Pretty Princess, Polluted Personality

Silverpaw

By plucking petals, you do not gather the beauty of the flower

Silverpaw was er op uitgetrokken, simpelweg om het kamp uit te zijn. De aandacht en opgelegde druk van haar ouders werkte verstikkend en ze kon er gewoon even niet meer tegen. Heel haar leven waren ze al zo geweest, en hoewel dat niet lang mocht zijn, was het al wel vreselijk geweest. Ze hadden zich al zo erg in haar leven bemoeit dat ze er bijna fysiek ziek van werd. Ze had zelfs geen eens vrienden doordat ze altijd maar had gedaan wat ze van haar wilden, en nu realiseerde ze zich dat het een stuk moeilijker was om vrienden te maken. Zeker omdat ze haarzelf niet kon zijn door haar ouders... Niet echt een leuke gedachte, maar wel eentje waarmee ze in haar kopje aan het worstelen was terwijl ze door de Marshlands heen stapte. Niet de slimste koers van actie, aangezien ze dus precies net in een plas modderig, vuil water was gestapt. De haren in haar nek gingen overeind terwijl ze terugsprong."Ieuw! Ieuw, ieuw ieuw!" riep ze uit terwijl ze met haar pootje schudde. Niet dat dat het vuil er af zou krijgen, maar dat moest je haar maar niet vertellen.

+Foxpaw eerst

Foxpaw was in de buurt van de Marshlands beland. Hij had geuren van verschillende prooidieren gevolgd, die op een of andere manier allemaal hier naartoe hadden geleid. Waarom was Foxpaw ook bijster, maar goed. Hij was hier liever niet, omdat de grond vaak nat en modderig was. En daar hield Foxpaw niet van. Maar dat zou hij niet zo snel toegeven aan anderen, want hij zag zichzelf er al mee gepest worden. Hoe bedoel je, je bent vies van natte poten? Kan toch niet. Fox schudde zijn kop. Dat was toen hij plots een stem hoorde schreeuwen. Ieuw, ieuw, ieuw? Misschien toch iemand die hem zou begrijpen, dacht hij toen hij tussen de bosjes door tuurde en zag hoe een jonge Apprentice met haar modderige pootje schudde. Fox kwam tevoorschijn vanuit de bosjes, maar zorgde ervoor dat hij niet het moeras in stapte. 'Ik voel je,' mauwde hij enkel.

Silverpaw

By plucking petals, you do not gather the beauty of the flower

Haar poot was bruin van de viezigheid, en ze was hem nog steeds aan het schudden toen ze een stem achter haar hoorde. Ze voelde haar gezicht warm worden. Natuurlijk moest iemand dat nou net weer zien. Silverpaw draaide zich langzaam om om ontmoet te worden met een iets oudere kater. Ze wist eerlijk gezegd zijn naam echt niet, maar ze had ook niet echt moeite gedaan om de namen van haar denmates te leren in de korte tijd dat ze een apprentice was. Het was toch niet alsof ze een gesprek met ze ging voeren, of iets dergelijks, daar zouden haar ouders wel weer een stokje voor steken. Ze hadden een heel duidelijk beeld met wie ze vrienden kon zijn en met wie niet, en ze dacht zo maar niet dat de apprentice voor haar neus daar in zou passen. Echter was hij niet gemeen en lachte hij haar ook niet uit, dus dat was iets. Niet dat Silverpaw hem daardoor vol vertrouwde, maar het stelde haar net wat meer gerust. ”Is er ergens schoon water in de buurt, want ik hoef dat vuil niet in mijn mond te hebben.” Als er iets was wat goor zou smaken, dan was het dat wel, dus ze ging het mooi niet schoonlikken. En zo hield ze het gesprek tenminste een beetje gaande, in plaats van het meteen af te kappen zoals ze best vaak deed.

Vanaf de achterkant kon hij niet uitmaken wie het was. Wel kwam ze ergens bekend voor. Was ze niet één van de nieuwe Apprentices? Toen ze omkeek wist hij het eigenlijk nog niet. Maar dat maakte niet uit, Fox verwachte ook niet dat zij wist wie hij was. Ook al werd hij wel vaak gezien als de vreemde van de Apprentice, het buitenbeetje, de weirdo. Ach ja, Fox kon daar wel mee leven. Hij kantelde zijn kopje bij haar vraag, oprecht nadenkend. Hij begreep heel goed dat ze het niet zelf wilde schoonmaken, Fox zou dat ook niet doen. Dus hij wilde haar wel helpen hiermee. 'Volgens mij is er wel een klein stroompje hier in de buurt,' mauwde hij, langzaam zijn herinneringen terug krijgend van zijn weg hier naartoe. 'Ik laat het je wel zien.'

Silverpaw

By plucking petals, you do not gather the beauty of the flower

Haar vraag was misschien niet bepaald de aardigste geweest, maar haar nieuwe gesprekspartner, als je hem dat kon noemen, leek te begrijpen dat het vuil vreselijk was en dat het weg moest. Zijn antwoord was dan ook wel fijn om te horen; er was een stroompje in de buurt van waar ze waren. Echter was Silverpaw nog niet echt wegwijs op hun territorium. Ze wou dus ook net haar mond open doen, om met tegenzin dat toe te geven, toen de andere apprentice zei dat hij het haar wel zou laten zien. Ze knikte, haar pootje nog steeds in de lucht omdat ze er eigenlijk niet nog meer vuil op wilde krijgen. ”Dat zou fijn zijn,” reageerde ze, met een kleine glimlach. Hij was meer gericht op sociale interactie dan dat hij oprecht was, maar dat zou de ander niet weten.

Top, dan deed hij ook nog wat aardigs voor anderen. Zie je, hij was niet alleen maar gemeen. Foxpaw vond dat sowieso vervelend, want hij was nooit gemeen geweest. Cinderpaw hield er gewoon van om te overdrijven. En daarbij, die kater trok gewoon het bloed onder zijn nagels vandaan. Kon hij verder niets aan doen. Fox knikte en draaide zich half om, klaar om haar het stroompje te laten zien. 'Kom je dan?' Ze zou toch echt weer door de modder terug moeten. Maar hey, het stroompje was niet ver hier vandaan. Daarna was ze weer schoon.

Onderwerp: Re: Pretty Princess, Polluted Personality