Teamwork makes that dream work

Enthousiast rende hij voor de ander uit. Samen moest het toch wel lukken om een haas te vangen? Plus, familie tijd was belangrijk. Snowtop had het gezegd en daarmee kon het net zo goed in de wetten van het universum zelf staan. Er was geen enkele manier om hem nog van dit idee af te krijgen. Dwarfpaw keek over zijn schouder, de bronskleurige kater volgde hem nog. Gelukkig maar, hij had er echt geen zin om Whitepaw uit het oog te verliezen en naar hem op zoek te moeten gaan. “Kom op, we zijn er bijna!” riep hij richting de ander. Waarna hij dan toch maar even bleef zitten zodat Whitepaw hem in kon halen. In de verte kon hij al het een en ander zien rondhupsen. Beter zouden ze een goede vangst maken, want om zelfs met twee man nog met niks thuis te komen was wel vrij triest. Nee, triester dan triest. Het zou de blunder van de eeuw kunnen zijn. Dwarpaw grijnsde ietwat nerveus. Naja, hopelijk wist de bronskleurige kater hier meer van af. Voor zover hij wist ging het prima met de training van Whitepaw. Zolang hij diens aanwijzingen zou opvolgen, konden ze vast wel iets vangen.

- eerste post voor Whitepaw

Vandaag was hij niet in te beste bui. Helaas, want het had prima een mooi dagje kunnen worden. Het weer was aangenaam en prooi was al goed aangevuld voor hij überhaupt het kamp verlaten had. Toch voelde hij zich een beetje lamlendig. En helaas kon hij vandaag zich niet ergens sipjes op de heides verstoppen. Hij had namelijk aan zijn moeder beloofd om samen wat quality time te besteden met Dwarfpaw. De zwart-witte tom had er in ieder geval wel zin in. Zodra ze het kamp hadden verlaten was hij weggestoven. Met zo weinig mogelijk energie rende hij erachteraan; zo kon hij Dwarfpaw nog zien maar bleef hij een beetje op de achterhoede plakken. Na een stukje gerend te hebben riep de ander nog enthousiast dat ze er bijna waren. Op dat moment hield Dawrfpaw ook zijn pas in waardoor Whitepaw de verloren meters inhaalde. Zijn blik scande de Moorlands, niet doorhebbend dat de ander wat nerveus naar hem aan het grijnzen was. Kort wiebelde een konijnenstaartje in de verte buiten een struik maar Whitepaw was te onoplettend bezig en keek er overheen. Geluk voor het konijn, minder geluk voor Dwarfpaw en hem. In zijn hoofd spookte er op het moment andere zaken dan jagen. Eigenlijk was hij al dagen er niet helemaal bij- tot Ravenbeak´s ergernis aan toe.