[LEADERS - GATHERING] With great power...

LEADERS Gathering 01-07-23

In het holst van de nacht, glinsteren vier paar ogen boven de anderen. De leaders zullen spoedig hun plaats op de rots innemen.

[LEADERS - GATHERING] With great power... Db2bkau-c99c9d31-c429-4557-bd1b-72df936a7893.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2IyYjhlZTU4LTZkNjEtNGEzMC05NTU3LWY0ODhlNzQ2M2Y4ZVwvZGIyYmthdS1jOTljOWQzMS1jNDI5LTQ1NTctYmQxYi03MmRmOTM2YTc4OTMucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Info:
- Dit topic is alleen voor de leaders, deputies en medicine cats kunnen enkel iets toevoegen als het noodzakelijk is dat ze spreken.
- Er is een apart topic voor normale clankatten, waar je zoveel kan posten als je hartje begeert. Dit topic vind je hier

Ook heel belangrijk, de roddels:
- Is Settledstar dik geworden?
- Wat is er met Routnose gebeurd?
- Is er nog steeds ziekte in Riverclan?
- Waar is Ashenpatch?

(Als je er meer hebt, stuur ze vooral naar ons toe via discord!)

Kalm liep ze voor de groep katten uit. Haar felgele ogen glinsteren in het maanlicht. Haar zilvergrijze vacht glom gezond en verzorgd. Ze had aandacht besteed aan het klaarmaken voor de gathering. Eigenlijk deed ze dat altijd. Dat was iets waar ze iets aan kon doen, waar ze invloed op had. Die greep ze dan met al haar poten aan, want er was te veel waar ze geen invloed op leek te hebben. Wat haar van binnen opvrat. Al zag je dat niet aan haar. Ze leek sterk, een trotse kattin. Trots was ze zeker, sterk was soms maar schijn. Alleen dat hoefde de andere clans niet te weten, dat hoefde zelfs haar eigen clan niet te weten. Er waren maar weinig katten die wisten hoe ze soms worstelde, hoe groot sommige trauma’s waren geworden. Haar zilvergrijze vacht lichte weer op in het maanlicht. Nee, in die nacht was er niks aan haar te zien. Ze was kalm en krachtig. Leek de hele wereld aan te kunnen en dat was wat ze uit wilde stralen. Wat ze vond dat ThunderClan verdiende. Even keek ze opzij naar waar ze verwachte dat Spottedrain zou zijn. Ook tussen hun liep het niet altijd vlekkeloos, zachtst gezegd. Maar goed, bij een gathering hadden ze elkaar nodig. Had ThunderClan hun harmonie nodig. Dus dan moesten ze zich daar toe zetten, geen discussie over mogelijk. Daarna keek ze weer voor haar, waar Fourtrees opdoemde. Even stopte ze. Opnieuw zocht de blik in haar felgele ogen naar ander blikken. Die van Remnantwolf, van Jasminepaw. Misschien stiekem ook die van Coldstreak. Voordat ze het seintje gaf dat ThunderClan Fourtrees mocht betreden. Liet het maar komen, ze konden alles aan.

“Wees discreet mijn ThunderClan.” Fluisterde ze zachtjes, maar helder genoeg om alle katten te bereiken. Toen die de open plek op stroomden. Ze wachtte totdat alle katten langs haar heen waren gelopen. Daarna kwam ze in beweging en trippelde ze lichtvoetig richting de rots. Ze was de eerste leader die plaats nam op de rots en ergens vond ze dat wel prettig. Hoefde ze niet direct op haar tenen te lopen, terwijl ze plaatsnam op haar vertrouwde plekje. Ze ging zitten en keek naar haar eigen Clan, terwijl er een klein glimlachje over haar lippen gleed.

Iedereen had gegeten, maar niemand leek gevoed. Het was de eerste keer in tijden geweest dat er genoeg prooi was geweest om haar hele clan te voeren. En dat was ook nodig geweest, of ze had met slechts enkele van haar sterkste Warriors naar fourtrees moeten afreizen. Zelfs nu was Crystalstar bang dat er onderweg iemand zou bezwijken, zoals al zo vaak was gebeurd het afgelopen seizoen. Echter leek het kleine beetje extra voeding, gecombineerd met het enthousiasme voor een Gathering Riverclan nieuw leven te hebben ingeblazen. Crystalstar liep aan kop van een grote kolom katten. Ze had zoveel mogelijk van hen mee laten komen, om te laten zien dat zij niet ten onder zouden gaan aan honger noch aan ziekte.

