[Gathering] Favor

Al bijna vier seizoenen lag er een vreemde stilte over het woud. Al waren de problemen die aan de stilte vooraf waren gegaan nooit opgelost, leken alle vier de clans stilletjes besloten te hebben dat ze niet bereid waren om het ongemakkelijk staakt-het-vuren te doorbreken. Zelfs Crystalstar, die al lang geleden had geaccepteerd dat ze waarschijnlijk de meest strijdlustige van de vier huidige leaders was, of in ieder geval de sterkste wind in de storm die hen allen bedreigd had, had de afgelopen tijd haar extreme waakzaamheid wat laten verzwakken. Tot een aantal moons geleden hadden er continu Warriors langs de grenzen met Windclan en Thunderclan gepatrouilleerd. Maar toen werd het kouder, prooi werd minder makkelijk te vinden, en ze werden ook nog eens geteisterd door onverwacht veel regen en krachtige winden; al om al slechte omstandigheden om haar clan gevoed te houden. En dus had de grijze dame haar patrouilles teruggeroepen, en iedereen opgedragen zich te focussen op het vinden van voedsel. Natuurlijk had ze wel even haar hart vastgehouden: het was immers niet niks om na zo'n lange tijd van de hoogste paraatheid plotseling zo te de-escaleren, maar het leek allemaal goed te gaan. Noch Blazestar, noch Eveningstar besloot iets doms te doen, en ze waren allemaal verder gegaan met hun leven. Nu was het weer wat gekalmeerd, en Riverclan had in heel haar leven niet zo'n gemakkelijke leafbare gehad: zelfs de rivier was nooit helemaal bevroren geweest.

Toch was het niet allemaal mooi en vredig, want Crystalstar had al tijden niets vernomen van Starclan. Haar beide Medicine Cats zwegen ook over het onderwerp, en hoewel ze de half-moon gatherings zelf niet bijwoonde, had ze niet het idee dat de anderen veel meer hoorden. Het was een vreemde tijd, alsof hun voorvaderen even een stapje terug hadden genomen, om te zien hoe ze het zouden doen als ze zichzelf moesten regeren, zonder enige vorm van directie.

Met al die bagage was ze op de open plek van Fourtrees aangekomen, en had ze haar positie op de hoge rots ingenomen. Terwijl daar zat dacht Crystalstar na over wat ze zou zeggen, wat voor insteek ze nu weer moest hebben: vernieuwde agressie? Of misschien de toon van mediator? In die laatste rol zou ze veel macht kunnen hebben, terwijl haar eigen clan veilig bleef. Zeker als ze de rest er van kon overtuigen dat zíj bijzonder geschikt was, als zijnde de oudste en meest ervaren leader. Al in al kwam het er op neer dat ze weinig te zeggen had, en dat deze gathering vooral een mogelijkheid was om te kalibreren, om aan te voelen hoe ze nu tegenover elkaar stonden en wat ze aan elkaar hadden. Met haar staart netjes om haar poten geslagen wachtte de kattin geduldig de rest, nog steeds diep in gedachten.


Note: deze Gathering is georganiseerd op initiatief van de spelers in plaats van het team. Het is bedoelt om alle geïnteresseerde spelers weer een kleine push te geven. Daarom splitten we het nu ook niet in twee aparte topics. Iedereen is uiteraard welkom om te reageren, en wachten op de overige leaders is niet nodig.

Het was weer eens tijd voor een gathering. Waar ze eerst verwacht had dat de clans mogelijk in gevecht uit zouden breken was tot op de dag van vandaag niet gebeurd. Het was dan toch een soort vrede die er heerste, ook al was het heel pril en zou het mogelijk met het kleinste kunnen breken.
Ze liep de open plek op en merkte op dat Crystalstar al op de rots zat. Ze knikte kort naar de poes en nam vervolgens een plaats in niet te ver bij de steen vandaan. Ze was benieuwd wat er deze gathering zou gebeuren of dat het alleen maar saai zou blijven waarbij er niks gebeurde. Het was niet verkeerd van tijd tot tijd, maar het maakte dit soort avonden wel lang.

