I'll pace the hall now

Nog niet al te lang geleden had ze zelf nog in de nursery gelegen, met kittens die meer dan klaar waren om apprentices te worden. Er was meer verandert sinds die tijd dan ze eigenlijk zou willen. Het was nog kouder geworden en de prooi nog minder. Als queen was het haar verantwoording niet per se geweest om prooi binnen te brengen, maar dat was het nu wel. Daardoor merkte ze hoe weinig prooi er eigenlijk was. Maar voor nu probeerde ze die zorgen opzij te zetten en liep ze de nursery binnen. Er waren nog steeds een aantal kittens hier en daardoor ook queens die eventueel wel wat hulp konden gebruiken.

[Crosskit]

Crosskit verveelde zichzelf zoals gewoonlijk weer mateloos. Na anderhalve moon in die stomme nursery had hij het ondertussen echt wel gezien. In elk geval was zijn vocabulaire er zodanig op vooruit gegaan dat hij zichzelf prima verstaanbaar kon maken. Of nou ja, hij kon in elk geval toch goed uitdrukken wat hij wel wilde. En wat hij niet wilde. Zijn blik gleed met afgunst naar één van de jongere kittens die naar hem toe kwam gekropen. Hè, hier had hij nu eens écht geen zin in. Konden de queens niet beter hun best doen met hun kittens in de gaten te houden? Crosskit deed demonstratief een stapje opzij toen dat de kitten een poging wilde doen om tegen hem aan te leunen zodat ze op adem kon komen. Een valse lach ontsnapte zijn bek toen dat ze vervolgens vol op haar bek ging, waarna hij een gezicht trok toen dat ze het meteen daarna op een schreeuwen zette. En tot overmaat van ramp kwam ook nog één van de oudere senior warriors net op dat moment de nursery binnen gelopen. Crosskit draaide zich om, waarna hij op onvaste pootjes weg begon te waggelen. Zijn naam was haas!

Natuurlijk was het moment dat ze de nursery instapte, het moment dat een van de kittens begon te schreeuwen. Haar aandacht werd dan ook meteen naar de kitten toegetrokken en de iets oudere kitten die ervan weg probeerde te geraken. Ze had dit vaak genoeg gezien om te weten dat de oudere kitten er waarschijnlijk wat mee te doen had. Ze liep dan ook naar hem toe en keek beneden naar hem. "Zou je me kunnen uitleggen wat er gebeurd is?" Ze ging hem niet direct beschuldigen, misschien was het allemaal wel een ongeluk tenslotte.

Crosskit zuchtte toen dat zijn pootjes natuurlijk weer niet snel genoeg waren om hem weg te slepen van de gillende kitten. Hij wist dat het weinig zin had om nog proberen te ontsnappen en stopte dan ook, waarna hij zijn blik zo onschuldig mogelijk naar boven liet gaan. ”Nee,” piepte hij op een onschuldige toon, alsof hij helemaal niks met de schreeuwende kitten te maken had. Inmiddels was één van de queens al bij de kitten en keek met een giftige blik in Crosskit’s richting, welke beantwoord werd met een net zo onschuldige blik als dat hij naar de senior warrior had geworpen. Crosskit draaide zijn groene ogen weer terug naar de senior warrior en haalde zijn kleine schoudertjes op, alsof hij wilde aangeven dat kittens nu eenmaal kittens waren en het vaak op een gillen zetten voor niets. Hij ging echt niet toegeven dat híj de oorzaak was dat ze zo aan het huilen was. Nope.

Ze wist dat ze niet precies had gezien wat er gebeurd was en daardoor eigenlijk niet mocht oordelen over wat er was gebeurd. Toch had ze een vermoeden dat de kitten die haar nu heel onschuldig aan probeerde te kijken er wel iets mee te maken had. Ze zag dat een queen zich ondertussen ontfermde over de andere kitten en ze knikte kort naar de poes dat ze voor de kitten zou moeten zorgen en dat zij het wel met deze op zou nemen. "Je kan het niet uitleggen of wil je het niet uitleggen?" Daar zat een groot verschil tussen tenslotte.

Als hij had gedacht dat hij er zo makkelijk onderuit zou komen, dan bleek dat nog niet zo snel waar te zijn. Crosskit onderdrukte een zucht toen dat de poes hem onderwierp voor een kruisverhoor. StarClan. Een kitten was op zijn bek gegaan, zo erg was dat toch niet? Je zou denken dat hij de hoogste straf zou moeten krijgen voor zijn zonden. Toch behield Crosskit zijn onschuldige blik, ook al lag het er duimendik bovenop dat de poes hem niet geloofde. ”Kan ik niet,” zei hij op een rustige toon. ”Niet gezien wat er gebeurd is.” En hij haalde zijn schouders op een net iets te nonchalante manier op, de onschuldige blik in zijn ogen aanhoudend. Want eerlijk… wat kon ze hem nu maken? Niks. Ze had het niet gezien en de huilebalk die daar op de grond lag bij die andere queen kon nog niet praten. Hij had zichzelf weer mooi ingedekt.

