There is freedom within [Hunt Patrol]

Carrioncough werd alweer een dagje ouder. Hij was al vele moons deputy en hoewel zijn spieren strammer werden, hield het werk niet op.

Een gaap rolde over zijn lippen. De waterige zon streelde zijn zwarte snoet. Het was tijd om op te staan. De deputy hees zich overeinde. Hij hoorde al een beetje lawaai buiten, wat betekende dat de clan ook langzaamaan ontwaakte. Met zware passen sjokte hij naar de steen waar Crystalstar sliep. Hij geeuwde opnieuw toen hij zich op de steen trok. Blauwe half toegeknepen ogen gingen vluchtig over de katten heen. Hij verdeelde ze onder de verschillende patrouilles, trainingen en wachthouders. Zelf voegde hij zich bij een van de jachtpatrouilles. Hij wachtte hen op aan de ingang van het kamp. “Zijn jullie er klaar voor?”

[Open]

♝ carrioncough

But I need you by my side

Vandaag was een mooie dag. De lente was vol aanwezig. De zon scheen warm, de lucht was blauw en de vogeltjes zongen vrolijk hun liederen. Shatteredice gezicht glansde van blijdschap dat ze nog zulke mooie dagen kon meemaken. Het had lang geduurd haar herstel, zowel fysiek als mentaal, zo lang had ze de wereld als bitter en vergrijsd gezien maar nu met elke seizoen dat passeerde sinds ze in Riverclan woonde hoe beter het werd. Het was alsof ze hier geboren was en alles wat ze meegemaakt had.. haar niet meer in hun greep had. De wereld was al weer voor een tijd mooi. Het leven was goed nu en ze hoopte dat ze nog eventjes kon genieten van de vrede voor ze zich zal aansluiten bij de sterren. Met een zwaai van haar staart begroette ze Carrioncough. Ze spendeerde veel van haar tijd samen met de Deputy. Hij was onderdeel van het geluk dat ze weer voelde in het leven. Vandaag ging ze mee met de Hunt Patrol die hij zal leidde. Toen de zwart witte tom naar bij de kampuitgang stapte kwam Shatteredice ook in beweging. Zijlings liep de kleine she-cat langs hem heen. Ze gaf hem een kopje tegen de schouder. (Hoger kwam ze niet) “Ik ben zover.” Mauwde ze. Ze snuffelde de lucht die gevuld was met bloesem en prooi. “Hmm, ik ruik dat er konijnen over de velden trekken.” Deelde ze. “Maar het is ook mooi weer om te gaan vissen.” Voegde ze toe. Ze keek naar Carrion en de rest van de Patrol. “Wat zullen we vangen vandaag?” Beide waren vandaag een makkelijke winst.

MONTY

Zijn snorren dansten toen Shatteredice zich tegen hem streek. Het was geen toevallige keuze dat hij haar had gekozen voor een patrouille. Ze trokken al een paar moons met elkaar op. Hun nesten lagen naast elkaar en bij Sharing Tongues deelde hij vaak een plekje met haar. Carrioncough neusde dan ook even door het haar achter haar oren. Hij streek met zijn poot over de haren op zijn kin. Hmmmm. "Zullen we bij de rivier gaan vissen?", stelde hij vriendelijk voor. Zijn blik ving de hare voor een paar tellen, voordat hij zich omdraaide om te vertrekken.

