Destroying the mood

Nelthilta voelde de koude in haar vacht bijten. Ze mocht wellicht met 25 Moons een jong volwassen kattin zijn, maar ook zij wist dat de komende Leafbare een extreem harde zou zijn. Voedsel leek al te weinig op de prooi stapel te komen en hoewel ze met moeite een klein, mager muisje had weten te vangen. Wist ze ook dat ze dit eerst naar Orchis moest brengen. Haar respect voor de General was groots genoeg dat ze hem volgde als een hongerige kat een muisje deed.

Onbewust was hij degene die haar krachtig maakte. Wellicht zelfs bewust. Ze was zo trouw als een domme hond en zo vastberaden als een pitbull. Als ze eenmaal beet had, dan liet de albino kattin niet meer los. Nelthilta was wellicht opgegroeid met het voorbeeld van Orchis vele Moons geleden echter had ze op dit moment ook geleerd dat hij geen ouderfiguur voor haar was. Enkel en alleen een voorbeeld, een voorbeeld om sterk te zijn. Om het bloed van Bloodclan nog grootser te maken. Ze was wellicht niet bijzonder, echter vloeide het bloed van Sirtlan door haar aderen.

Niet alleen door die van haar. Enkele dagen geleden had ze een kleine beweging in haar buik gevoeld en dagen ervoor was ze bijzonder gevoelig geweest voor de geuren van eten en de naar ijzer reukende geur van Blood. Ze had zelfs de katten gemeden die hadden gevochten, of wellicht een Kittypet of wat hadden proberen te pestten. Normaal wilde Nelthilta niets liever dan Clankatten en Kittypets kleineren. Echter was ze momenteel op een andere missie. Het was al weer zoveel Moons geleden dat ze voor het laatst had mede moeten delen dat jong leven de Clan niet zo versterken. Deze keer was het anders.

Echt gelukkig leek ze momenteel niet. Dat zou ze pas zijn als ze haar General had gesproken. "General Orchis." Klonk er zoals altijd kalm en rustig. Ze wist dat ze een van de weinige katten was die de kans had gekregen om zijn bloed en haar bloed te kunnen mengen. Zodat de ultieme Bloodclanner kon ontstaan. Waar zijn kracht lag, lagen wellicht haar zwakke punten. Ze mocht misschien nog iets van Shadowclan in zich dragen maar ze was mentaal niets minder dan een ware Bloodclanner. Een zacht geluidje verliet haar lippen terwijl ze sierlijk op hem af stapte en de muis voor zijn poten legde.

"Ik heb nieuws." Mauwde ze op een kalme zakelijke toon. Immers moest ze eerst proeven hoe de stemming was. Daarnaast, het was niet alsof ze partners waren. Het was enkel een zakelijke overeenkomst. Bloodclan zo sterk mogelijk maken. Ze mocht van Orchis niet veel, zodat haar bloed zo lang mogelijk de mogelijkheid had om te blijven vloeien. Zodat vanuit haar nieuw leven zou kunnen opbloeien. Hoe mislukt het in sommige ogen wellicht ook zou zijn. Want eerlijk is eerlijk. Orchis en Nelthilta waren niet katten die vanaf het eerste punt de sterkste of beste leken. Ze waren echter sluw. Kalm wachtte ze terwijl ze haar kaken stevig op elkaar klemde in de hoop dat een nieuwe golf van misselijkheid niet op zou komen.

@Orchis

Nelthilta wist dat Orchis vaak pas echt een beetje aanspreekbaar was als zijn maag niet rommelde. Het feit dat het muisje direct al in zijn bek lag, gaf dat al wel aan. Hij reageerde niet eens op haar begroeting. Echter zou de albino dat ook niet van hem eisen. Het was niet belangrijk. Haar blauwe ogen stonden kalm, in afwachting van toestemming om te spreken. Orchis schrokte al grommend wat happen naar binnen toe voordat hij uiteindelijk sprak. "Wat is het?" Mauwde hij uiteindelijk tussen het kauwen door.

Nelthilta sloot haar ogen kort voordat ze hem met een kleine grijns aan keek. "Ik denk dat er spoedig kittens zullen komen. Onze kittens om precies te zijn.." Mauwde ze, haar ogen sprankelden even kort. Het was niet alsof ze het perfecte moeder materiaal zou zijn. Aan haar was niks moederlijk te noemen. Ze had immers ook maar een doel. Samen met Orchis ervoor zorgen dat de juiste bloedlijn zich verder uit zou breiden. Zodat er kittens rond zouden lopen die hen in eer zouden houden. Die Bloodclan de machtigste groep katten zou maken. Die niet bang waren om de schrik van het woud te zijn. Een zuinig glimlachje lag om haar lippen. Ze hoopte dat Orchis het nieuws goed op zou vatten, immers was ze de laatste lijn met Sirtlan. Sirtlan was de Mentor van Orchis geweest, dankzij hem had hij alles geleerd om de sterkste General te worden. Zelfs al zag hij er als een scharminkel uit. Nelthilta kende geen liefde, haar partnerschap bestond uit het in ere houden van het verleden en kracht brengen naar de toekomst. Kracht voor Bloodclan. Alles draaide om Orchis en Bloodclan..wellicht hielp het ook wel dat ze zelf mentaal ook niet helemaal honderd was.