Who's laughing now

Onderwerp: Who's laughing now ma 3 jul 2023 - 14:15

Feel your insides churning

Terwijl zijn staart rustig heen en weer bewoog, had de kleine zwarte kater een plekje gevonden hoog in een boom. Vanaf hier had hij genoeg hoogte om een groot deel van de territoriums te kunnen zien. Hij vroeg zich af waar de clankatten deze keer vandaan zouden komen. Immers was hij dicht genoeg bij de grenzen om iemand te irriteren, toch? Zijn helder blauwe ogen hielden alles scherp in de gaten. Hij herinneerde zich zijn training goed, blijf in de schaduwen, zoek een patroon, val pas aan als je tegenstander uitgeput raakt. De kater likte zijn lippen af, zijn maaltijd had moeten wachten vandaag, misschien nadat hij wat clankatten had lopen pesten, dat hij opzoek zou gaan naar wat te eten. De kater kwam overeind, rekte zich uit door zijn nagels in de boomstronk te zetten en geeuwde diep. Daarna schudde hij zijn korte zwarte vacht uit en likte zijn witte voorpootje. Wat een saaie dag was vandaag, niet eens iemand om tegen te praten.

< tag: crowpaw >

elyon

Onderwerp: Re: Who's laughing now vr 21 jul 2023 - 1:21

Crowpaw

Every bird, gone unheard. Starving where the ground has froze
The winter sunrise, red on white; Like blood upon the snow

Het leven kon vreemde kuren hebben soms. Zo was het de ene dag chaos en de andere compleet normaal. Was je de ene aan het janken, de andere kon het geluk je niet op. Crowpaw had geleerd dat dit soort dingen normaal waren en dat chaos gewoon deel uitmaakte van haar bestaan. Of het een zekerheid was in het leven, was een andere kwestie. Maar voor haar was het wel zeker iets sterks. Ze had de afgelopen dagen nogal zitten malen over wat ze kon doen, haar afkeer voor haar vader nog vers in haar koppie. Ze had koppig blijven slapen bij de moonstone, hopende dat ze samen zou dromen met haar moeder. Maar tot nu toe was het geen succes. Langzaam begon ze meer van de clan af te driften. En soms meende ze zelf de geur van haar clangenoten te vergeten. Zouden ze haar missen? Vast niet, geen enkele kwam haar immers zoeken.

Ze had haar hol in de highstones achter zich gelaten om te gaan jagen. Echter had haar neus iets anders opgemerkt toen ze langs de grens aan het sprinten was. Wel meteen kwam ze tot een halt, haar heldere honingkleurige ogen richtte zich op tot ze een gitzwarte gedaantje tussen de takken spotte. "Tsk, je bent niet subtiel bloedpoesje," spuugde ze met een sarcastisch lachje uit. Foxdung dat het ook konden zijn.