Toen Crystalstar de rand van de open plek bereikte keek ze even om. "Praat openlijk, vertel over de moeilijkheden die we hebben doorgemaakt. We hebben dit immers overleefd, en dat mogen ze allemaal weten." Haar stem was resoluut en had nog steeds het rauwe randje dat een vlaag van ziekte en een lange tijd van ondervoeding hadden achtergelaten. Het was een zware tijd geweest, en alles waar ze op kon hopen was dat die tijd niet nog zwaarder zou worden. Ze gaf een zwiep met haar staart en liep in een kalme, statige pas de open plek op.

Natuurlijk zouden er katten staren: ze was sterk vermagerd, en haar blik had een spookachtige ondertoon gekregen. Maar ze mochten staren, want alles wat ze zagen was dat zij het overleefd had, en dat ze al Starclan's beproevingen zou doorstaan. Crystalstar liep tot de voet van de rots, en sprong met een gracieuze sprong naar boven. Ze begroette Eveningstar met een knikje en keek uit over de vlakte, ze stond weer op haar plek.

Het voelde als een eeuwigheid geleden, dat hij zijn clan naar Fourtrees had geleid. Hij liep zij aan zij tussen zijn vrienden, deputy dichtbij. ShadowClan had zijn kop laag gehouden en zich sterk gehouden de afgelopen tijd. Ondanks dat er weinig gesproken werd, voelde hij nog altijd de spanning van alle kanten komen. Hij zou hier vannacht geen bondgenoten groeten. Het enige waar hij op kon bouwen was zichzelf, en zijn clan.
Settledstar rolde zijn schouders eenmaal naar achteren toen de open plek in zicht kwam. Hij rolde zijn kop van links naar rechts, waarbij een paar gewrichtjes kraakten. Er waren een paar dingen waarover hij vragen kon verwachten. Hij verwachtte vijandigheid uit ThunderClan en RiverClan, priemende ogen vanuit WindClan. De keuzes van afgelopen tijd waren puur in ShadowClans belang geweest, niets anders. Hij zou het niet eens ontkennen. Dus toen hij even bleef wachten zodat zijn clangenoten zich bij de rand van de vlakte kon verzamelen, keerde hij ze even kort toe. ‘‘Gebruikelijke gang van zaken. Zeg niet te veel en niet te weinig en hou je kop hoog.’’ Hij trok één mondhoek kort omhoog. ‘‘En probeer ervan te genieten vannacht.’’
De clan daalde met hem af de open vlakte op. Hij had eigenlijk ook trek om een gesprekje te openen met een willekeurige andere kat, maar na het zien van ThunderClan en RiverClan leidsters op de hoge rots, liet hem ook de kant op slenteren. Hij had Blazestar nog niet gespot en hij had weinig trek om met beide dames alleen eerst te moeten spreken. Hopelijk zou WindClan spoedig ook arriveren. Met een soepele sprong was hij ook op de hoge rots, waar hij een koude blik op Eveningstar wierp. Hij was hun problemen nog lang niet vergeten en nam vervolgens plaats aan de andere kant van de grijze poes. ‘‘Goedenavond,’’ miauwde hij enkel, voordat hij zijn blik weer op de menigte onder hem richtte.

Zijn eerste gathering was vrij simpel geweest, al had hij daar ook er bij gestaan alsof hij met één poot in een graf danste, zo dichtbij, maar nooit vallend, net niet, iedere keer weer. Man- hij zou er zo veel voor over hebben om nog op dat randje te kunnen staan, destijds had hij immers niet geweten hoe ver de val zou zijn. Hij had niet geweten dat hij geen licht meer zien kon vanaf hier beneden. Destijds had hij nog velen, tallozen lichtpuntjes om hem heen. Zijn kinderen, De enige wonderen die hun moeder hem had nagelaten, tegenwoordig wilde zij niks meer van hun vader hebben. Het was hem die ze verafschuwde, niet hun moeder, wiens scherpe klauwen nog altijd een nalatenschap hadden in zijn huid. De kattin die hun jongere siblings vermoorde wilde, het monster die hem niet één maar twee levens ontnomen had. Ze miste haar, zij hadden een ander beeld van haar dan hun vader had. En hoewel Blazestar hen begrijpen kon, was het een licht dat hij niet missen kon, hun liefde, hun adoratie- het was alsof ze ieder een leven van hem vormde- langzaam verdwijnend naarmate ze verder van hem wegdraaide, zijn ademhaling met zich meenemend.

