Ticks & Leeches

Hoewel het qua zaken druk was op de base tegenwoordig, waren haar dagen nu redelijk rustig. Haar kinderen waren al lang uit haar haren, iets wat de kattin alles behalve erg vond, aangezien ze het vreselijk had gevonden om ze constant te moeten verzorgen. Ze waren nu al een paar manen Young Ones, wat haar weer overliet aan haar taken als Captain. Eentje daarvan was ervoor zorgen dat Orchis zich geen te gekke dingen in zijn hoofd haalde. Skadi vond het niet erg om die boskatjes hun macht te laten zien, maar dat konden ze beter doen wanneer ze weer een voorraad sterke members hadden.

Niet dat ze verwachtte dat hij veel aan het plannen was, op het moment. Hoewel de kater er altijd al vreselijk uit had gezien, zag hij er de laatste tijd alleen maar erger uit. Eerder een zwerfkat dan de leider van de Elite. Dat was ook waarom ze haar neus optrok toen hij in zicht kwam. Ze zou liegen als ze zei dat ze hem liever niet zou ontwijken, aangezien ze de vlooien van hieraf al over zijn vacht kon zien springen. Het leek wel alsof hij langzaam aan het aftakelen was. “Orchis,” groette ze hem neutraal.

Er waren veel dingen die Orchis had; slechte persoonlijke hygiëne, teken, vlooien en een onaangenaam uiterlijk. Manieren? Die had hij zeker niet. Soms vroeg Skadi zich af hoe hij het ooit to General had weten te schoppen, want ze kon zich niet voorstellen dat velen hem serieus zouden nemen. Ja, hij had een goed brein, maar hij deed niet er niet veel aan om anderen dat te laten waarderen. Zeker niet met zijn partijtje vlooien en teken vangen. Toch, zaken doen en bespreken was iets wat nog steeds belangrijk was. Met name, hoe het nu ging met de Young Ones en hun training. De Elite had meer members nodig, dat was de enigste reden dat ze uberhaupt kittens op de wereld had gezet. Ze had niks met de krengen, ook niet toen ze haar eigen vlees en bloed waren. Skadi had ze vooral onder het toezicht van Beef gelaten, iets wat misschien niet de slimste stap was geweest, maar ze had haar taken om te voltooien als Captain.

Echter zag ze daar nu wel de effecten van. Zoals bij haar eigen Young One, Rollo. Haar zoon leek zijn training niet serieust te nemen. Niet volledig. De dingen die hij niet direct zag als de kwaliteiten van een vechtersbaas had hij duidelijk geen zin in. ”Sommige kunnen een strengere poot gebruiken in hun training,” vertelde ze Orchis dan ook. Hij kon dan wel nieuwe members willen, maar ze ging ook geen halfgare members afleveren, het was kwaliteit of niets. Kwantiteit in een leger had je alleen maar wat aan als je of de vijand echt overnummerde, of als ze wisten wat ze moesten doen en het ook goed deden.

Skadi vernauwde haar ogen. Ze had heus wel door wat Orchis aan het doen was hier, een vuurtje stoken onder haar woorden. Echter zou ze niet over haarzelf heen laten lopen, zeker niet door iemand zoals hem. Hij mocht dan wel haar General zijn, en ze mocht dan wel naar hem luisteren voor nu omdat hun zicht voor de toekomst van de Elite hetzelfde was, maar hij was niet beter dan haar. Dat hij haar kinderen niet mocht? Dat boeide haar niets, want dat was niet haar probleem. Ze had maar weinig emotionele waarde aan hun gehecht, maar ze zou niet haar eigen vaardigheden en waarde in twijfel laten worden geroepen.

“Ik zei nooit dat de young ones moeite hadden, aangezien ze de meeste vaardigheden meer dan onder de knie hebben, maar iemand heeft het idee in hun hoofd gestopt dat ze soldaten moeten zijn, waardoor ze sommige dingen niet zo belangrijk lijken te vinden. Een soldaat is niet alleen maar kracht en vechten… misschien is dat iets wat duidelijker moet worden gemaakt.” sprak Skadi, een duidende blik op de kater voor haar richtende. Ja, hij mocht zijn soldaatjes willen, maar dat het fout ging in zijn ogen, dat ging hij niet op haar afschuiven. Dan moest Orchis maar een beter beeld verven van wat hij nou echt wilde. Daarom ging ze ook niet in op het lokaas wat hij had geplant, over Rollo. Nee, dat was een val waar ze niet in zou stappen, dus hield ze haar woorden mooi over alle Young Ones in het algemeen.