I will go, if you ask me to

At the end of everything.
Hold onto anything.

Vermoeid staarde Blazestar naar het water dat voor zijn poten in rustig ritme op de oever sloeg. Een verlangen wellicht? Een hoop dat zijn hart hetzelfde tempo zou aanslaan als hij er lang genoeg naar keek? De leader beet een enkele keer op zijn wang. Manen geleden had hij hier ook al aan zijn zijde gezeten. Zat hij dit keer dichterbij?

Blazestar keek voorzichtig op zij naar zijn deputy… en hoewel hij langer wilde kijken, bleek het nu in eens zo veel lastiger. Hoezo? In de voorgaande manen had hii zo veel steun gehad aan Hawkchase- zo veel tijd met hem besteed, waarom was het nu in eens zo moeilijk om hem aan te kijken?

Geïrriteerd sloeg de kater met zijn staart terwijl zijn blik terug viel op het water voor zijn poten. Stiekem wist hij wel waarom… by Starclan hij wist het zeker. Dit moment was anders omdat hij doorhad wat voor gewicht aan dit gesprek zou hangen.. hun hele band stond op het spel. De kater slikte- manen geleden had hij het hier, naast hem, enkel gedacht. Vandaag zou hij het verdomme zeggen. Zat was hij het, hoe hij enkel kon denken.. hoeveel Fawnleap hem nog nagejaagd had.

Vandaag was het klaar met d’r- vandaag ging hij voor wat hij al manen zeggen wilde. ”.. Hawk” mauwde hij, zijn stem onzekerder dan hij gewild had. Potver- het ging nu al verkeerd. Zoekend naar steun keek hij op naar de zandkleurige tabby, hij faalde nooit in hem geruststellen, al was het maar bij hem zijn.

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Hawk voelde de spanning in de lucht. Als hij ergens goed in was, was het spanning voelen. Natuurlijk deed het wat met 'm, het maakte hem zenuwachtig, on edge. Maar dat tonen aan de buitenwereld? Nee, alles behalve dat. Vulnerable zijn was niet zijn strong suit, zelfs niet bij iemand die zo bekend voor hem was als Blaze. Juist niet Blaze, misschien. Of juist wel? Verwarrend, allemaal. Hawk draaide zich verwoed op zijn zij, waarbij hij een zucht in moest houden. Zijn buik toonde naar de leader, tussen wie zoveel onuitgesproken tension was - een teken van vertrouwen. Plots klonk daar zijn naam, en ietwat onzeker wiebelde zijn oortjes, voordat hij het stoppen kon. "Ja, schatje?" grapte hij luchtjes, waarbij hij de ander aankeek, zijn blik niet uit de weg gaande.}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Gehuld in een warmte van rooskleurig licht keek de leader op hem neer, en waar eerder zoveel spanning op hem gerust had, kon hij deze lichtjes van zich af schudden naarmate hij zijn ogen op de kater voor hem hield. Het was het soort opmerking dat enkel Hawkchase maken kon, zo losjes- alsof het niks was. En wellicht was dit het ook wel- wellicht voor hem had zijn woordkeuze niet veel uitgemaakt maar voor Blazestar betekende het de wereld. Schatje- Wat was het toch stom eigenlijk. Hoe idioot was het dat deze idioot zo aan zijn hart wist te trekken met zo'n vies lief woord. Blazestar grinnikte warm terwijl een koel briesje aan zijn pels trok, zijn ogen zacht, verwarmd in een comfore die enkel voor Hawkchase bedoelt was.

De leader zou bijna vergeten zijn dat hij nog reageren moest, en hoewel hij de rust gevonden had naast zijn deputy struikelde hij nog altijd over hoe hij het exact aanpakken moest. Zou hij het wel aanpakken? Kort beet hij op zijn wang terwijl hij zijn blik op de deputy hield en alles in hem smeekte om een kans om naast hem te gaan liggen. Om de zwaarte tussen hen te overbruggen en toe te geven aan de verlangens die al manen hem teisterde- Zodra hij zijn ogen sloot dacht hij terug aan de tunnels, waar ze tegen elkaar aan hadden gelegen...vreselijke tijden met een prachtig goud randje. Hij slikte- "Je weet dat je me nu zo moeilijk maakt om niet bij je te komen liggen toch?" Zo..dit kon een goeie grap zijn toch? Als Hawkchase niet hetzelfde dacht als hem en nee zei- zou hij nog kunnen lachen er om...en huilen..later- wanneer Hawkchase weg was.