Blazestar was heel zijn leven van van alles en nog wat beschuldigd. Zijn vader had de pest aan hem, zijn moeder geloofde hem nooit wanneer hij om haar hielp schreeuwde- wanneer zijn broertje en hij haar het meeste nodig hadden. En ook nu kon hij schreeuwen wat hij wilde maar sommige zouden hem nooit zien voor wie of wat hij daadwerkelijk was, onschuldig. En bij het zien van de Riverclan leader die zich al bij de andere leaders gevoegd had, bij het terugkomen van herinneringen aan een zware winter- wist hij dat hoevaak hij ook zou schreeuwen vanavond, ze hem nooit als onschuldig zoen kon. Haar verblindende nationalisme zou haar deze gathering tegen hem op zette. En normaal zou hij dit niet erg gevonden hebben, neuh, hij was heel zijn leven voor van alles en nog wat uitgemaakt. Maar nu, zou ze heel het woud kunnen vertellen over het wrak dat aanspoelde op haar grens, een dode mate aan zijn zeide- Blazestar was eerlijk geweest tegen haar destijds- eerlijk, als hij de kans had gehad, had hij hier voor iedereens neus kunnen schreeuwen over de moordpoging van zijn mate. Maar nu de woede bedaard werd door wanhoop, kon hij er enkel tegen op zien om haar het verhaal te horen delen met de rest van de wereld.

Blazestar zette even kort zijn kaken wat strakker op elkaar voor hij zich tot zijn clan keerde, "Deze gathering zal ik niks anders van jullie vragen als dat ik normaal van jullie vraag op gatherings" mauwde hij, hij zou geen hele speech voor saus houden. Ze wisten hoe deze dingen gingen. Met een knikje trad hij verder tussen de drie bomen door en met een zucht sprong hij tussen de andere leaders in "Hey" begroette hij ieder van hen- al bleef zijn blik wat langer op de Riverclanner plakken, hij haatte het om niet te weten wat hij van haar verwachten kon. Zelfs al wist hij dat hij van ieder van haar mogelijk beschuldigingen een weerlegging klaar had liggen. In tegenstelling tot haar had hij immers geredeneerd met logica en compassie die koude winter. Echter werd hij zo moe van zichzelf bewijzen- zo moe van boze blikken, van woeste reacties en kritiek. "Laten we ze nog effe bij kletsen of-"

「R」

Crystalstar was de eerste die zich bij haar voegde. Ze gaf de kattin een knikje. Ze moest haar binnenkort ook nog een keer privé spreken. Dat ging ze hier niet doen, zeker niet waar Settledstar bij was. Aangezien de ShadowClan leader ook net aan kwam lopen. Hij wierp haar een koude blik toe en die beantwoorde ze even kil. Waarom werkte Settledstar samen met Orchis, wat hadden ShadowClan en WindClan samen in de bergen uitgespookt? Het was verdacht, er klopte iets niet. Alle alarmbellen waren bij Eveningstar aangeslagen en ze had ze moeten temperen. Eerst nadenken, dan pas handelen. Anders had ze de kans dat ze een fout ging maken. Zoals ze bij Orchis ook had gedaan, dat had haar een leven gekost. Settledstar ging aan de andere kant van Crystalstar zitten. Dat was ergens wel prettig, dan hoefde ze niet de hele tijd naar zijn kop te kijken gelukkig. De verrader. Verrader van zelfs zijn eigen Clan. Niet veel later kwam ook Blazestar bij hun zitten. Een leuk leaderskransje, nou ja leuk… Eentje vertrouwde ze voor geen meter, de andere was discutabel en bij Crystalstar voelde het neutraal. Misschien moesten zij vrouwen zich maar eens herenigen, tegen dat mannenfront. Blazestar vroeg of ze moesten beginnen. “Ga je gang hoor, ik houd je niet tegen.” Miauwde ze kalm tegen de WindClan leader. Zij was niet van plan te beginnen die avond. Ze wilde weten wat de anderen te zeggen hadden, om haar eigen woorden te kunnen wegen.

