Teensy tiny steps [fam topic]

Oof, oké, ja. Dit ging helemaal goed komen. Eerlijk, ze had zich nergens om zorgen over te maken! Het was niet alsof ze opeens de grote boze wereld in gingen, toch? Rout keek wat in tweestrijd naar haar kindjes, en de slapende beer naast haar. Oh, als ze kon zou ze ze voor altijd klein houden, hoor. Voor altijd hier bij haar, en bij papa. Maar ze wist ook wel dat dat niet kon. Ze waren inmiddels alweer een moon oud. Een hele moon! Iedere dag werden ze groter, en sterker, en meer hun unieke zelf. Dat moest ze inzien, en gaan waarderen. Al bleef het soms een beetje moeilijk. Rout bleef nog even stil in de vroege morgen, hield nog heel even dit zeldzame momentje van rust vast - voordat ze haar grote beer een kus over zijn neus gaf. "Wakker worden Blue," fluisterde ze in zijn oor, en kietelde ze zijn snorharen. Ze hadden vandaag afgesproken, mits het mooi weer was, en het was mooi weer (al had ze misschien ergens een beetje op regen gehoopt). Met haar neus verplaatste ze zich naar hun kinderen, die veilig tussen hen in lagen. "En wakker worden kleine pluisjes," sprak ze en gaf ieder een dikke lik over hun kop.

&Blout fam!!

Met slaperige oogjes keek ze haar moeder aan, maar die had haar aandacht alweer op de rest gericht. Een geïrriteerd geluid verliet haar mond. Waarom moest ze wakker worden, als Eaglekit en Violetkit duidelijk belangrijker waren? Ze was alweer bijna in slaap toen Eagle's schelle stem haar vertelde dat ze naar buiten gingen. Sproutkit's lijf verstarde. Buiten betekende koud, en van kou hield ze niet. Nee, dat gingen ze dus mooi niet doen.

Wat was hij toch lekker in dromenland verzonken. Op avontuur door de bergen, de smaak van vrijheid op zijn lippen. Een zachte glimlach ruste op zijn gezicht nog voor Routnose hem wekte- al leek deze hierna nog wel te groeien. De grote kater opende zijn ogen toen haar zoete stem hem zijn dromen uitlokte en grinnikte toen de kattin zijn snorharen kietelde. "Hmmm- Morgen lieverd" begroette hij haar, zijn nog wat schrille ochtend stem warm. De warrior hief zijn kop op en knipperde de slaap zijn ogen uit voor zijn blik viel op Violets vragende koppie, hij glimachtte zachtjes. Ze wist niet wat voor geweldigs er te wachten stond vandaag. Eaglekits opmerking liet hem kort grinniken, Sprout daar in tegen leek het niet zo'n leuk idee te vinden. De twee leken vaker en vaker te botsen- iets waar hij een oogje op zou moeten gaan houden. "Hmm kweenie, Rout lieverd hadden we niet afgesproken dat dat nog drie manen wachten moest?"

Het was altijd zo heerlijk wakkerworden, gezellig in het nest met zijn allen. Soms dacht hij dat hij wel de hele dag zo kon blijven liggen, maar na een minuut of twee bedacht hij zich toch meestal wel weer, als zijn pootjes begonnen te kriebelen om in beweging te komen. Zijn oortjes schoten geïnteresseerd omhoog bij de woorden van zijn broertje. Wat een goede ideeën had die toch altijd! "Naar buiten, naar buiten!" herhaalde hij. Maar papa leek andere plannen te hebben en Sparrowkits grijns zakte weg. "Nee nee nee, naar buiten! Vandaag naar buiten!" Drie manen was... hij wist niet hoe lang dat was, maar het was sowieso heeeeeel lang, veel te lang, en nu het idee dankzij Eagle eenmaal in zijn kop zat, ging het er niet zomaar meer uit.