht aangaan. Al kwam dat maar zelden voor...

[&Open]}

Ziva de mooie gitzwarte poes kwam tevoorschijn en keek hem met haar bloedrode ogen rustig aan . ¨ ik ben een bloodclanpoes wat zou ik hier anders doen ¨ siste ze gewoon . Ze was nog uitgeput van de reis die ze achter haar had . Haar ogen stonden vol haat maar ook speels . ¨ik moet je iets zeggen ¨zei ze ten slotte . ¨ik ben daar juist stormstar en nog een paar thunderclankatten tegengekomen ¨siste ze speels en woedend . ¨ik was bij hun clangrens ¨ zei ze beheerst . Ze staarde hem met haar bloedrode ogen aan . Ze liet haar blik dan rsyten op de dode vogel die daar lag . Die deed haar herineren aan haar honger . Ze had sinds gisterenavond niets meer gegeten en haar spieren deden pijn van de lange reis . Maar ze liet geen sprankje zwakte zien bij deze kater voor haar .

_{Een zucht slakend keek de bruine kater naar de gitzwarte poes die te voorschijn kwam uit de schaduwen. Oh jah, haar kende hij wel. Jammer genoeg ergens. ¨ ik ben een bloodclanpoes wat zou ik hier anders doen ¨ Zijn cyaanblauwe ogen vernauwde zich. "Je hoeft niet zo'n toon tegen me aan te slaan Ziva. Ik wéét wie je bent en jij hoort je plaats te weten." Saxon verhief zijn stem niet, hij verhief zijn stem bijna nooit. Maar toch wist hij altijd iedereen te intimideren. Het was gewoon iets waar hij goed in was, andere manipuleren met enkel woorden.
Hij keek verveeld naar de zwarte poes en schoof de afgekloven vogel aan de kant. Net toen hij wilde vragen wat ze überhaupt van hem moest, sprak de jonge kattin verder. ¨ik moet je iets zeggen,". Saxon zuchtte zachtjes. Oh god, daar kwam het. ¨ik ben daar juist stormstar en nog een paar thunderclankatten tegengekomen, ik was bij hun clangrens ¨ Saxon voelde woede in zich opborrelen, maar hij hielt zich rustig en haalde diep adem. "Mousebrain! Je bent echt niet goed snik. Momenteel kunnen we niemand, ik herhaal, níemand missen in het kamp," Saxon's blauwe ogen stonden woedend, terwijl hij dreigend op Ziva afstapte. Hij was misschien niet de grootste kater, maar hij kon dreigend zijn als het nodig was. Zijn cyaanblauwe ogen staken immers fel af tegen zijn donkere vacht, wat een kille en mysterieuze uitstraling gaf.}

Ziva was geschokt van zijn antwoord . ¨oh sorry ik dacht dat je het wel leuk zou vinden ¨zei ze beheerst . Haar bloedrode ogen stonden woedend . Ze draaide haar gitzwarte kopje om zijn blik te vermijden . ¨dan ga ik maar je hebt me blijkbaar niet nodig¨siste ze scherp . Meestal kon ze haar stem niet beheersen . Ze praat hetzelfde als haar ogen . Ze stond recht en zwiepte woedend met haar mooie lange staart en stapte met grote passen weg van Saxon . ¨nu kan ik zelf opzoek naar voedsel ¨zei ze nog steeds kwaad van saxons antwoord . Toen ze weer de struiken naderde stopte ze even adrubt en snoof de lucht op . Muis dacht ze . Lenig ging ze in sluiphouding en sloop op de geur af . Ziva hoefde het beestje niet zien of te horen de geur vertelde haar al genoeg . En ja daar onder een oude boom zat een dikke muis . Behendig sloop ze op het diertje af en dode het in een klap . Ze nam de muis mee naar de struik en begon eerst haar ongewoon lange nagels te wassen . Meestal als de vijand haar nagels ziet begonnen ze te twijfelen . Toen ze klaar was begon ze met haar lange tanden het dier te verscheuren . ¨eindelijk vers bloed ¨zei ze wat luider dan bedoeld .