♝ carrioncough

But I need you by my side

Shatteredice kon niet stilletjes blijven toen Carrion haar terug begroette met een neusje achter haar oor. Met zacht gesnor reageerde ze op zijn aanraking. Het voelde warm en beschermd. Iets waar ze van had gedacht nooit meer te voelen. Als ze de tom aankeek dan leek alles van voorheen van haar af te glijden. Graag had ze nu heerlijk in het zonnetje willen liggen tussen zijn lange poten maar eerst moest ze haar taken verrichte. De she-cat had geopperd achter de konijnengeur aan te gaan of om te gaan vissen, beide zouden vandaag een goeie vangst brengen. Carrioncough besloot om te gaan vissen. De kleine flame-point knikte instemmend en volgde de Deputy richting de rivier. Ze had natuurlijk de technieken van het vak geleerd van Pantherstar en Crystalstar, en hoewel ze tegenwoordig prima kon vissen, merkte je dat ze niet vanaf dag 1 in Riverclan geboren was. Oefening baart kunst gelukkig, en nu de lente aangebroken was kon ze weer zat oefenen. Misschien was ze tegen eind zomer aan een echte prof! “Zullen we een wedstrijdje doen?” Stelde ze toen voor. Haar stem uitdagend. “Wie de grootste vis vangt vandaag wint.” Zij vs de Riverclan Deputy. De kans was groot dat ze zou verliezen maar zeg nooit nooit. Zeker als er een prijs te winnen viel dan zou ze extra hard haar best doen om haar vriend te verslaan.

MONTY

De deputy greens bij het voorstel van Shatteredice. Het was eigenlijk een beetje oneerlijk, net zoals ze zou zeggen: 'wie de meeste konijnen vangt wint', maar er was altijd een kas. Hij ging haar voor richting de rivier. Ze liepen een tijdje in stilte. Carrioncough was in gedachten verzonken. Hij dacht voornamelijk aan haar tijd in Windclan, hoe haar kinderen daar waren en hoe ontzettend moeilijk dat moet zijn. Hij dacht zelf nog vaak aan de kittens die hij had voortgebracht. De deputy had niets meer gehoord van Sacredwish, de kits waren nu vast al 6 moons maar hoeveel en welke namen wist hij niet.

Een kwetterende vogel verstoorde zijn gedachten stroom. Ze waren aangekomen bij de rivier. Hij draaide zijn kop naar Shattered en glimlachte. "Wil je samen vangen of apart?"

♝ carrioncough

But I need you by my side

Tippelend liep ze achter hem aan. Haar kleine pootjes moesten snel bewegen om de lange halen van Carrion bij te houden. Ze was helaas de grootste niet, zelfs voor een Windclanner was ze aan de kleine kant. De twee katten liepen in alle rust richting de rivier. In de tussentijd keek ze een keer naar de Deputy. Hij leek even in gedachten weggezonken te zijn waardoor ze stilletjes haar mond gesloten hield. Soms hoefde je niet altijd met elkaar te praten om van elkaar aanwezigheid te genieten. De wind was aangenaam briesje die met haar vacht speelde en al in vrede liep ze veder. Pas toen het geritsel van de rivier stroming haar oren bereikte keek ze weer naar Carrion. Hij glimlachte naar haar waardoor er vlindertjes door haar buik fladderde. Zijn glimlach was altijd liefjes in haar blik. Dat maakte hem ook zo leuk. Andere zagen misschien een stoere man, getekend met littekens en hoog op zijn poten, maar er zat een zachtheid over zijn uitstraling heen. Dat maakte hem af. Dat maakte wie hij was. Een glimlachje toverde ook op haar snoet, die al snel naar een speelse glimlach veranderde. “Apart natuurlijk. Anders kan ik niet van je winnen.” Reageerde ze terug met een uitdagende toon. Ze gaf de grote tom een speels zetje toen ze hem voorbij stoof richting de rivier. Bij de kant van het stromende water legde ze al haar focus neer op de voorbij zwemmende visjes. Ze moest even wachten maar uiteindelijk kwam er een schooltje voorbij. Hm.. Ze waren iets aan de kleine kant. Jonge visjes. Deze liet ze voorbij zwemmen; zodat ze over enkele weken lekker groot en dik zouden zijn. Opgewonden zwiepte haar staart heen en weer. Na een tijdje besloot ze haar positie te veranderen en sloop ze iets veder de oever langs richting het riet. Hier zou ze misschien beter kans maken op een grote vis. In spanning bleef over het water loeren.