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Hawkchase merkte spanning op bij de ander, en kon eerlijk gezegd niet helemaal plaatsen waarom. Alles was toch goed, op dit moment? Er was geen ruzie, geen gedoe. Het weer was warm en fijn. Maar door de simpele woorden die hij gesproken zag, merkte hij dat de spanning bij de ander ook weer wat minder werd. Ah, dus het ging wel degelijk om hem. Dat maakte hem dan toch ook wel weer wat gespannen. Zo staken ze elkaar aan, hm? Op de woorden van de leader, stak hij plagend zijn tong uit. "Niemand die je tegen houdt, o machtige Windclan leader." Hij tikte twee keer met zijn staart op de grond, als uitnodiging. Kriebels dansten zachtjes door zijn buik heen, al zorgde deze happening niet voor zenuwen of angst. Nee, hij was nu vertrouwd genoeg met Blaze dat hij bijna zeker wist dat het goed zat tussen hen en dat er niet plots een jab van narigheid zou komen.}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Z'n neusje kriebelde een beetje- zijn oogjes straalde kort- was dit werkelijkheid of was het hooikoorts? Ging hawk er werkelijk op in? Blazestar voelde zijn wangen warm worden toen de kater sprak- en ietwat ongemakkelijk schoof hij met zijn poot. Wat als het niet hetzelfde was? Wat als hij ging liggen en het voelde anders? Wat als hij Hawk- Oh Hawk- Blazestar glimlachte terwijl het licht van de ondergaande zon hem een deken van comfort toe sloeg.

Hij wist nog niet helemaal hoe hij het noemen moest, hij wist nog niet alles- nog nooit eerder was het een man waarbij hij zich zo goed gevoeld had. Zo veilig- Maar één ding wist hij wel zeker, hij twijfelde niet toen hij naast de deputy ging liggen en hun pelzen liet raken. Het voelde geweldig om eindelijk weer zo dicht naast hem te zijn, en met een tevreden zucht die klonk alsof het levens lang vast gezeten had ergens, drukte de leader kort zijn kop tegen de wang van de deputy aan. "Machtig? Dat is een nieuwe" snorde hij zachtjes "Hawk-" hij bewoog zijn kop langzaam weer weg, wetende dat hij hiervoor gezicht uitdrukkingen nodig zou hebben om de ander te begrijpen. "F-uck, ik vraag het maar gewoon, Voelt dit voor jou ook goed? No joke?" probeerde de kater voorzichtig om zijn echte vraag heen te dansen. Hij was het zat enkel te denken. Was het zat om overal maar over te piekeren. Het was nu of nooit. "Is-is het raar dat dit voor mij goed voelt? Als jij-als jij dat niet vindt dan is het wel een grap hoor- dan voelt dit niet-" Maar dat deed het wel verdomme.

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Blaze kwam tegen hem aanliggen, en zachtjes glimlachte Hawk. Het bracht hem terug naar hun tijd samen onder de grond - god, wat was dat ondertussen alweer lang geleden. De angst en paniek van die tijd was aan het vervagen, voornamelijk de mooie herinneringen kon de deputy zich nog herinneren. Hij drukte zijn kop tegen de schouder van de ander, een korte beweging, maar hopelijk een geruststellende. Nu zijn oor zo vlak tegen het lichaam van de ander was, merkte Hawk hoe snel het hart van Blaze aan het kloppen was. Hij grinnikte zachtjes, maar hield zich verder stil over het feit. Hij zou de ander niet onnodig gaan lopen plagen in een moeilijk moment. Zachtjes humde d kater toen de ander zijn naam opnieuw zei. Er was duidelijk iets wat Blaze hem zeggen wou. Zijn gouden ogen zochten de amberen op van de ander. Hij was mooi, in het zonlicht. Z'n hart maakte een sprongetje. Een dubbel sprongetje, toen hij de volgende vraag hoorde. Kort trok hij met zijn oor. Spanning begon nu ook wat meer in zijn lichaam te klauwen. "Ik ben een knuffelaar, Blaze," begon hij humoristisch - de serieuze toon van de ander haast negerend (dat kwam hem te dichtbij). De ander begon wat te stotteren, waarop Hawk hem met zijn poot in zijn zij prikte."Natuurlijk voelt dit fijn."}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Blazestar was geen man van woorden, nooit geweest. Hij had moeite met zelfs de simpelste gesprekken voeren, en Hawkchase zijn antwoord paste perfect in het straatje. Blazestar glimlachte teder terwijl zijn ogen opwarmde in het bijzijn van zijn geliefde deputy. En een zacht gespin in zijn keel leek blijken dat hij zich perfect op zijn plekje voelde naast de grotere kater. Hawkchase had gelijk, natuurlijk voelde het fijn hoe kon het ook anders? In elkaars bijzijn leken ze beide op te bloeien- maar toch okn Blazestar het gevoel van onzekerheid niet geheel van zich afschudde. In zijn verleden had hij vaker dan nooit een minderwaardigheids stempeltje op zijn kop gekregen. Zijn vader moest hem niet, zijn moeder deed niks en naast oudere leaders was hij maar een lachertje. Het voelde bijna onwerkelijk dat een knappe gozer zoals Hawkchase hem voor alles wat hij was lief had. Hij zou zweren dat hij dacht te dromen toen de kater tegen hem aan duwde.