Ze had een sterk vermoeden dat de kitten donders goed wist wat er gebeurd was, ook al gaf hij aan dat hij het niet kon uitleggen omdat hij niet had gezien wat er gebeurd was. Ze liet haar blik naar de andere kitten en de queen erbij gaan. Ze wist dat ze de kitten alleen kon beschuldigen, maar geen bewijs had, ze had het zelfs zelf niet gezien, dus dat kon ze niet gebruiken, maar wie wist was er een kat hier ergens in de nursery die het wel gezien had. Alleen wilde ze die moeite doen? Ze zuchtte dan ook kort. "Ik denk dat je dat wel kan, maar niet wilt." Sprak ze uiteindelijk. "En als ik je zou forceren om je excuses aan te bieden, dan meen je het toch niet." En ze kon hem ook niet straffen. "Dus wat wil je?" Waarschijnlijk dat het allemaal vergeten zou worden.

Crosskit luisterde op een rustige manier naar haar en hij onderdrukte een geniepige grijns die om zijn lippen wilde kruipen. Hij wist wel dat hij gelijk had. Ze had niet genoeg gezien om hem te beschuldigen en ze was niet zeker van haar zaak, ook al deed ze net alsof dat wel zo was. En ze kon hem ook niet straffen, want ze had geen bewijs. Ze had enkel een huilende kitten en een queen die hem overduidelijk wilde beschuldigen. ”Met rust gelaten worden,” antwoordde hij uiteindelijk en hij knikte naar de kitten. Hij doelde niet per se dat zij weg moest gaan, maar wel dat ze hier alsjeblieft over op konden houden. En hij zou het ook tof vinden als hij niet meer naar dat stomme geblèr van die kitten moest luisteren. ”Moeder van Pinepaw?” vroeg hij toen om haar af te leiden. Hij kon zich vaag herinneren dat hij de twee bij elkaar had zien zitten en qua vacht leken ze ook wel op elkaar, dus dat leek hem de meest logische connectie die hij kon maken tussen de twee.

Natuurlijk wilde hij met rust gelaten worden. Dat had haar niet moeten verbazen, dat was waarschijnlijk waarom dit alles zelfs gebeurd was, omdat de kitten hem lastig had gevallen. Het was waarschijnlijk beter als ze het zou laten rusten. Tenzij de queen van de kitten er nog wat tegenin zou willen brengen, maar daar leek het niet op. Ondertussen stelde Crosskit al de vraag of ze de moeder van Pinepaw was. "Onder andere," Er was geen reden waarom ze dat niet zou antwoorden. Het was niet alsof ze dat geheim hield. "Ken je hem?" Hadden ze samen al wat uitgespookt? Het zou haar niks verbazen.

Crosskit liet zijn blik kort naar de queen glijden die waarschijnlijk de moeder van de kitten was die hij omver had geduwd. Ze kneep haar ogen naar hem samen en Crosskit hield haar blik koppig vast. Hij was hier niet diegene in fout! Maar omdat de oudere kattin bij hem was, deed ze niet meer dan haar kopje demonstratief wegdraaien en Crosskit voelde aan dat hij gewonnen had. Deze keer. Zijn blik gleed weer terug naar de senior warrior toen dat ze bevestigde dat Pinepaw haar zoon was. ”Ja, heel goed,” zei hij met een grijns tegen haar. Dat mocht ze zelf invullen hoe dat ze wilde. Crosskit ging Pinepaw immers niet verraden. Anders zou de kater hem misschien niet meer het kamp uit smokkelen. Dat kon hij niet hebben. En misschien omdat hij ergens ook wel een toekomstige vriend in de kater zag. Misschien.

Ze was misschien ergens wel een beetje verrast dat Pinepaw zich bemoeide met de kittens, maar misschien ook niet. De kater had altijd een sterke eigen wil gehad net als zij dat had gehad toen ze nog een apprentice was. Ze hoopte alleen wel dat hij niet zo erg in de problemen kwam als zij dat soms deed. Het was niet dat ze niet wilde weten wat Pinepaw met de kittens deed, maar het was ook niet echt haar plaats om het dan aan de kitten te vragen. Dan zou ze het eerder aan haar zoon zelf moeten vragen. "Mocht hij ooit vervelend zijn, laat het weten." Dan kon ze hem erop aanspreken.