Lente voor iedereen

Het beekje schitterde in het zonlicht en Sparrowpaw kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij vooroverboog om van het frisse water te drinken. Toen hij zijn dorst gelest had, stapte hij weg van de oever en begon te lopen, de stroom volgend. Ook wanneer hij geen training, patrouille of ander taakje had, wilde hij toch wel wat bijdragen aan de clan, en dus was hij hier gekomen om te proberen te jagen. Het water trok niet alleen katten, maar ook prooidieren aan, was hem verteld. Dus waren waren al die muizen? Met het constante gekabbel van het beekje was het moeilijk om geritsel te horen, hoe hij zijn oren ook spitste. Misschien kon hij beter op zijn reukvermogen vertrouwen hier. Het verbaasde hem zelf een beetje hoe snel hij inderdaad de geur van een muis opving. Goed, waar was dat beest precies? Met stille passen liep hij verder, volledig gefocust op het volgen van de geur. Hij moest en zou een prooi terugbrengen vandaag.

- Maplepaw

Ze was naar het beekje gegaan om wat te drinken, maar zodra ze Sparrowpaw had gezien had ze haarzelf verborgen afwachtende wat de andere apprentice aan het doen was. Het leek erop alsof hij op zoek was naar iets van prooi, mooi dan was hij op iets anders gefocust dan haar. Ze volgde zachtjes achter hem aan, ervoor zorgende dat hij niks door zou hebben.

Toen het erop leek dat hij daadwerkelijk afgeleid was door iets, maakte ze de sprong. Ze wilde proberen tegen hem aan te springen en hem daarmee in het water te duwen. Dit was veel interessanter dan wat prooi zoeken en vangen tenslotte.

Hij kwam dichterbij, hij wist het zeker, en jazeker, een paar tellen laten viel zijn speurende blik op een kleine grijsbruine vorm. Nu moest hij nog voorzichtiger zijn, opletten dat hij niet precies nu op een twijgje ging staan, langzaam bewegen, voorzichtig, voorzichtig... De muis schrok op en was meteen verdwenen. Nee! Wat had hij verkee- een schaduw viel over hem heen en voor hij het registreerde voelde hij een harde duw, draaide de wereld om en plonsde hij in het beekje. Zijn verschrikte kreet werd afgebroken door een mondvol water en hij hoestte en sputterde terwijl hij overeind krabbelde. De stroming trok aan zijn poten, maar het was hier ondiep en het water kwam nauwelijks tot zijn buik. "Hé, ik was aan het jagen, ja!" riep hij kwaad naar Maplepaw. Zijn eerste schrik had plaatsgemaakt voor woede zodra hij zijn mede-apprentice herkend had. Hij haalde naar haar uit, proberend haar mee te trekken het water in.