[OPEN] 505

Onderwerp: [OPEN] 505 wo 15 feb 2023 - 13:07

Violet

De hele wereld was nog nieuw voor haar. Elke dag leerde ze nieuwe dingen bij, en elke keer opnieuw overweldigde die nieuwe kennis haar. Alles was zo mooi, zo bijzonder, zo ongeloofelijk. Soms had ze gewoon een momentje rust nodig; dan leek het alsof haar brein even in slaapstand ging en ze zich afsloot voor de hele wereld. Ze had die tijd nodig om alle nieuwe indrukken te verwerken, om alles een plaatsje te kunnen geven in haar ontwikkelende wereldbeeld. Dit was zo'n moment. Violetkit zat in een rustig hoekje van de nursery, haar tweekleurige oogjes gefocust op een takje in de muur van de nursery. Ze keek ernaar, maar zag het niet echt. Haar oortje trok af en toe lichtjes, alsof ze iets hoorde, maar het was enkel hoorbaar voor haar. Ze was moe, te moe om te slapen, en ze had niet eens zo veel gedaan vandaag.

@ Open

Onderwerp: Re: [OPEN] 505 za 18 feb 2023 - 13:55

Loom opende ze haar ogen en werd begroet door fel, wit licht. De wolken hingen al de hele dag voor de zon, en zeker met haar nieuwe, zeer onrustige, slaapritme werkte dat nogal desorienterend. De kersverse moeder had echter al heel snel opgegeven om de tijd bij te blijven houden. Ze sliep wanneer ze moe was, en werd wakker wanneer ze was uitgeslapen... Of nuja, meestal wanneer haar kinderen haar nodig hadden. Ze wist dat het zwaar zou zijn, maar om heel eerlijk te zijn overviel het haar wel een beetje hoe zwaar. Misschien kwam dat ook wel omdat ze nog herstellende was van de bevalling, maar de weinige hoeveelheid slaap en de honger... Het baarde haar zorgen, soms. Toch had ze het niet anders gedaan, want oh Starclan, als ze naar haar kinderen keek vulde haar hele lichaam zich met zo immens veel liefde dat ze soms dacht uit elkaar te spatten. Een glimlach sprong op haar gelaat en ze gaf ieder van de kleintjes een lik over diens hoofd. Maar van de vijf miste er eentje. Violet! Geschrokken keek ze rond, maar vond haar meisje al snel. Zachtjes, om de rest niet wakker te maken, kwam ze overeind. Het was indrukwekkend om te zien hoe ze zo jong al zoveel karakter hadden, hoeveel ze al van elkaar verschilden. Silletjes ging ze naast haar kleine dochter zitten, en sloeg haar staart om haar heen. "Waar kijken we naar?" fluisterde ze zachtjes, warm.

Onderwerp: Re: [OPEN] 505 za 18 feb 2023 - 14:30

Violet

Violetkit werd niet echt verstoord door de warme gedaante die naast haar kwam zitten. Ze snorde lichtjes, onwillekeurig, en draaide zich een beetje naar de warme vacht toe om diens bekende geur in te ademen, maar haar blik bleef star gefocust op het takje. Het was pas toen haar moeder haar effectief toesprak dat ze zich realiseerde dat Routnose nu naast haar zat. Ze knipperde een beetje verbaasd met haar oogjes en keek toen op naar de grotere kattin. ..Huh?", was haar enige reactie, want ze wist dat haar moeder een vraag gesteld had maar de woorden waren niet doorgedrongen. Wanneer ze in haar eigen wereldje zat, kon de echte wereld daar niet door breken.

Onderwerp: Re: [OPEN] 505 za 18 feb 2023 - 17:19

Ze probeerde de blik van haar dochtertje te volgen, maar zag niets behalve takjes. Zeer kundig in elkaar gevlochten takjes, dat wel. Maar alsnog, gewoon gedroogde takjes. Wat het ook was dat Violetkit zag, het wad boeiend genoeg voor haar om volledig weg te zijn in haar gedachten. Heel snel schoot er wat bezorgdheid door de groene ogen van Routnose, maar dat onderdrukte ze snel. Ze was vast gewoon slaperig, of had een levendige fantasie. Ze checkte hen iedere dag of alles oké was, en zelfs nu kon ze alle zintuigen afgaan en zien dat er op het eerste oogopslag niets markeerde. Rout zuchtte en forceerde zichzelf om te kalmeren en niet zoveel paniek te hebben om niets. In plaats daarvan ging ze liggen om haar achterpoot wat te verlichten, en om meer op ooghoogte te zijn met Violet. "Waar kijk je naar meisje? Wat zie je?" fluisterde ze zachtjes, en gaf haar kleine wangetjes een neusje.

Onderwerp: Re: [OPEN] 505 za 18 feb 2023 - 22:15

Violet

Gelukkig herhaalde mama de vraag. Ze vroeg waar ze naar keek, wat ze zag. Violetkit draaide haar blik opnieuw terug naar het takje in de muur waar ze naar aan het staren was geweest, maar het was net alsof ze het voor het eerst zag. Eigenlijk was het helemaal niet zo interessant; ze verloor snel haar interesse erin en duwde haar neusje weer in Routnose's vacht. "Niets", antwoordde ze, en het poesje sloot haar oogjes en snorde zachtjes, zich niet bewust van het feit dat dat antwoord misschien wel eens fout geïnterpreteerd zou kunnen worden. Het was niet belangrijk; het takje waar ze naar keek was nooit geweest waar haar focus op lag, en dus kon het daar niet zo goed niet zijn. Ze was naar niets aan het kijken geweest, voor zover dat fysiek mogelijk was.

Onderwerp: Re: [OPEN] 505