I only work hard so the structures won't fail.

Ruthlessness is mercy upon ourselves.

Spieren nog stijf van een nacht bij de moonstone- woede- afschuw en een gestoord wijf met te veel tijd aan d'r poten. Alles kwam tot haar terug toen ze de geur van de thunderclan leadster opmerkte tijdens haar dagelijkse bezoekje aan fourtrees. Waar ze gewoonlijk even rust nam in de zon voordat ze weer verder ging met haar drie apprentices trainen, jagen en patrols. Ze mocht dan wel een geharde warrior zijn met een voorliefde voor perfectionisme en hard werk- ook zij was helaas een slaaf van haar lichaamelijke benodigdheden wanneer het er op aan kwam.

Gelukkig kon ze echter wel snel weer in actie springen toen ze de leadster opmerkte en in het visier kreeg, een vuile blik op haar ogen toen deze die van de leadester ontmoette. "Je hebt lef teef" blafte ze, nu al op een verkeerde poot staande "Als ik jouw was geweest had ik mijn gestoorde rotkop nooit meer in het publiek getoont'' ging ze hooghartig verder terwijl haar staart geïrriteerd heen en weer sloeg.

+ Eveningstar

I only work hard so the structures won't fail. So0fvNo

S T O R M W I T C H

Ze had eerst wat gejaagd en de prooistapel aangevuld. Daarna had ze een rondje langs wat van haar warriors gemaakt, voordat ze het kamp had verlaten. Voor het checken van de grenzen en misschien ging ze ook wel even richting fourtrees. Ze had het even nodig zich wat dichter bij StarClan te voelen. Ze wilde StarClan niet kwijt raken, maar haar pad was zo vaag de laatste tijd. Zo hobbelig en bochtig. Elke keer wist ze niet wat er aan de andere kant van de bocht zichtbaar zou worden. Meestal waren het problemen of zorgen. Pijn en ongerief. Het was veel. Ook voor haar. Ze wist niet hoe lang ze het nog vol zou houden. Voordat ze uit haar fel zou springen en zou crashen. Dat mocht niet gebeuren. Niet zolang zij de verantwoordelijkheid over ThunderClan had. De grensmarkeringen waren prima. Ze stapte er overheen en liep richting fourtrees. Gracieus stapte ze door het hoge gras. Haar oren gespitst en haar snorharen trilden. Ze stopte, toen ze een teken van ShadowClan opving. Juist de Clan die haar pad hobbeliger maakte. De kattin sneerde tegen haar. Ze herkende haar als Stormraiser. Natuurlijk, ook dat nog. Ze observeerde haar rustig, al bewoog haar staart eventjes wat geïrriteerd heen en weer. Ze sneerde niet terug. Dat had geen nut en ze had er ook geen zin in. De blik in haar felgele ogen staarden rustig en berekend in die van de ShadowClanner. De rest negeerde ze. Liet haar maar lekker in haar eigen sop gaar koken. ShadowClan was niet meer te redden, dus daar ging ze ook geen moeite meer voor doen.

I only work hard so the structures won't fail. BK21THfe_o

Ruthlessness is mercy upon ourselves.

Pff hoe typisch was het? Stormraiser snoof minachtend toen Eveningstar haar volledig leek te negeren. Alhoewel ze stiekem wel een beetje in haar ego geraakt was, was het vooral het feit dat Eveningstar leek terug te krabbelen dat haar het meeste irriteerde. Hoe durfde ze zich eerst zo groot voor te doen en nu in eens het hogere morele pad te nemen? Stormraiser schudde haar kop "Oke dan, doe je maar voor als een helig boontje Evening. Weet alleen wel dat je nie altijd voor de gevolgen van je daden kan wegrennen, scheinheilig varken!" joelde ze de leader na met een bijna over trotse grijns op haar kop.

