Play Game

Foxpaw genoot van de momentjes die hij alleen kreeg als hij niet moest trainen of andere Apprentice taken moest uitvoeren. Het was deze momentjes waar hij zelf kon bepalen wat hij ging doen, en met wie vooral. Wat eigenlijk altijd betekende dat hij alleen was. Zeker in het gezelschap van een bepaald iemand, kuch Cinderpaw kuch, was hij altijd op z'n hoede, alsof er elk moment wat kon gebeuren. En of er iets gebeurde. Het leek wel alsof alle spanning er gewoon uit kwam bij hem in de buurt, in de vorm van ruzies. Het was eerlijk gezegd best vermoeiend, waardoor Foxpaw dit moment van rust erg waardeerde. Dus toen iemand anders zijn kant op kwam, zuchtte hij al vermoeid. Het was Solarpaw, niet iemand waarmee hij zich ook graag zou mee willen associëren. Solarpaw was niet echt aardig. En sure, Foxpaw was dat ook niet, maar dat betekende niet dat het niet binnen kwam als iemand gemeen tegen hem deed. Er was stiekem ook wel een reden waarom hij altijd zo erg van zich afbeet. Hij had dat al vroeg in zijn leven leren doen. Hij hoopte maar dat Solar hem niet had opgemerkt en zijn pad vervolgde zonder hem lastig te vallen.

+ Solarpaw

_{Hij zag hem wel hoor. Die rode pels die hem subtiel probeerde te ontwijken door te doen alsof hij niet bestond. Hij had gedacht een vredige wandeling te hebben vandaag, zonder zijn zusje, zonder zijn mentor, zonder andere chaos, maar dit ging toch wel echt over zijn grenzen hoor. Hoe durfde deze apprentice uit zijn clan hem geen blik waard te achten? Hij was dan toch wel echt superieur tegenover de meeste loser apprentices in deze clan. Hij was getalenteerd, intelligent en hij kreeg alles wat hij wou. “Hey jij!”, riep hij naar de ander toe en naderde hem vlug. “Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent?”. Hij stak zijn neusje hoog de lucht in en sloeg met zijn staart. Kijk dan naar mij, de zoveel betere, slimmere en coolere versie van jou!}

Helaas, de ander had hem opgemerkt. En dat nam hij duidelijk persoonlijk. Foxpaw nam even diep adem toen de ander hem aansprak. Hij dacht duidelijk dat hij heel wat was. Fox was letterlijk gewoon maar aan het zitten hier, hij deed niets. Maar Solar vond dat blijkbaar heel erg. 'Niets,' mauwde Fox geïrriteerd, zijn staart heen en weer zwiepend. 'Ik zit hier alleen maar.' Fox kon zelf misschien ook wel een beetje uit de hoogte doen af en toe, maar hoe Solarpaw was irriteerde hem ook gewoon mateloos.