Leave it alone

Het was een typische hete dag dat alleen de zomer kon brengen.. Met de zon hoog en eenzaam aan de hemel. Dat viel ook te merken aan de kleurrijke wereld dat weer in bloei kwam te staan. Wat in de winter als een grijze vacht gezien zou worden, is het voor Shallow nu een licht zilveren kleur. Een teken dat ze, ondanks alles, wel goed voor zichzelf had weten te zorgen. Dat zou ze niet snel hebben gezegd als je het haar een jaar geleden zou vragen.
De lichte glans in haar tweekleurige ogen is eindelijk weer terug na de zware periode in de Elite. De ambitie en passie had haar sterk vooruit weten te trekken na het verlies van haar vader, haar zoon en haar beste vriend. Echter met meer tijd aan haar poten kwam het nare gevoel weer langzaamaan onder haar pels te kruipen. Het enige puzzelstukje dat ontbrak namelijk, een reden. Een reden om te blijven en te vechten voor haar plek in de wereld. Eerlijk gezegd, was dat nog altijd een mysterie gebleven. Uiteindelijk accepteerde de kattin dat ze weliswaar nergens haar plek kon vinden. En dat ze misschien toch geboren was om de wereld te verkennen en voor niets te stoppen.

Toch was ze hier. Met haar gele halsband en de hondentanden die ze verdiend had. Voorlopig leek het wel alsof ze met haar lot aan het spelen was, dicht bij de ThunderClan grens. Shallow was slim genoeg om haar poten er buiten te laten, terwijl ze langzaam heen en weer in rondjes aan het lopen was. De grijze kattin had eerlijk gezegd gehoopt dat ze haar broer weer kon spreken, of zelfs maar zien. Ze wou weten dat hij oké was. Dat het leven buiten de Elite net zo goed was als iedereen beweerde. Maar hoe langer het duurde om een keuze te maken, hoe groter de kans werd dat ze iemand zou tegenkomen waar ze niet echt op verheugd was.

+ @Eveningstar
( low posting topic :3 )

En ja hoor. Terwijl de grijze kattin stond te treuzelen over wat ze precies zou moeten doen, werd ze verrast door de aanwezigheid van een andere kat. Wat haar gelijk op viel, was het feit dat de geur herkenbaar was. Een wat zachtere ondertoon onder de ThunderClan scent dat Shallow ergens naartoe bracht. Een herinnering van vele maanden geleden.
“Shallow…” De stem was vaag bekend. Bekend genoeg voor Shallow om zich niet gelijk bedreigd te voelen. Ze draaide haar kop richting de bron van de stem.

De woorden van Rascal gingen door haar kop heen. Eveningglow. Het enige waar ze op kon komen. Volle zus. Misschien dat de spanning daarom hoog hing. Niet omdat ze beide in verschillende Clans zaten, maar omdat er zo veel was dat ze nog niet hebben gezegd. Zo veel vragen zonder antwoorden. “Eveningglow?” Miauwde ze vragend. Hopend dat ze het wel goed had. “Ik zoek Rascal. Hij is een tijdje weggeweest. Ik dacht—” Voor even viel ze stil. Het puntje van staart trilde nerveus. “Ik dacht dat hij ergens hier was. Ik blijf hier niet lang.” Toch was er een twijfel in haar stem. Haar ogen waren gericht op de grond onder haar poten. Alsof ze aan het wachten was op iets anders. Hopend dat de andere kattin net zo nieuwsgierig was als zij. Ondanks de situatie dat beide Clan zich in bevonden, bleef Eveningglow nog steeds haar zus.

Het was duidelijk dat Shallow nog steeds wat lichtelijk ongemakkelijk was. Ze durfde geen stap naar voren te zetten, maar haar oren bleven actief terwijl ze voor een ander teken zocht. Ten eerste, had ze niet verwacht dat ze Eveningglow alleen zou vinden. En ten tweede, was de grijze kattin veel verder van haar eigen territorium. Haar plan was ook niet om langer te blijven dan nodig was.
"Het is Eveningstar." Klonk de stem weer van de andere poes. Shallow had haar kop lichtelijk gekanteld door de verwarring. Eveningstar? Ze had also jonge kat ooit weleens gehoord over de Clans en hun namen. Maar hoe vaak veranderden ze het wel niet? Voor haar leek het geen zin te hebben om zo veel met namen te klussen. Bovendien vond ze dat Eveningglow haar veel beter stond, maar dat zei ze maar net niet. “Oh, Eveningstar.” Mompelde ze maar.
 