S T O R M W I T C H

Stormraiser werd enkel maar vinniger. Zijzelf had een andere tactiek gekozen. Ooit was ze ook zo geweest. Elke keer een sneer geven, altijd het laatste woord willen hebben. Daarin was ze veranderd, sinds haar laatste bezoek aan StarClan. Het had haar allemaal aan het denken gezet en had haar een andere kant op doen slaan. Ze had er meerdere malen voor moeten slikken, haar woorden binnen moeten houden. Langzaamaan werd ze er beter in. Ze had veel geoefend binnen ThunderClan, maar blijkbaar werkte het zelfs bij ShadowClan prima. Op deze manier kon je ook je punt bereiken, zonder een verkeerde reputatie te krijgen. Kalmpjes ging ze zitten en observeerde Stormraiser. De ShadowClan kattin begon over haar daden. Ze glimlachte enkel en hield haar kop eventjes wat scheef. Daarna ging haar glimlach over in een klein grijnsje. Waardoor het gat in haar bek zichtbaar werd, waar eens haar linkerhoektand had gezeten. Ze zei nog steeds niets. Ja, de woorden irriteerden haar mateloos. Dat was ook het enige. Het deed haar verder nog weinig. Ze had niet meer het gevoel dat ze zichzelf moest gaan verdedigen. Waarom zou ze? Wanneer het toch geen zin had. Ze kon niks goed doen, zeker niet bij ShadowClan. Dus als ze niks zinnigs had toe te voegen, dan deed ze dat ook niet meer. Loze woorden, enkel om haar uit te dagen, waren het niet meer waard om op te reageren.

ϟ STORMRAISER
Ruthlessness is mercy upon ourselves.

I only work hard so the structures won't fail. Dcsbjjt-52cff3a4-215c-4aa4-9158-77d8ee3783d1.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzUwMDI5ZDhkLTNjNzItNDk5MS1iM2FhLWYwMzdhMzFhNTA5N1wvZGNzYmpqdC01MmNmZjNhNC0yMTVjLTRhYTQtOTE1OC03N2Q4ZWUzNzgzZDEuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Toen eveningstar er bij ging zitten schoten vele scenario's door de kop van haar vijand. Ze kon haar klauwen in haar pels drukken, ze kon grijpen naar 1 van die levens van d'r. Ze kon de leader haar kinderen er bij halen, de vermissing ervan aan haar nu zwakke dispositie verwijzen- al zou leiden tot hetzelfde waarschijnlijk, een leven voor een leven. En anders dan Eveningstar had Storm geen levens voor het uitdelen dus bleef ze verstandig aan haar kant van de grens- zelfs al snakte haar klauwen naar meer.

Geïrriteerd schudde Stormraiser haar kop "Je hebt geluk dat Settledstar niet zo achterlijk is als jouw" mauwde ze giftig, "Geluk dat hij nog niet komt halen wat hij van jou verschuldigd is. Zolang je dat maar goed tussen die oren van je knoopt Evening" mauwde ze nadrukkelijk terwijl haar donkere ogen niet meer dan een ijzige kou toonde.

winter

S T O R M W I T C H

De ShadowClan kattin was nog niet klaar geweest. Dat had ze ook niet verwacht eigenlijk. Ze strooide nog even wat meer giftige woorden haar kant op, maar dat waren het. Loze giftige woorden. Meer was het niet. Ze staarde Stormraiser kalm aan. Er lag bijna een blik van medelijden in haar felgele ogen. Toen kwam ze weer overeind en trok kort met haar snorharen. “Nee, hij heeft genoeg te halen bij Orchis is het niet Stormraiser?” Miauwde ze toen helder, maar haar stem had wat ijzigs. Wat kils. Niks vijandigs, niks haatdragends. Gewoon koud en neutraal. De kleur was simpelweg uit haar woorden. De emoties eruit getrokken, weg door de trechter. Sinds de laatste actie van Settledstar. Samenwerken met Orchis. Even likte ze met haar tong op de plek waar haar linkerhoektand behoorde te zitten. Met nadruk op ‘Behoorde’. Orchis… Settledstar. ShadowClan was verdoemd door hun leader. Haar medeleven was oprecht. Ze schudde even haar kop en wilde omdraaien om weer tussen de bomen in de richting van haar eigen territorium te verdwijnen.