Een grinnik ontsnapte hem toen terwijl zijn wangen leken op te brandde in iets anders dan het zonlicht dat hen gretig omhelsde. Volkomen gerustgesteld voelde hij zich door de woorden van de ander- aangemoedigd zelfs. Ietwat meer ontspannen durfde hij zich op zijn rug te rollen zodat hun gezichten elkaar zien konde, en met een gewaagde dapperheid legde hij zijn staart over die van de ander. "Dan weet ik genoeg om hier vol van te kunnen genieten" mauwde hij, zijn zachte stem warm, zijn ogen vreugdig terwijl hij zijn kop dichterbij de deputy weglegde "Weet je nog? Die nacht in de tunnels?" haalde de leader vervolgens herinneringen op bij de ander "Zo grappig eigenlijk, hoe ik alleen nog maar mooie herinneringen heb aan die nacht- omdat jij er was"

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Blaze kwam naast hem liggen. Hawk kon het gespin dat uit zijn keel kwam niet stoppen, als hij dat al zou willen. Een warme, luie grijns trok over zijn snuit toen de ander naar hem keek, en hun staarten elkaar aanraakte. Er glom wat stiekems in zijn blik, voelde z'n onderbuik warm worden met kriebels. Hij voelde zich vereerd dat hij deze kant van Blaze mocht meemaken. Zo close waren ze in lange tijd niet geweest.. Hij humde zachtjes op het terugblikken van zijn leader. Toen was Hawk gewoon nog een vriend geweest van de ander, maar toch.. Toch vond Blaze het een mooie herinnering doordat hij er was. Hij chuckelde zachtjes. "Please, je vlijdt me," miauwde hij zachtjes, lager, terwijl hij zijn snuit wat dichterbij die van de ander bracht. "Maar ik snap wat je bedoelt," hij tikte met zijn oor. Waarna hij zijn poot zachtjes tegen de borst van de ander liet rusten. "Maar ik denk dat we nu een moment hebben, die net zo mooi is of mooier," humde hij zachtjes door, waarna hij voorzichtig, plagend, een klein likje over de kaak van blaze gaf.}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Een bloemetje onder hem deed zijn huid een beetje kriebelen, maar de kater kon de motivatie niet vinden te verschuiven. Niet zolang hij dicht bij Hawkchase kon zijn, die inmiddels alweer wat meer afstand tussen hen had overbrugt. Blazestar greens losjes toen de deputy weer sprak, het was alweer een tijd geleden sinds hij zich zo had gevoeld. Alsof niks hem schade kon, zelfs het bloemetje onder zijn rug niet.

Sterker nog, hij was het alweer helemaal vergeten toen Hawk zijn poot op zijn borst legde en de leader niks anders kon doen dan stom grijnzen. Blazestar was altijd slecht met woorden geweest, maar dit zou in dit geval nog zacht uitgedrukt zijn. Hij grinnikte enkel warm toen de ander zijn kaak liefde gaf, alsof hij weer een jonge warrior was die pas net liefde ontdekt had lag hij daar, met stomheid geslagen. "Hier zijn geen kinderen in de buurt" verklaarde hij uit eindelijk luitjes "Hier is niemand in de buurt..we moeten vaker afspreken waar niemand is" hij knikte en liet zijn blik op de deputy vallen waarna hij zijn poot zacht langs diens wang liet glijden "Weet je, er is ziek veel ruimte in m'n den- alsof ze willen dat ik je is uitnodig"

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Oh, zijn vacht prikkelde meer en meer door de lachjes van Blaze. Het was als honing op zijn tong - verslavend. Al helemaal toen de leader ook nog zulke zoete woorden sprak, benadrukte dat er niemand in de omgeving was. Geen ehh, pottenkijkers. Hij schoof wat dichterbij, duwde zich wat strakker tegen de ander aan, humde zachtjes. Stopte strak met bewegen toen de ander hem uitnodigde om bij hem in te trekken?! Met grote ogen keek hij Blaze aan. "Voor een keertje?" Of voor altijd? vroeg hij, iets smekender dan hij gewild had.}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Wat was snel? Blazestar glimlachtte terwijl hij naar de ander keek. Was het zijn hartslag? Die ging snel. Was het een paar manen? Een paar weken? Hoelang hadde hij en Hawk nu al om elkaar heen gedanst? Kort schoot zijn blik naar het water waar hij manen geleden Hawk verteld had van een ander te houden...dat hij het uit zou maken met Fawn. Zouden ze wellicht al eerder zo bij elkaar gelegen hebben als Fawn niet deed wat ze gedaan had? In die werkelijkheid zouden ze nu al manen e tijd gehad hebben en was dit sloom.