"Rascal is in ThunderClan. Hij heeft zich bij ons aangesloten. Hij is een ThunderClan warrior nu." Dat trok Shallow gelijk van haar gedachtes weg. ThunderClan. Dat was ooit wel een onderwerp geweest toen ze allebei nog Young Ones waren. Het was Rascal toch wel gelukt, dan. "Ik wilde zeggen dat hij veilig is, maar eigenlijk is hij degene die mij veilig houd. Met mijn poten op de grond." Ergens voelde Shallow een steek van bedrog. Misschien zelfs jaloezie. Had haar broer haar omgeruild voor Eveningstar? Nee, ze kon niet kwaad zijn. De Elite was na de dood van hun vader niet hetzelfde meer. Ze moest juist blij zijn dat haar broer zijn plek had weten te vinden. Al waren ze overduidelijk vijanden nu.

“Dat is goed om te horen.” Was haar antwoord op het nieuws. En ondanks dat ze haar emoties probeerde te onderdrukken, was de opluchting toch in haar stem te horen. “Ik weet dat hij nu veilig is, en jij ook. Rascal is .. goed gezelschap geweest in de Elite. Hij zorgt voor iedereen om zich heen. Ik twijfel er niet aan dat er nu ook voor hem gezorgd wordt.” Ze keek weer terug naar Eveningstar. De kattin was opmerkelijk toch wel wat groter dan Shallow zelf. Het zou intimiderend moeten zijn. Maar het onderwerp over Rascal had enorm geholpen het ijs wat te ontdooien.

“Sorry maar .. Eveningstar? Is het niet verwarrend met al die namen? Waarom niet gewoon Evening?” Haar stem klonk licht, bijna speels ongeacht de situatie. Dat was altijd al wel een ding geweest voor de kattin. Nog steeds nieuwsgierig als altijd.

Het ging veel beter dan ze had verwacht. De grijze kattin vroeg zich af waarom het zo lang had geduurd voor de twee elkaar eindelijk besloten te spreken. Misschien omdat de laatste keer nog een pijnlijke herinnering met zich mee droeg. De dag dat ze Shark had gevonden. Toen emoties nog hoog stonden bij de kattin, en alles constant maar fout ging bij haar. Nu, nu had ze niets te verliezen. En ze kwam net pas achter dat het kennismaken met haar zus misschien wel was wat ze miste.

Eveningstar begon iets over leiden. En Shallow’s vacht trilde even bij dat woord. Leiden? Ze had wel een idee wat dat zou inhouden. Maar was haar zus werkelijk zo een belangrijk beeld voor ThunderClan? Dat zou wel kunnen kloppen, maar juist hoeveel had Shallow gemist?
Met de vraag over haar naam leek Eveningstar juist enthousiast om het uit te leggen. “Nee hoor. Het schept orde, duidelijkheid.” Begon ze met uitleggen. Waardoor de kattin haar oren naar voren schoot.  ”‘kit bij een kitten. ‘paw bij een apprentice. Een vol achtervoegsel bij een warrior. ‘star bij een leader. Dan is het altijd duidelijk wie je voor je hebt. Wat de rang van diegene is.”  Daar was het dan. Haar ogen schoten open. Wat eerst maar een voorgevoel was, was dus nu ook waar. “Eveningstar, Eveningstar,” mompelde ze nogmaals. “Jij bent leider? Volledig leider van ThunderClan, hmm.” Dan zou Orchis vast een reuze fan van haar zijn. “Het staat je wel.” Ze was niet zo bewust van het Clan leven, had ze al zelf duidelijk door. Ze wist alleen dat ze een leider hadden, een deputy en een kat voor ziektes en verwondingen. In haar achterhoofd was ze nog bezig met de katten namen. Kit, paw en star. Zou ze ook een naam hebben gehad in ThunderClan?

Voor Shallow, had ze een compleet ander scenario verwacht. Met ietwat meer bedreigingen, of zelfs gesis. Nu leek het wel alsof ze Eveningstar al voor veel langer kende. Alsof ze eigenlijk nooit echt uit elkaar waren gehaald. En toch kende ze de kattin nog niet zo goed. Ze wist dat ze de leider was van ThunderClan, dat ze hetzelfde bloed deelden. Shallow had het gevoel dat ze vele manen van haar leven gemist heeft.

Daarom besloot zij om de eerste stap naar voren te zetten. Nog steeds voorzichtig tegenover het territorium van de ander, gezien er meer op het spel stond. Toch had de grijze kattin het idee dat dit streng tussen de twee zou moeten blijven. Alsof ze niet volledig vertrouwde dat ze allebei alleen waren. “Zeg. Hoe lang,” begon ze. Voorzichtig, natuurlijk. Want wat er zou volgen zou een zeer gevoelig onderwerp voor allebei moeten zijn. “Hoe lang kende jij Shark? Heeft hij ooit . .  iets gezegd over ons?” Die dag was nog net zo scherp op haar netvlies. Haar vader’s lijk, Rascal die haar had geprobeerd gerust te stellen. Ze kon zich nog de geschrokken blik van Eveningstar — toen nog Eveningglow — herinneren. Vele manen waren dan voorbij, maar Shallow’s vragen nooit echt beantwoord.