Hide the children quickly!

CROWTALON

Een lenige, pezige, zwarte kater sloop door de Heatherfields. Zijn grote oren bewogen alle richtingen uit. De dons nam elke trilling op, elke voetstap en elke hartslag. Momenteel hoorde ze niets. Enkel het gesuis van de wind en het gechirp van krekels. Crowtalon stopte af en toe om te wachten en te luisteren, maar niets leek zich door het hoge gras te begeven. Momenteel was het uitgestrekte land nog groen, weldra zal het goudbruin kleuren en de grassen rijpen. Hij keek uit naar dit moment, het getingel als kleine belletjes van de dauwdruppels die knapten, de vogels die kwetterend neerstreken, de woelmuizen die zich nestelden onder een pak zand. Momenteel was het doodstil. Crowtalon liet een kleine zucht horen. Hij liet zijn sluiphouding vallen en richtte zich op. Hij keek nog net boven het gras uit. Zijn amberkleurige ogen vingen beweging op. Hij bewoog zijn oren vriendelijk naar voren. "Hawkchase, niet moeilijk dat ik geen prooi hoor... je jaagt ze allemaal weg met dat gestomp!", mopperde hij op een amicale toon. Een grijnsje verscheen wel op zijn lippen. Hij mocht de kater eerst niet zo, maar nu hij deputy was (en vooral nu hij naar hem moest luisteren) kon hij hem wel appreciëren. Ze wisten trouwens allebei dat het beest nog maar kort hier was geweest. De geur hing als een zwaar parfum tussen het gras.

+ Hawkchase