“There are no strange creatures.
Only blinkered people.”
Vanuit het nest gluurde de kitten over het randje heen. Zijn blauwe oogjes scande de den af. Hij begon steeds meer dingen te herkennen en te weten. Toch voelde het vaak ook alsof hij juist weinig wist. Of het toch niet helemaal begreep. Hij was niet bepaald achterlopend.. eerder voorzichtig? De andere kittens leken zich niet af te vragen wat nou zo leuk was aan een mosballetje. Ze speelde er gewoon mee, no questions asked. Hij snapte zelf niet wat er nou zo leuk aan moest zijn, of waarom er gekozen was dat deze specifieke maar ook juist algemene voorwerp iets was om mee te spelen. Ze sliepen toch in het mos? Dus waarom deden ze van hun bed.. een bal maken? Dat vond Newtkit raar en daarom begreep hij het ook niet. Was er iets wat hij had gemist? Iets wat hij dus misschien toch nog niet wist? Hij keek eventjes naar mama. Waarschijnlijk zou zijn moeder het toch niet opvangen dat hij weer honderden vragen in zijn kopje had rondspoken. Ze was geen gedachtelezer- tenminste, zover hij wist dan. Het simpelweg aan haar vragen deed hij ook weer niet. Hij hield zijn lippen vaak op elkaar gedrukt. Praten vond hij net zo gek als spelen met je beddengoed.
+ Sorrelnose
Observing - Nursery - One moon