groep zeven gaat op schoolreis

and you were calling me soft, calling me gentle. I do not think you were paying attention.

I

was carving my name into your side

Mouse wist niet eens hoe ze in deze situatie was beland, want in haar ogen was dit allemaal één grote grap geweest. Ze had via-via gehoord dat een paar ShadowClan apprentices stonden te popelen om het RiverClan-gebied te verkennen, waarop zij zichzelf had aangeboden als begeleider, niet verwachtend dat ze daadwerkelijk zou moeten gaan. Haar aanbod was sarcastisch bedoeld geweest. Maar dezelfde schooiers die haar het verhaal in de eerste plaats hadden verteld, hadden ook alles achter haar rug om geregeld. Want ja, wat een geweldig geinig om haar hiervoor te laten opdraaien. Maar Mouse had besloten om het beste van deze situatie te maken. Ze zou die zogenaamde clanleden van haar eens laten zien dat ze a) succesvol zo'n tripje kon leiden en b) dat ze niet gepakt zouden worden. Want natuurlijk mocht het helemaal niet wat ze aan het doen waren; katten van andere clans konden niet zomaar over de grens gaan, hoe nieuwsgierig ze ook waren. Maar vandaag zouden de regels een beetje worden gebogen, één keertje kon toch wel? Mouse had Specklepaw met zich mee gevraagd, voor de zekerheid - een extra paar poten zouden zeker van pas komen in dit gekke avontuur. Mouse tikte met haar staart op de grond terwijl haar amberkleurige ogen de overkant goed in de gaten hielden. Ze waren nu nog bij de grenzen, maar de grijze kattin wist dat deze niet vaak bewandeld werden; dus hier zouden ze niet snel ontdekt worden. Dat was als die ShadowClanners een beetje zouden opschieten. "Verdomme," mompelde ze zachtjes terwijl ze naar de gevlekte apprentice keek. "We wachten nog 5 minuten en dan is het wel genoeg geweest hoor - hebben die moeraskikkers maar pech."

Specklepaw. Het was eigenlijk gewoon een belediging, dat ze nog steeds geen warrior was. Okay, ja, ze was niet de beste apprentice geweest, maar ze was verdomme 18 moons nu, dus het was niet alsof ze het niet verdiende. Ze kon vechten, ze kon jagen, dus wat was de hold up? Om eerlijk te zijn? Ze was er nogal klaar mee, met al dat trainen, de apprentice taken en dat alles, dus toen Mouseplague met het aanbod kwam om een groep ShadowClan apprentices ongezien een tour te geven op RiverClan territorium? Game on. Waarom zou ze zich voorbeeldig gaan gedragen als er toch niets van kwam? En daarnaast, ze was best goed in grenzen overtreden en straf ontkomen. Ze had het vaak genoeg gedaan toen ze een stuk jonger was geweest, dus al te veel zorgen had ze nu niet. Zeker niet omdat de grens best afgelegen was en het nog wel even zou duren voor een patrol langs zou komen. Dat betekende echter niet dat ze een uur op die ‘moeraslikkers’, zoals Mouseplague ze noemde, zouden gaan wachten. ”Nogal slecht dat ze dit doodsgraag wilden en nu te laat komen opdagen. Alsof we niets beters te doen hebben met onze dag,” stemde ze mee in. Niet dat ze echt wat beters had te doen, maar dat was niet iets wat ze zomaar ging rondbazuinen.

Only those who risk going too far, know how far they can go.

Het idee van een begeleider hebben vondt Eaglepaw stom. Hij had niemand nodig om zijn pootje vast te houden en toen de kattin het had voorgesteld had hij in de eerste instantie niet willen gaan, hij zou gewoon zelf wel is riverclan bezoeken. Maar toen hij er wat langer over nagedacht had leek het hem eigenlijk ook wel interessant o wat meer kennis te hebben bij wat hij zag en daarnaast kon het ook wel grappig zijn als ze gepakt werden en de riverclanners in de problemen kwamen. Hij was eigenlijk wel benieuwd of hun leader zo Foxdung was als dat in shadowclan beweert werd.

Nou zouden in zijn opzicht alle leaders Foxdung waren. Foxdung nepotistisch favoritistisch Foxdung systeem dat heel dat leaderschap eigenlijk was. Zelfs het verleden hadden de leader niet mee- hoeveel oorlogen waren wel niet begonnen omdat slecht uitgekozen leaders het voor het zeggen hadden? wat hem betrof gooide ze heel het systeem uit het raam en gingen ze over op volledige democratie maar goed- zodra hij dit zei waren alle heilige starclan bange schaapjes op hun pootjes getrapt.

Met een kleine grijns kwam de jjonge apprentice in het visier bij de groep riverclanners- ietwat later dan afgesproken maar hij kon er niets aan doen dat hij eerst Settledstar's preek aanhoren moest. Als ze er moeilijk over gingen doen ging hij wel naar windclan ofzo. Of gewoon alsnog alleen hun gebied in trekken- boeien. "Morgen dames" mauwde hij terwijl hij zijn mede apprentices naar hen toe leide. "Laten we gaan. Sorry dat we later zijn- Foxdung mentor was aan et zeiken"

groep zeven gaat op schoolreis D2md3sf-0c1417f5-b434-49cf-9f54-d25ccd392228.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzk1Y2NjM2FhLWQ1MzUtNDg3MS1iYWQ0LTNjNjM1ODQ2MDFkZlwvZDJtZDNzZi0wYzE0MTdmNS1iNDM0LTQ5Y2YtOWY1NC1kMjVjY2QzOTIyMjguZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Natuurlijk ging hij mee. Was het gevaarlijk? Misschien. Was het verboden? Absoluut. Maar zodra Eaglepaw had laten weten dat hij ging, was Sparrows keuze ook gemaakt. Al was hij anders misschien ook wel gegaan. Hoe vaak kreeg je zo'n kans nou? En hoe erg kon het nou zijn? Hun clan had problemen met ThunderClan, niet met RiverClan, en bovendien kregen ze tourgidsen uit RiverClan zelf. Sparrowpaw was reuzenieuwsgierig, vooral naar de rivieren, die veel en veel groter schenen te zijn dan de beek die hij kende. Van de territoria van WindClan en ThunderClan was nog wel iets te zien aan de andere kant van het donderpad, maar RiverClans gebied was een mysterie.