Ashpaw keek rond over het grote veld dat al redelijk gevuld was met vele katten van andere Clans. Hij was nog niet eerder op een Gathering geweest, maar nu was het moment eindelijk aangebroken. Hij zag al een grijs gestalte op de rots zitten en de kater vermoedde dat het Crystalstar moest zijn. Immers kon hij logisch genoeg nadenken.
De katers blik vloog over de open plek heen, zoekend naar wie hij toe zou kunnen trekken. De andere apprentices waren niet ver uit zijn buurt, maar de kater had weinig behoefte aan ze, hoe jong hij ook was. Het waren maar irritante opscheppers, vond Ashpaw.
Zijn blik schoot naar de warriors om zich heen, maar hij wist dat de kans groot was dat ze hem naar de andere apprentices zouden verwijzen. Nou mooi niet dat hij daaraan zou meewerken! De kater trippelde op een willekeurige kat af en bleef daarnaast staan. Aan de geur te ruiken was ze ShadowClan. Er waren grote spanningen tussen de Clans, maar daar maakte hij zich nu niet druk over. "Hallo", miauwde hij ter begroeting terwijl hij zijn kop respectvol boog. Er was nu een wapenstilstand en die moest in stand gehouden worden. Daarnaast was dit een Warrior en wilde hij laten zien hoe goed zijn Clan wel niet opgevoed werd vergeleken die andere mousebrains. "Zou ik hier mogen zitten?" De kater wierp een blik op de uitslovende apprentices verderop die de meest rare bewegingen maakten. Ashpaw durfde te wedden dat het niet eens gebruikte zetten waren, maar hij liet ze hun spelletjes wel weer spelen.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

ShadowClan was de laatste clan die arriveerde op Fourtrees. Settledstar nam alle tijd die hij nodig had. Zijn jeugdige ambitie om altijd vooraan te staan was met de manen vervaagd. Hij was inmiddels al een redelijk ervaren leider, de manen tikten geleidelijk door met hem aan de helm van de clan. En het ging prima. Ernstige problemen wist hij achter de schermen op te lossen, zonder zijn clanleden daarmee van last te zijn. Het was zijn geweten die negen keer in oog zou moeten staan met StarClan. Ze mochten hem op het einde van zijn laatste leven oordelen of hij juist of onjuist had gehandeld. Maar zijn clan bloeide, net zoals new leaf het bos weer had gevonden. Alleen sommige andere leiders - Eveningstar - dachten er anders over hoe hij zijn clan moest leiden.

De leider zocht terwijl hij door de menigte liep naar de grote rots naar zijn familie. Een bekend gezicht van zijn kinderen of zijn zus en haar kroost. Het leek hem niet gegund om met hen te spreken, want hij kon ze in het maanlicht niet direct vinden. Hij tuitte zijn lippen voor een moment terwijl hij nog even overwoog nog een rondje te doen. Maar toen hij omhoog keek naar de rots en al drie leiders zich zag verzamelen, besloot hij om deze nacht niet langer te laten duren dan hij al deed.

Terwijl hij lichtvoetig de rots betrad, kreeg hij nog net het gesprek mee tussen de leiders. Hij rolde duidelijk zijn ogen toen hij Eveningstar hoorde mopperen. ‘‘Dan had hij hier niet gezeten, Eveningstar,’’ reageerde hij vlak toen naast de kleine kater ging zitten. Hij wist toch al dat de beide poezen hier hem toch niet vertrouwden. Een beetje voor Blazestar opkomen kon geen kwaad.

Settledstar keek vervolgens de kleine kater aan met een kleine glimlach, om vervolgens een knikje te schenken aan de Riverclan leidster. ‘‘Ik kan wel wat entertainment gebruiken, als StarClan het niet wil horen of niet. Dames eerst,’’ sprak hij met een onschuldige blik in zijn ogen. Jeetje, hij had dit maandelijkse gebikkel echt niet gemist. Maar zoals de ThunderClan leidster het zo mooi had verwoord, plichten moesten volbracht worden.