Greet the world with open arms

Om de één of andere reden had hij steeds maar honger, en om de één of andere reden kon hij vrij weinig vinden op de prooistapel tegenwoordig. Het was alsof hun voedsel het ook koud had en geen zin meer had om naar buiten te komen. Dus, besloot de dappere shadowclanner om ietwat verder te trekken, in de hoop dat het misschien wat warmer werd, want tja, hoe hoe Hoger je kwam hoe dichter je bij de zon was toch? En de zon was altijd warm, daarom waren berg toppen wit, door al het licht snap je? Met een grote glimlach trippelde de jonge kater door het rostachtige gebied van, waar hij ook was. En met nieuwsgierigheid kijk hij om zich heen naar alle stenen- hij had nog nooit zo veel stenen gezien. Iemand moest ze allemaal gejat hebben en hier hebben weggelegd ofzoiets. De apprentice grinnikte zachtjes toen plotseling een schaduw op de rotsen viel, of wacht- benieuwd stapte de kater voorwaards. Dichterbij, dichterbij en er doorheen, er was geen schaduw er was een grot! Grijnzend stapte hij door en door toen hij plots tegen een open ruimte opliep, was dit? De mo- Oh joh er lag hier gewoon een nest binnen, met glinsterende oogjes bekeek hij de verzameling van takken en blaadjes, het leek wel een beetje op zijn iegen nest maar dan zonder de veertjes en blaadjes en potverdorie zonder die windclan geur. Wat deed windclan hier? Was hij een grens overgestoken? Maar windclan had alleen maar gras ofzo, wat was deze gekte?

+Crowpaw

Not all who wander are lost.

But i sure am.