De twee RiverClanners die hen opwachtten leken allebei warriorleeftijd te zijn, maar Sparrowpaw had begrepen dat een van de twee nog een -paw was, net als het groepje ShadowClanners. Hij vroeg zich af welke van de twee het was, maar het was vast onbeleefd om te vragen. Zo oud en dan nog een apprentice zijn, dat moest wel een beetje beschamend zijn. Sparrow liet zijn broer maar het woord doen. Hij keek even naar hem toen hij over zijn mentor klaagde, maar zei niets. Hij dacht alleen even bij zichzelf dat het misschien maar goed was dat Eaglepaw er niet bij zei dat die 'foxdung mentor' van hem hun leider was. Zelf zou hij het een eer gevonden hebben om door Settledstar zelf getraind te worden, maar Eaglepaw maakte er geen geheim van dat hij niets van de leider moest hebben. Sparrowpaw begreep nog steeds niet helemaal waarom. Maar goed, ze moesten voor nu toch wel een beetje trots om hun clan uitstralen tegenover die RiverClanners. Ze kregen nu misschien een rondleiding van ze, maar het waren technisch gezien nog steeds mogelijke vijanden, toch?

Stond ze echt te popelen om helemaal illegaal een tripje te doen naar Riverclan? Niet bepaald. Zelfs niet - of misschien eerder zéker niet - onder begeleiding van twee jonge Riverclanners die ook graag de regels aan hun poten lapten. Violetpaw was over het algemeen een zeer serieuze kattin, die hard werkte en haar hard werk niet graag op het spel zette. Als ze ontdekt werden zou dit hel zijn voor haar reputatie. Maar aan de andere kant.. Hoe kon ze niét meegaan toen ze het plan hoorde? Natuurlijk was ze nieuwsgierig naar hoe Riverclan eruit zag en hoe het er daar aan toe ging. Ze had nog geen echte reden om de andere clans te wantrouwen, misschien in tegendeel zelfs - haar moeder kwam immers uit Windclan, en dat was geen schande, toch? Als ze niet mee zou gaan, zou ze daar manen nog FOMO aan overhouden. En er moest natuurlijk ook iemand meegaan met wat verantwoordelijkheidsgevoel. Eaglepaw zou iets krijgen als hij haar dat zou horen zeggen, maar het was wel zo. Toen ze bij de twee Riverclanners aankwamen - beiden veel te oud voor dit soort nonsens, maar dat vond ze van zichzelf eigenlijk ook wel - keek ze hen met een neutrale uitdrukking aan. Hoewel ze er de kalmte zelf uit zag, klopte haar hart in haar keel van stress. Ze wou écht niet gepakt worden.

and you were calling me soft, calling me gentle. I do not think you were paying attention.

I

was carving my name into your side

Mouse stond op het punt om weg te gaan. Net zoals Speckle had gezegd, hadden ze wel wat beters te doen dan hier voor Jan en alleman te zitten. Ook al waren de vijf minuten die ze de ShadowClanners had gegeven nog niet om, ze verwachtte niet dat die ene of twee minuten nog veel verschil zouden maken. Ze zouden toch niet meer komen. Geweldig - dit was allemaal voor niets geweest, en straks kon ze met lege handen het kamp in komen en de gene die dit voor haar hadden geregeld gelijk geven, in plaats van het tegendeel bewijzen. "Laat maar zitten," miauwde ze verslagen terwijl ze een paar stappen verder zette, haar blik op de calico was zacht en zelfs wat teleurgesteld. "Kom, we gaan," zei ze met een zwiep van haar staart.

Maar juist op dat moment kwamen de ShadowClanners aanzetten, drie om precies te zijn. Het was wel duidelijk wie van hen de leider was, hij leek degene te zijn die voor hen allemaal sprak. Mouse vernauwde haar ogen bij zijn woorden. Ze vond de excuses die hij gaf voor hun laatheid erg zwak. Maar oké, goed - ze waren er nu, en dat was wat belangrijk was. "Zijn jullie gevolgd?" vroeg ze scherp, terwijl haar ogen over hen heen gleden en het gebied achter hen scanden. Ze konden het zich niet veroorloven dat een warrior of iemand anders hen stiekem gevolgd was. Het leek er echter niet op dat dat het geval was. Ze trok aan haar oor en richtte haar blik weer op de apprentices voor haar. "Ik hoop van niet, en ik hoop ook dat jullie je mond hebben gehouden," vervolgde ze. Haar vertrouwen in hen was beperkt - jongeren waren vaak slecht in geheimen bewaren. Vooral wanneer het om iets spannends ging, zoals een kans om het RiverClan-gebied van dichtbij te zien, iets wat niet veel katten gegund was.

Haar ogen boorden zich in die van de ShadowClanners, zoekend naar enige hint van onzekerheid of bedrog. "We kunnen ons geen fouten veroorloven," zei ze met een diepe zucht. "Als dit misgaat, dragen we allemaal de consequenties."

Onderwerp: Re: groep zeven gaat op schoolreis