Daar waren ze dan allemaal: haar eerbiedige ambtgenoten. Crystalstar begon het steeds een verdrietiger clubje te vinden. Nu ze de oudste en meest ervaren leader was, kwam er bijna een soort compassie voor deze arme anderen naar boven. Ze waren stuk voor stuk afgemat, doorgedraaid en depressief door het leiden: en zijzelf was misschien wel het ergste voorbeeld. Met haar staart netjes op haar poten gewikkeld keek Crystalstar toe hoe eerst Settledstar en toen Blazestar arriveerden. Wat moest ze van deze twee mannen vinden? Eindeloze strijd was het enige wat mogelijk leek wanneer ze zich op één plek bevonden; maar misschien.. misschien kon het vannacht anders zijn. Zij had de macht in haar klauwen om Blazestar te vernederen, het beetje reputatie dat hij had opgebouwd volledig te verwoesten. Als ze toelichtte hij zíj hém gered had, terwijl zijn dode geliefde naast hem was gevonden. Als ze vertelde dat alleen Riverclan's barmhartigheid hem had gered van een zekere dood. Als ze zou vertellen dat hij haar clan daarna niet eens wilde helpen, net wanner ze de hulp het hardst nodig hadden gehad. Het zou zijn einde kunnen betekenen.

En hij wist het, dat was misschien nog wel belangrijker: hij wist wat er van haar speech af hing. Ze zag het in zijn oranje ogen, toen ze elkaar een lang moment aankeken. Crystalstar's gezicht gaf niks weg: een stenen masker met twee zeegroene ringen, die klaarwakker maar zonder emotie terugkeken.

"Goedenavond, ik zie dat iedereen weer.. heelhuids is aangekomen. Wat fijn jullie alle drie weer te zien; ik hoop dat de winter jullie gespaard heeft," mauwde Crystalstar sereen. De ironie van haar uitspraak werd duidelijk toen ze zich weer oprichtte om aan de rand van de rots te gaan staan: iedere gespannen pees en scherp afgetekende rib was te zien. "Ik denk.. dat het tijd is dat we de spanning breken." Ze zou het initiatief nemen, voordat het iemand lukte om het gesprek één bepaalde richting in te voeren.

"De maan is rond, en Starclan heeft ons opnieuw gezegend met een heldere nacht voor onze ontmoeting." Ze wist dat haar fanatisme jegens Starclan sommigen hier niet helemaal aanstond, maar voor Crystalstar was het het belangrijkste deel van de avond: het ritueel. "Ik hoop daarom dat jullie allen de heiligheid en sereniteit van dit moment erkennen en delen." Natuurlijk was het ook show, om haar publieke karakter vorm te geven: ook Crystalstar had vaak genoeg moeite gehad met het accepteren van de allemachtigheid van haar voorouders. "Voor Riverclan is de afgelopen tijd bijzonder zwaar geweest. Wij hebben moeten strijden om te overleven nadat onze prachtige rivier opnieuw vergiftigd werd. Dit vergif verspreidde een dodelijke ziekte door ons kamp en bracht hongersnood. Er zijn katten bezweken, en nog steeds niet iedereen is volledig hersteld." Haar blik gleed kort naar Blazestar, zonder zijn blik op te zoeken. "En dat, nadat wij al voor andere onverwachte gasten hadden moeten zorgen." het was een korte toevoeging; die weinig uit zou maken voor de gemiddelde kat die daar beneden half stond te luisteren, maar voor Blazestar zou het duidelijk zijn. "Gelukkig is Riverclan intussen weer zo sterk als voorheen, dus ik hoop dat mijn waarde mede-leaders geen vreemde ideeën in hun hoofd hebben gehaald." Een vreemde, zeldzame glimlach volgde op die opmerking, terwijl Crystalstar weer ging zitten. Ze knikte naar de anderen drie, en trok een wenkbrauw op, alsof ze wilde zeggen: gaan jullie nog?

Onderwerp: Re: [LEADERS - GATHERING] With great power...