The beginning of new times

Elke dag leek hetzelfde, de zon kwam op zonder reden, en ging ook weer onder zonder dat iemand dit ooit zou kunnen tegenhouden. Elke dag, vanaf het moment dat hij zijn oogjes open kon houden en zijn pootjes recht onder zijn lichaam kon planten had Cave zichzelf naar buiten gewerkt. De nursery uit, weg van de drukte van de piepende kits en hun sussende moeders. Niet dat de zijne erg naar hem om keek, zij wilde niets lievers dan de volle aandacht richten op de nestgenoten die wel druk en speels waren. Erg had de jonge kater er niet in, hij genoot er toch meer van om naast de den in de schaduw te zitten. Genietend van het briesje, terwijl hij vanaf zijn plekje makkelijk iedereen kon zien. De warriors en apprentices die het kamp binnen kwamen of juist verlieten, hier en daar een discussie of liefkozing tussen de katten en af en toe en verwilderde kitten die probeerde te zoveelste wasbeurt van hun moeder te ontvluchten.

Elke dag leek hetzelfde, elke dag zat hij weer op het nu al vertrouwde plekje, zonder zich met iemand te bemoeien in de hoop dat dit andersom ook niet zou gebeuren. Spreken deed hij niet veel, alsof zijn moeder dit al aan zijn kleine kopje kon zien toen hij werd geboren, zo toepasselijk was zijn naam. Stil en rustig als een verlaten grot, waar niemand zich een weg in zou moeten willen banen. Het katertje wist echter niet dat dit zou gaan veranderen, want deze dag was niet hetzelfde, deze dag was het begin. Het begin van de dagen die allemaal net even anders zouden gaan lopen. Geen dag zou hij meer rustig op zijn plekje kunnen blijven zitten om naar de onverstoorde zon te kunnen turen.

+ Dreamkit