De leider was eigenlijk niet vaak heel erg betrokken met de apprentices en hoe hun training ging. Vaak kwamen de mentors eerder naar hem om te klagen over een obstinaat kind dan andersom. Maar toen hij Solawpaw het kamp binnen zag komen, kon hij niet helpen om hem even te volgen met zijn ogen. Die jongen zag eruit alsof hij niet veel goeds uitspookte.
En hij had gelijk. Het joch deelde niet zijn prooi met het kamp en ging linearecta naar een plekje in het kamp om het zelf op te eten. Dat was wel zorgelijk. Dat was het breken van de code. Settledstar zuchtte. Iemand moest dat kind wat leren en blijkbaar was de ongelukkige hijzelf.
‘‘Solarpaw, wat ben je aan het doen?’’ sprak hij de apprentice streng aan. Eens kijken wat voor excuus hij zou verzinnen. Wie weet was het iets creatiefs.