_{Meer en meer begon hij zich te irriteren aan deze jongere poes. Hij vroeg zich af waarom Icy haar in eerste instantie had aangenomen voor BloodClan. Hij zuchtte en zijn ogen rolde in hun kassen toen ze weer tegen hem sprak. ¨oh sorry ik dacht dat je het wel leuk zou vinden ¨ Haar stem klonk beheerst, maar haar ogen spraken de woede uit. Een sadistische grijns stond op zijn strakke gezicht, terwijl hij toekeek hoe ze zijn blik ontweek. ¨dan ga ik maar je hebt me blijkbaar niet nodig¨ Hij snoof zacht, alsof hij haar nodig had. Never. Saxon werkte over het algemeen in zijn eentje, dan hoefde je tenminste niet te zorgen voor mousebrains zoals Ziva. Hij keek verveeld toe hoe ze haar staart hoog in de lucht deed en bij hem weg stapte. Hèhè, eindelijk rust. Serieus, wat een domme poes.

Saxon draaide zich om, zodat zijn gezicht volledig in de wind gericht stond. Er waren hier maar weinig prooien, maar misschien kon hij nog wat vangen voor zichzelf. De bruine kater ging over in stalk mode en sloop door het wat hogere gras heen. Hij herinnerde zich deze padden nog van de tijd dat hij met zijn vader trainde. Hier kon hij, bij wijze van spreken, met z'n ogen dicht nog een prooi vinden.
Zijn snorharen trilde en hij ving de geur van een muis op. Geweldig, vers voedsel. Saxon kneep zijn cyaan blauwe ogen tot spleetjes en spande zijn achterpoten. Hij sprong en voelde hoe zijn klauwen in het zachte vlees van het muisje gleden. Snel zetten hij zijn tanden erin en maakte een einde aan het korte leventje van het diertje.
Smakelijk at hij het muisje op, toen zijn oren naar achter draaide. Wie had hem nu weer nodig? Hij zuchtte en ging zitten, met zijn rug naar zijn belager toe.}

Zaria de mooie slanke zwart witte kat sprong sierlijk uit de struiken en boog haar mooie kopje sierlijk . ¨sorry dat ik u stoor ¨zei ze respectvol . ¨ik heb net mijn zusje gaan halen eigenlijk soort van gered van stormstar ik ben haar gaan zoeken ¨zei ze beheerst . ¨ik weet niet wat ze in haar kop voorhad maar ze is niet echt een van wie je kunt zeggen dat ze slim is ¨zei ze met geen betekenis . Zaria was de zus van ziva en zij was zichtbaar de slimste van de twee. Ze keek met haar helblauwe ogen in die van saxon . Haar lange mooie staart zwiepte respectvol toen ze doorhad dat saxon geen gezelschap wou . ¨ ik laat je maar alleen ¨zei ze slim . Ze boog haar kopje weer sierlijk en sprong in twee passen het veldje uit . Ze keek nog een keer naar achter of saxon zei dat ze moest blijven . Maar blijkbaar was dat het geval niet dus ging ze verder . Ze stopte toen ze de geur rook van ziva . ¨hier is ze dus ¨ zei ze sluw . Ze had niet door dat saxon haar nog kon horen en dat ze nog in zicht was van de grote kater .

_{Een BloodClan geur, dat was duidelijk. Maar de geur was anders dat die een die hij net geroken had. Ziva was dus echt vertrokken. Hij snoof nog een keer en kreunde zacht, nee de geur was er nog. Zwakker, dat wel, maar hij was er nog. Opeens hoorde hij een stem achter zich, Saxon draaide kalm zijn hoofd en zag daar een jonge zwart/witte kattin zitten.
Verveeld draaide hij zich helemaal om en keek d'r kalm aan. Hij knikte langzaam, als teken dat hij luisterde. ¨ik heb net mijn zusje gaan halen eigenlijk soort van gered van stormstar ik ben haar gaan zoeken ¨ Hij dacht eventjes na en zuchtte daarna. "Ziva is jou zus, toch? Ze rende die kant op," met zijn staart wees hij in de richting waar het geurspoor naar toe leidde. ¨ ik laat je maar alleen ¨ Saxon knikte enkel en volgde de zwart/witte kattin met zijn cyaanblauwe ogen.
Met een zucht stond hij op, misschien was het tijd om maar eens terug te keren naar het kamp. Hier was toch niets meer te doen. Hij had gegeten, er was niets speciaals gebeurd en hij had totaal geen zin om te lopen babyzitten op die twee poezen. Dus draaide hij zich om en liep rustig terug in de richting van het BloodClan kamp.

[Topic uit!]}