I need to get my story straight

Natuurlijk had ze vernomen dat Routnose kittens had gekregen en waar sommige katten misschien niet op bezoek zouden gaan, was dat voor haar toch anders. Eigenlijk bij elk nest nieuwe kittens nam ze wel een kijkje en zo ook bij deze. Het had alleen wat langer geduurd deze keer. Ze liet haar blik over de nesten gaan tot ze de juiste had gevonden en liep er naartoe. Ze liet haar blik over de kittens gaan en herinnerde zich de woorden die Foulplay tegen haar gezegd had. Zou ze het zien zitten om oma te worden? Ze wist het niet goed. Dat zou haar in ieder geval wel alleen maar ouder doen laten voelen.

[Sparrowkit]

Wow, wie was er nu weer binnengekomen? Het was altijd komen en gaan in de nursery van vreemde grote katten die op bezoek kwamen. Het scheen Sparrowkit toe dat er eindeloos veel katten in de clan zaten, en hij kon geen enkele naam onthouden, behalve die van degenen die in de nursery woonden. Hij wist alleen dat ze allemaal clangenoten waren en dat de clan ShadowClan heette en dat er ook andere clans waren, alleen vergat hij steeds welke en hoe veel ook alweer. Hij had ze ook nog nooit gezien, die anderen. Blijkbaar was er heel veel buiten dat hij nog nooit gezien had. Hij kende alleen hun eigen kamp, maar hij zag wel altijd katten tussen de struiken door naar binnen komen en naar buiten gaan.
De kat die nu binnen stond was heel groot, bijna net zo groot als papa, al wist Sparrowkit niet of er iemand was die echt net zo groot was als zijn vader. Misschien was hij wel de grootste kat van de clan, nee, van de hele wereld. Maar deze kwam wel dicht in de buurt. "Hoi! Kom jij verhaaltje vertellen?" Katten kwamen best vaak met verhaaltjes en hoewel Sparrowkit de details vaak vergat, kon hij toch nooit wachten op meer informatie over die mysterieuze wereld voorbij de struiken.

Haar aandacht werd getrokken door een van de kittens en ze glimlachte zachtjes toen hij vroeg of ze hier gekomen was om een verhaaltje te vertellen. Dat was iets wat de meeste kittens toch wel het liefste hadden, tenzij het om spelen ging. "Wil je dat ik je er een vertel?" Dan zou ze eerst moeten nadenken wat voor een. Er waren er genoeg tenslotte, maar de vraag was welke ook geschikt waren voor de kitten en wat hij zelf misschien wilde horen. "Heb je een idee wat voor verhaal je wilt horen?" Vroeg ze dan ook. Toch wel benieuwd waar de kitten mogelijk mee zou komen.

"Ja, ja, ja!" riep hij enthousiast toen de grote kat hem vroeg of ze hem een verhaal moest vertellen. Bij de vraag wat voor verhaaltje het moest zijn hield hij even nadenkend zijn kopje schuin. "Een... een... een spannend verhaal!" besloot hij ten slotte. Hij kende nog niet zo veel verhalen en wist ook nog niet zo goed wat er allemaal voor verhalen waren. Veel preciezer dan dit kon hij dan ook niet zeggen wat hij wilde, maar hij wist dat het spannend moest zijn, want saaie verhaaltjes waren saai. Saaie verhaaltjes waren misschien nog wel erger dan geen verhaaltjes, want dan moest je alsnog stilzitten en luisteren ook al wilde je dan eigenlijk veel liever gaan spelen of rondsnuffelen.