MONTY

CarrionI know you know me and you always will
Like a man with no wisdom and a soul with no king

Hij grinnikte even bij haar antwoord. Natuurlijk. Carrioncough haalde zijn schouders op en volgde haar op een rustigere pas. Hij voelde er geen haast bij, ze hadden de hele dag. Hij ging schuin achter haar zitten, met genoeg ruimte zodat het niet leek dat hij over haar schouder keek. (Dat deed hij stiekem toch wel, met een lange uitgerekte nek). Hij zag een paar zilveren flitsen in het water, maar die liet ze doorzwemmen. Slim! Ze verplaatste zich, maar Carrion besloot om te blijven zitten. Hij wilde niet schaduwen. In plaats daarvan rekte hij zijn lange witte poten uit en ging hij liggen.

Zijn blik was op haar mooie gezicht gericht, haar bolle, zachte wangetjes die ze geconcentreerd op had gepoft. De zon streelde haar gezicht en het leek bijna alsof dat er vuur over haar gezicht danste. Ze was geconcentreerd aan het turen naar het stroompje, maar Carrioncough kon het niet laten om een vraag te stellen die bij hem opkwam: "Weet jij waarom je ouders je Shattered hebben genoemd?" Hij zou haar een helemaal andere naam gegeven hebben, misschien iets met vuur of vlam.

But I need you by my side

Geconcentreerd loerde ze het water af. Dat Carrioncough stiekem over haar schouder meekeek had ze niet door. Ze wou zich vandaag bewijzen tegenover Riverclan maar ook tegenover haar partner. Ze was immers geen volbloed Riverclanner maar dat was wel zijn afkomst. Ze wou hem maar al te graag tonen dat ze zijn levenswijze onder de knie had; en nog belangrijker dat ze zich hier thuis voelde in Riverclan. Uiteindelijk verplaatste ze haar positie richting het riet. Ze had geleerd van Pantherstar dat hier vaak wat grotere vissen schuilde zoals een snoek maar ook wel eens karpers. Dat was pas een echte feestmaal voor de clan! Haar wangen pufte op van concentratie tot Carrion´s vraag haar uit haar focus trok.

"Weet jij waarom je ouders je Shattered hebben genoemd? Vroeg hij plots. Shatteredice kwam uit haar jachtpositie en keek hem aan. Haar oortjes wiebelde, lichtelijk ongemakkelijk door de herinnering die weer opspeelde. "Ja," Beaamde ze zachtjes. Haar pluizige staart krulde om haar kleine lichaampje heen alsof er opeens een kille bries over het land trok. "Mijn vader heeft mijn naam geschonken." Mauwde ze. Ze twijfelde in hoeverre ze de details zou vertellen aan Carrion. Niet dat hij niet alles mocht weten van haar- nee ze wou juist zo eerlijk zijn als maar kon. Het was gewoon lang geleden, en eigenlijk had ze nooit deze vraag gehad, dus ze wist niet hoeveel ze erover moest zeggen. "Mijn moeder stierf vrijwel direct toen ik geboren was. Hij kon de verdriet niet aan en vernoemde mij naar zijn gebroken hart." Vertelde ze veder. "Hij heeft het me lang kwalijk genomen maar uiteindelijk had hij het neergelegd. Ik kon het ergens begrijpen, de rouw enzo.. Helaas was het al te laat voor onze band." Ze had gehoopt hem te kunnen vergeven, hem te begrijpen, maar hij vergat dat ze niet één ouder was verloren die dag maar twee. De vader-dochter band had er niet meer ingezeten. Niet dat dat nu nog veel uitmaakte, het was lang geleden. "Carrionkit was ook geen lieve besluit. Of heette je vroeger anders?" Dat gebeurde soms ook nog.

MONTY

Onderwerp: Re: There is freedom within [Hunt Patrol]