We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Haughtypaw voelde een zekere betovering wanneer ze tussen de pijnbomen liep. Dit was zonder twijfel een van haar favoriete plekken, niet alleen binnen het territorium van ShadowClan, maar overal. Hoewel ze niet veel van de buitenwereld had gezien - slechts de Fourtrees en enkele gebieden die grensden aan andere Clans - had ze ook niet het gevoel dat ze iets miste. Dit stukje grond had altijd haar voorkeur gehad. Niet alleen vanwege de natuurlijke schoonheid ervan, hoewel die zeker niet te ontkennen viel. De hoge bomen die naar de hemel reikten, de zware takken en grote bladeren die boven haar hoofd hingen en het bos altijd een beetje donkerder maakten dan elders. De vegetatie die de bosbodem bedekte, alles droeg bij aan de charme van deze plek.
Maar de ware reden waarom Haughtypaw zo gehecht was aan dit stukje land, dit deel van ShadowClan's territorium, waren de herinneringen die ze hier had opgedaan. In het begin van haar training bracht Hazeldawn haar hier altijd naartoe om te haar technieken te kunnen oefenen. Het was hier dat ze voor het eerst haar eigen prooi ving en Hazeldawn versloeg in een oefengevecht! Alle belangrijke mijlpalen in haar nog jonge leven waren hier gebeurd. Daarom had deze plek zo'n bijzondere plek in haar hart veroverd. Haughtypaw kon alleen maar hopen dat ze hier nog meer goede herinneringen zou kunnen creëren.
+CINDERPAW ❥
❥ code by kimlee
Cinderpaw
Member
Rens 13 Actief The moon doesn't tell the hours between deepest night and dawn
Ieder moment dat Cinderpaw kreeg om er alleen op uit te gaan, greep hij gretig aan. Als hij een keer niet opgescheept zat met Foxpaw. Heel leuk een mentor delen, waarschijnlijk nog meer als je genoot van je trainingmaatje. Maar hij en Foxpaw waren geen vrienden. Gelukkig kon Cinderpaw zich prima met zichzelf vermaken. Hij kon nooit genoeg krijgen van een vriendelijke competitie, ook al was het met zichzelf. Dus probeerde hij nu hoe snel hij bij de ThunderClan grens kon komen. Sowieso sneller dan gisteren!
Toen hij door de pinewoods racede, was hij al nauwelijks meer op zijn omgeving aan het letten. Het enige wat hij wilde was snelheid. Hij sprong over wortels en afgebroken takken. Totdat er opeens een lichtgrijs figuur voor hem ontstond. Oh, oh oops! Hij vergat z'n race en remde zo hard als hij kon, zo hard dat de aarde opspatte onder zijn poten en zomaar over de poes haar maangrijze vacht ging. ‘‘Oh sorry!’’ miauwde hij direct. ‘‘Oh, Haughtypaw, sorry sorry sorry,’’ ratelde hij direct verder toen hij vlak voor haar neus eindelijk tot stilstand kwam en haar herkende. Direct als een soort wissen begon hij de aarde en naalden uit haar vacht te vegen.
trust me i'll prove it exactly like yesterday and today
Haughtypaw wilde graag nieuwe herinneringen opdoen in dit gebied, maar ze had niet verwacht dat die herinneringen zouden beginnen met een vacht vol aarde. De boosdoener, Cinderpaw, bood gelukkig wel zijn excuses aan – vier keer om precies te zijn. Haughtypaw snorde geïrriteerd toen ze voelde hoe hij haar vacht probeerde schoon te maken, maar het resultaat was eerder een chaos dan een verbetering.
"Het is al goed, ik doe het zelf wel." mompelde ze terwijl ze wat stappen naar achteren deed en zelf haar vacht begon te schudden. Ze kon hier wel een dennenappel gebruiken om de aarde en naalden uit haar lange haren te krijgen. Met een zucht liep ze een paar stappen verder, haar ogen speurend over het terrein. De bladeren kraakten zachtjes onder haar poten en de geur van natte aarde vulde haar neus. Uiteindelijk vond ze een dennenappel en begon deze voorzichtig door haar vacht te halen. Het was niet ideaal, maar het zou moeten volstaan. Terwijl ze hiermee bezig was, kon ze het niet laten om een blik op Cinderpaw te werpen. "Volgende keer, misschien iets voorzichtiger zijn, ja?" Haar stem was iets zachter, minder scherp nu. Ze wist dat hij het goed bedoelde, en ergens vond ze zijn pogingen wel schattig, al zou ze dat natuurlijk nooit toegeven. Ze voelde hoe de dennenappel stukjes vuil uit haar vacht trok en concentreerde zich op het ritme van haar bewegingen. Het was een klein ongemak, maar uiteindelijk zou ze hier inderdaad nieuwe herinneringen aan overhouden.
Onderwerp: moonsetter 
zo 12 mei 2024 - 20:37