De kater kantelde zijn kop toen hij zijn blik weer op Hawk had gelegd. Boeide tijd eigenlijk? Waarom langer wachten op een gevoel dat er eigenlijk al is? Hij spinde zachtjes "Of meerdere?" stelde hij voor met een grijns op zijn gezicht. "Jij bent wat mij betreft altijd welkom"

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Oh em gee oh em gee oh em gee. Hawk voelde zich een schoolmeisje die om een pen werd gevraagd door haar crush. Hij ging nog net niet met zijn voeten schoppen. De grijns van Blaze, god, die maakte 't ook allemaal nog zoveel erger. Vlammetjes vuurden op in zijn ogen terwijl hij zich weer dichter tegen de ander aanduwde toen die zei dat Hawk altijd welkom was. "Oh, daar ga je spijt van krijgen," waarschuwde hij speels. "Ik ben een heel beweeglijke slaper," zei hij met een overdreven wenkbrauwwiebel, waarna hij de ander porde met zijn achterpoot.}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Spijt huh. Blazestar lachte zachtjes en draaide zich naar de kater toe toen deze nog dichter tegen hem aan plakte. Hoe zou hij hier ooit spijt van krijgen? Hawkchase zou hem tenminste niet van een kliff afgooien dus wat dat betrof lag de lat al vrij laag. Warmhartig duwde hij zijn kop tegen diens kaak " Bewegelijk huh? Ik laat je voor we gaan slapen wel een paar rondjes rennen om van die energie af te komen. Tenzij jij liever andere activteiten doet natuurlijk" stelde de leader semi uitdagend voor. Een trotse glimlach op zijn kop gezien hij het idee had iets slims gezegd te hebben.

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

_{Het geluid van de lach van Blaze deed ondanks de vertrouwdheid ervan zijn buik aanspannen met vlinders. Het was haast beangstigend hoe smitten hij was. Hawk herkende zichzelf er bijna niet in, maar aan de andere kant, was het ook al moons hetzelfde verhaal. Hij was geen sletje meer die bij alles en iedereen dat los en vast zat aanpapte. Hij was nu een deputy met een.. partner. Jeetje, wat liep het leven soms ook raar. Hij likte zijn lippen op de volgende woorden van Blaze. "Oh, ik denk dat rondjes rennen mijn beweeglijkheid niet voldoende kan afremmen," miauwde hij, waarna hij zijn neus tegen de mondhoek van de ander duwde, die een vrolijke lach op zijn gezicht had. Hawk gaf hem vervolgens een kusje in zijn nek, waarbij hij zijn poot wat, hmm, suggestiever over de borst van Blaze deed glijden. Hij keek de ander van onder z'n wimpers aan, waarna hij zichzelf iets meer submissive opstelde tegenover de ander. Hoewel hij ehh, ervaren was, liet hij anderen nog altijd graag het voortouw nemen. Wist ook niet of Blaze wel zou willen..}

Too fast for his own good

Hawkchase

At the end of everything.
Hold onto anything.

Hoewel een moorrunner- had blazestar inderdaad al een beetje het idee dat andere activiteiten hem, nou ja- wat meer trokken. De kleine tom voelde zijn bolle wangetjes opgloeien zodra hawk deze verdronk in liefde en voor een moment vond alle rust zijn lijf. Het was al weer een hele tijd sinds de leader zich zo gevoeld had. En zeker de afgelopen manen had hij de hoop op ooit nog iemand lief kunnen hebben bijna verloren was het niet zo geweest dat hij en Hawk elkaar weer hervonden hadden in de warrige tijd van opbouw.

Een zachte glimlach veranderde al snel in een speelse grijns toen Hawk perfect wist te trekken aan bijna instinctieve plezierige lijntjes, en voor heel even was de kater volledig bereid toe te geven aan die zoete verleiding. Maar reden wist hem nog redelijk in toom te houden op deze late middag, "Hmm- ik zal het onthouden vanavond'' humde hij zachtjes waarna hij Hawkchases wang een zachte kus gaf en zijn poot lang de ander zijn onder kaak liet glijden "Ik denk dat ik wel wat slaap kan missen op ons eerste logeer feestje" grinnikte hij plezierig.

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

Onderwerp: Re: I will go, if you ask me to