[EVENT] It's you, it's me, it's us.

De zandkleurige kater had zijn vacht hoog opgezet tegen de koude wind die door hun territorium heen waaide. Hij kwam terug van een zeer onsuccesvolle jacht; nergens had hij prooi kunnen vinden, en hij was de hele ochtend bezig geweest. Hij had langer kunnen proberen, maar wilde vanmiddag op zoek gaan naar Crow. Hij maakte zich stikongerust om 't kind - had geen idee waar ze uithing. Na het nieuws over haar moeder had hij haar niet meer gezien, hoewel ze wel een paar keer in het kamp geweest was. En hij voelde zich ontzettend verantwoordelijk voor haar en haar veiligheid. Ze was zijn apprentice, maar het was misschien ook meer dan dat. Ze vertrouwde hem, en het voelde alsof hij dat vertrouwen verraadde omdat hij haar nergens kon vinden. Verdomme.

Voordat hij met zijn zoveelste zoektocht kon beginnen, though, riep Blaze Windclan bij elkaar. De reden waarom kon van alles zijn - er was zoveel gaande, de laatste tijd. Prooischaarste, vermissing van niet alleen Crow maar ook van Ashen, het drama rondom Fawnleap. Uiteindelijk bleek het te gaan over Ashenpatch.

Het was niet gek dat Blaze een nieuwe deputy aanstelde. Eigenlijk had hij het misschien al eerder moeten doen. Wat Hawkchase wel ontzettend gek vond, was dat hij gekozen werd om de rol te vervullen. Met verbijstering in zijn ogen keek hij omhoog naar Blaze, zijn beste vriend, die dondersgoed wist hoe Hawk in elkaar zat. Hij was geen leider -- hij was niet verantwoordelijk, nam het leven niet serieus. En hij kon niet geloven dat de clan anders zou denken dan dat. Maar aan de andere kant.. Vertrouwde hij Blaze. En wist hij dat hij goed kon samenwerken met hem. Dat hij door het vuur zou gaan voor de ander. Dus in dat opzicht..

Hij stapte naar voren, knikte naar Blaze, wendde zich naar.. Naar de clan?? Uhh.. "Bedankt, Blazestar," zei hij nog waarna hij naar alle bekende gezichten keek voor hem. Rabbit, Plover, Spark.. "Ik zal mijn best doen." beloofde hij, ook al wist hij niet zo goed waar hij zijn best op zou gaan doen. Hij kon niet meer prooi toveren, of zoiets. Maar he would, if he could.

Natuurlijk had hij wel gemerkt dat Ashenpatch vermist was al een tijdje. Het zou bijna raar zijn als iemand dat niet meegekregen had. Toch hadden ze gewacht in de hoop dat ze terug zou komen, maar het leek erop dat Blazestar had besloten dat ze voor nu niet langer konden wachten. Had hij een kleine hoop dat misschien zijn naam genoemd zou worden toen Blazestar aangaf dat ze een nieuwe deputy nodig hadden? Misschien wel, maar hij wist dat hij te jong was om ook maar in aanmerking te komen, dus die hoop was er eigenlijk nooit geweest. Alleen toen de keuze viel, liet hij zijn blik naar Hawkchase gaan en voor een moment vroeg hij zich af of dit wel een verstandige keuze was geweest. Zelfs ook al was hij jonger, had hij al genoeg over de kater gehoord. Toch wist hij dat dit Blazestar's keuze was en dat hij daar niet tegenin zou gaan. Hij knikte Hawkchase dan ook toe, maar nam verder geen aanstalten om naar de kater toe te gaan.

Ze liet haar blik naar haar broer gaan die zijn weg naar de steen aan het maken was. Ze kon eigenlijk al wel raden waar het over zou gaan. Ashenpatch was tenslotte al een tijdje vermist en ze wist dat Blazestar eigenlijk niet langer meer kon wachten met het aanwijzen van een vervanger. Ze luisterde dan ook naar zijn woorden en liet haar blik van hem naar Hawkchase gaan. Ze wist niet of ze zelf de keuze voor de kater zou hebben gemaakt, maar ze wist dat het aan van de weinige katten was die haar broer nog vertrouwde op het moment en die aan zijn kant zou staan. Voor Blazestar was dit dan waarschijnlijk ook een goede keuze voor een deputy, maar of het ook de beste keuze was voor de clan zou moeten blijken. Toch liep ze naar voren toe en knikte kort naar de nieuwe deputy. "Gefeliciteerd," Sprak ze hem toe en liet kort haar blik naar Blazestar gaan en knikte ook naar hem, hopelijk doorgevende dat ze zijn keuze zou respecteren.

Thawrage liet zijn blik naar zijn leader gaan en trok met zijn oortjes toen dat Blazestar aanhaalde dat Aspenpatch nu al een tijdje vermist was. Anderhalve week klonk nog niet zo heel lang, maar in deze barre tijden was het natuurlijk niet voornaam. De kater vroeg zich af waar hun deputy uithing, maar hij nam aan dat er voorlopig geen antwoord op die vraag zou komen. Het lag voor de hand dat Blazestar nu een andere deputy uit zou kiezen en met samengeknepen ogen zocht Thawrage snel naar Umbrapool. Hopelijk zou Blazestar niet voor die vossenhart kiezen. Dat zou de Clan geen goed doen. Zijn blik schoot weer terug naar zijn leader en een lichte blik van afkeuring verscheen in zijn ogen toen dat hij Hawkchase’s naam benoemde. Hij wist dat zijn vriend een goede band had met de kater, maar Hawkchase had in geen enkele zin verantwoordelijkheidsgevoel voor zijn omgeving. Hij nam het leven niet serieus en Thawrage wist niet zo zeker of hij goed was in het bieden van oplossingen wanneer er zich problemen voordeden. Of misschien was hij zo gewend aan het feit dat Aspenpatch rond liep te commanderen dat hij zich geen andere kat in haar plaats voor kon stellen. Maar toch… Hij besloot zich echter neer te leggen bij de keuze en gaf Hawkchase een knikje. ”Gefeliciteerd,” sprak hij op een toon waaruit niet op te maken was of hij Blazestar’s keuze goedkeurde of niet. Als zijn vriend in Hawkchase geloofde, dan moest er toch wel iets van waarheid in zitten dat hij de juiste keuze voor WindClan was? Thawrage hoopte maar dat Blazestar naar de noden van de Clan keek en niet oordeelde op basis van zijn gevoelens. Hij wilde zijn vriend echter niet helemaal afkeuren, dus streek hij kort met zijn flank langs die van de kater terwijl hij naar de uitgang van het kamp liep. Hij had andere dingen te doen dan hierover na te denken.