Don't bother

Een zachte zucht verliet zijn lippen terwijl hij naar de magere prooistapel keek. Er lag nog één muis, waarschijnlijk vers gevangen deze ochtend. Coldstreak vroeg zich af waarom de muis niet linea recta mee was genomen naar de elders mee was genomen en net toen hij die taak op zich wilde nemen, zag hij een apprentice naar het muisje strompelen. Hij kon zien aan haar houding dat ze zich niet lekker voelde en zijn schouders spanden zich aan toen hij de geur van braaksel rook. ”Ga naar de medicine cat’s den. Ik zal dit wel doen,” zei hij op een sympathieke toon tegen haar, met zijn oren wiebelend toen ze niet eens protesteerde en met een zielig knikje naar de medicine cat’s den strompelde. Coldstreak richtte zijn blik naar de hemel, zich afvragend of StarClan hun kon zien op dit moment. Hij bracht de muis naar de elders, waarna hij zich buiten het kamp begaf. Hij besloot om dicht in de buurt van de WindClan grens te kijken of hij zijn geluk kon testen. Misschien was er wel een konijn die over de grens naar ThunderClan territory rende. Hij versnelde zijn pas en merkte op hoe irritant hard zijn flanken zwoegden toen dat hij eindelijk bij de grens aankwam. Heel het bos leek om hem heen te bewegen en hij knipperde verwoed met zijn ogen om zich staande te houden.

Het verbaasde hem niks als andere clans hoopten een konijn in hun territorium te vinden. Een zo'n prooi kon meerdere katten voeren tenslotte op het moment en hoe graag zou hij er zelf ook wel niet een vangen? Maar zo simpel was het allemaal niet. De konijnen waren er gewoon echt niet meer of ze waren ergens in de tunnels verstopt. Hij had tenslotte met deze sneeuw wel vertrouwen in zijn vachtkleur om niet op te vallen, maar dat was niet genoeg om een konijn tegen te komen. Toen hij in de buurt van Thunderclan kwam merkte hij het tegenovergestelde van zijn eigen vacht in de andere kater op. Zwart viel zeker wel op tegen al het wit en als de ander een poging deed om zich te verhullen zou het moeilijk gaan. "Op zoek naar een konijn?" Het zou hem niks verbazen als dat zo was, maar de warrior dacht beter maar niet dat hij de grens over kon steken.

Coldstreak liet zijn blik naar de overkant van de grens gaan en was niet heel erg verbaasd om een WindClanner aan te treffen. De vraag was geen verkeerde vraag en Coldstreak haalde zijn schouders op. ”Alle prooi is welkom,” sprak hij op een rustige toon. Hij zag dat de kater een aantal manen jonger was dan hemzelf, misschien net geen twee seizoenen een warrior. Hij zag er net zoals de gemiddelde WindClanner behoorlijk mager uit, maar daar kon Coldstreak niet echt medelijden voor opbrengen. Op dit moment zagen ze er allemaal zo uit en het was niet zo dat het voor de ene Clan erger was dan voor de andere. Dit was immers iets wat ze allemaal doormaakten en waar ze allemaal doorheen moesten gaan. ”Ben je aan het patrouilleren of hoop je op ThunderClan prooi?” vroeg hij, zijn gele blik zonder enige vorm van accusatie naar de andere gericht. Iedereen wilde immers zijn of haar Clan voeden op hun eigen manier. Daar hoefde geen vijandigheid over te bestaan, zolang de prooi op een eerlijke manier werd gevangen en de warrior code niet overschreden werd.

Natuurlijk was al het prooi welkom, hetzelfde gold voor Windclan tenslotte. Waarschijnlijk kon elke clan wel wat prooi gebruiken. Hij merkte op dat de ander ook behoorlijk mager was, wat alleen maar bevestigde dat alle clans er waarschijnlijk last van hadden. Het betekende alleen ook dat niemand een andere clan zou kunnen helpen en spanningen op zouden lopen. Toch leek de Thunderclanner niet echt geïrriteerd of iets dergelijks te zijn met zijn opmerking, waardoor hij zelf ook niet echt wat voelde bij de opmerking van de warrior. "Zolang het binnen windclan gebied is, is het windclanprooi." Sprak hij alleen maar. Dat was tenslotte hoe het was.

”Klopt,” was het enige wat Coldstreak zei op de woorden van de ander. Maar als het de grens over zou steken, zou het ThunderClan prooi worden. Net zoals het WindClan prooi zou zijn als het andersom zou gebeuren. Er was al genoeg bloed gevloeid omwille van border fights die precies daarover gingen. ”Er wordt al genoeg gevochten om onnodige dingen. Laten we het er beiden over ons zijn dat een prooi dat de grens oversteekt aan de desbetreffende Clan toebehoort. Er is geen nood voor onnodige gevechten. Niet in een tijd zoals deze,” bromde hij zachtjes, zijn blik naar de WindClanner gericht. WindClanners waren altijd wel aan de magere kant geweest, maar dit was bijna zielig te noemen. Coldstreak wist dat hij er zelf echter niet veel beter uitzag.

Hij wist dat in deze tijd onnodig bloedvloeien inderdaad niet verstandig was. Toch merkte hij dat zijn clan best meer prooi zou kunnen gebruiken, maar de andere clans leken in hetzelfde schuitje te zitten. Hij was ook niet van plan om daar dan ruzie over te gaan zoeken. Tenzij de ander de grens over stak natuurlijk. "Dan zijn we het daar in ieder geval over eens." Sprak hij. Hij liet zijn blik over de warrior gaan, maar besloot daar geen commentaar op te geven. "Alles goed verder met Thunderclan?" Het was een vraag die hij van tijd tot tijd wel probeerde bij elke clan in de hoop informatie in te winnen, maar dat verschilde heel erg per kat en clan wat hij eruit kreeg.