We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
By plucking petals, you do not gather the beauty of the flower
Ze was hier een keer eerder geweest, de grens met Windclan. Alhoewel, toen had ze niet echt geweten met welke specifieke clan het de grens was, maar daar was ze snel genoeg achter gekomen. De geur was nu bekend, of, in ieder geval, zat hij nog recent genoeg in haar kopje om te weten welke clan het was. En om te weten waar de grens specifiek lag, die plek waar windclan en shadowclan elkaar ontmoette, die denkbeeldige lijn. Een lijn waar ze zeker niet overheen moest stappen. Echter, waar ze vorrige keer iemand ontmoet had, was ze nu meer nieuwsgierig naar het territorium wat achter te grens lag. Aan het begin was het nog redelijk hetzelfde, maar daar in de verste verte zag ze het al heel anders worden. Ze dacht dat ze zelfs velden met paarse bloemen zag daar op het uiterste van de horizon. Ze snakte om het te kunnen bezoeken, maar ze wist beter dan de regels en de code te overtreden. Daarbij, ze zou het ooit zien, als ze haar tocht naar de moonstone zou maken voordat ze een warrior werdt, maar dat was nog ver weg. Geduld zou ze dus moeten hebben.
Onderwerp: Re: Far Horizons ma 20 mei 2024 - 12:14
Het was verrassend dat de jonge kattin de grenzen kende. Wellicht omdat ze heel goed naar de verhalen van de Elders had geluisterd. Zeker toen ze geen andere mogelijkheid had terwijl haar nestgenootjes allemaal al aan het trainen waren en zijzelf geduldig moest wachtten tot ze gezond genoeg was.
Nu was het zo ver en had ze geprobeerd zonder echt veel training een prooi te vangen. Haar Mentor leek het verstandig te vinden om het rustig aan te doen waardoor de zwart-witte kattin behoorlijk onhandig was. Ze was niet langzaam, haar kleine lichaam was enorm wendbaar en snel. Echter betekende het niet dat ze prooi bij kon houden als het vluchtte. Bij de grens bleef de kleine Apprentice dan ook staan. Haar blauwe ogen namen een andere jonge kat in zich op. Toch durfde ze deze nog niet aan te spreken. Immers wist ze niet hoe scherp de ander zou zijn. Shadowclan was er immers niet om bekend om heel warm tegen andere Clans te zijn. Als dit Shadowclan was tenminste. Zover ze kon zien aan de grens, kon dit enkel deze grens zijn, toch!
Onderwerp: Re: Far Horizons zo 16 jun 2024 - 15:40
Silverpaw
By plucking petals, you do not gather the beauty of the flower
Voor ze het door had stond er plots een ander voor haar neus. Zo te zien ook een apprentice, al wel wat ouder dan haar, die recht voor de grens tot een stop was gekomen. Het was best wel een schrikmomentje geweest, waardoor Silverpaw een klein sprongetje achteruit had gemaakt. Ze forceerde echter de warmte die naar haar wangen rees weer naar beneden, de lessen van haar ouders nu nog steeds een tweede natuur. Ze mocht geen zwakte laten zien, en schaamte laten zien was een zwakte, dat hadden ze er wel in getimmerd. Dus, in plaats van laten zien dat ze haar acties een beetje gênant had gevonden, hield Silverpaw haar kopje hoog en deed ze alsof er niets aan de hand was.
De stilte van de ander gaf haar daar genoeg tijd voor, plus wat tijd om haarzelf bij elkaar te rapen. Dit was niet echt de manier hoe ze nou graag iemand ontmoette, zeker niet iemand die ze niet kende. Verrassing kon weg maken voor fouten, en dat had ze liever niet. “Uhm, hallo…” dwaalde ze af, aangezien het nu ook wel een beetje ongemakkelijk werd, die stilte.