Floriske
54
Actief
| |
|  Onderwerp: Ze wachten rustig af  do 9 mei 2024 - 17:08 | |
| Iets aan deze plek fascineerde hem. Was het een aangename plaats? Nee, dat kon hij niet zeggen. Het rook onaangenaam (soms rook er iets verrassend interessant, maar op deze plek vertrouwde hij ook de dingen die wel eetbaar roken niet) en het was er vaak lawaaiig. Misschien trok dat laatste hem juist wel, de drukte van die kraaien. Het waren fascinerende vogels, nog wat te groot en te snel voor hem om op te jagen, maar ook weer niet groot of gemeen genoeg om een bedreiging te vormen. En in hun ogen leek een bepaalde intelligentie te glimmen, al verbeeldde hij zich dat misschien maar. Soms trokken ze een of ander dood beest uit elkaar en als hij dan in de buurt kwam keken ze hem aan met die kleine zwarte oogjes, niet bang, hooguit afwachtend, maar op een bepaalde manier... tja, hij verbeeldde het zich maar. Maar soms probeerde hij er toch een te vangen, rende hij achter ze aan terwijl ze luid krassend opvlogen, en soms... sloop hij dichterbij en dan keken ze dus op, met die blik in hun ogen, en dan stelde hij zich voor dat ze met die blik zeiden 'wacht maar, de rollen zullen zich nog wel eens omdraaien' en dan bleef hij staan en dan gingen zij weer door met het uit elkaar pikken van dat karkas. Maar meestal, en zo ook nu, lieten hij en de kraaien elkaar met rust en dan was het gewoon leuk om hun bedrijvigheid te zien en om een beetje rond te neuzen om te zien of er nog gekke tweebeendingen rondslingerden.
- Cinderpaw |
|
Rens
13
Actief
The moon doesn't tell the hours between deepest night and dawn
| |
| | Onderwerp: Re: Ze wachten rustig af do 23 mei 2024 - 0:30 | |
| Cinder Sheet Cinderpaw was vrij onbevreesd. Hij was niet bang voor hoogtes, of spinnen, of het donker, of andere katten aanspreken. Zelfs warriors niet! Misschien had hij ook gewoon nog te weinig meegemaakt in zijn korte leventje om echt weten wat het was om bang te zijn. Dus toen hij zich onder het hek door had gewurmd om op te carrionplace te komen, stiekem op onderzoek, was hij ook niet bang voor de stank, de kraaien of de ratten waar ze altijd mee dreigden.
Cinderpaw was niet de enige. Hij spitste zijn oortjes toen hij een andere kat was. Een andere apprentice. ‘‘Oh, Sparrowpaw!’’ zei hij vrolijk. Hij kreeg een vrolijk grijnsje op zijn gezicht en ging op een drafje naar de ander toe. ‘‘Heb je wat gevonden?’’ vroeg hij aan hem. Hij leek een beetje aan het speuren te zijn, en Cinderpaw was direct nieuwsgierig. |
|
Floriske
54
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Ze wachten rustig af wo 12 jun 2024 - 16:50 | |
| Sparrowpaw keek verrast op toen hij een van zijn mede-apprentices hoorde. "Hey Cinderpaw!" begroette hij hem terug, waarna hij zijn hoofd schudde. "Nog niet, ik ben hier ook nog niet zo lang. Een paar dagen geleden lag er een of andere glimmende prop, ik dacht eerst een soort steen, maar het was zo licht als een mosbal", beschreef hij. Het was jammer dat de stank van de carrionplace overal zo aan bleef hangen. De meeste vondsten waren het daardoor niet echt waard om mee te nemen. Misschien kon hij ergens buiten het kamp een opbergplaats inrichten voor de topstukken? Ach, misschien was het de moeite ook niet waard, of hij moest wel iets heel bijzonders aantreffen. |
|
| | | Onderwerp: Re: Ze wachten rustig af | |
| |
|
