Live can be hard, but no one have to walk it alone.

Sneeuw begon aan zijn buik vacht samen te klonteren. Het was best wel een stuk lopen. Niet dat de blauwe Rus er over zou gaan klagen. Hij deed het immers niet voor zichzelf. Met rustig pootval trippelde Shake voort. Zijn ogen namen de omgeving op. Het duurde niet lang meer voordat de grens tussen de clans en het grond gebied waar zijn boerderij op ook lag. Eenmaal bij de grens aangenomen maakte de jonge kater en stukje sneeuwvrij voor hij weer ging zitten. Shaka haar zijn vriend Stagetine al een hele poos niet meer gezien. Mede doordat de Thunderclanner natuurlijk druk was met zijn werk als Warrior. Maar de grootste zorgen van Shaka was dat Thunderclan er waarschijnlijk net zo slecht aan toe was als Rivierclan of Windclan? De blauwe Rus was niet de zo plompt meer als hij was geweest toen zijn tweebenen nog geleefd hadden. Nu hedendaags was Shaka wel slank maar je kon zijn ribben niet tellen. Zachtjes begin bij eerst te neuriën, maar al snel begon hij te zingen. Iets wat zijn oude tweebenen wel leuk vinden om naar te luisteren. 'Wit en zacht door de nacht sloop zij daar heel onverwacht. Voor wie haar niet zag door de sneeuw, ze was daar wel al zag geen last nog prooi naar gaan...' het was een lied dat hij van een van zijn leden had geleerd. Het ging om een grote kattin zo wit als sneeuw die elke prooi kon vangen en nooit miste. Het scheen aanlokkend te zijn voor prooi naar de Rus uit gevonden. Steeds wanneer hij het zong een ergens ging zitten scheen het andere dieren aan te trekken die normaal weg bleven. Hij wilde aan de leider van Thunderclan iets voorleggen. Natuurlijk wist hij niet of ze het zou accepteren, maar daar merkte hij later wel. Van Stagetine wordt hij daar de clans liever van buiten af geen hulp wilde en normaal ook heel begrijpelijk, maar als de clans het zo zwaar hadden en hij hen van prooi zou kunnen voorzien waarom niet. Shaka haar geen agenda achter zijn poten en ondanks dat hij vaker dan eens gehoord had dat hij niet goed snik was, bedankten iedereen die zijn hulp aangaan hem toch steeds weer. Natuurlijk waren er ook katten die zijn hulp weigerde en of een zwaardere tijd aan vinden of soms zelfs stierven. Dan slot hij even zijn ogen om nog een geneesheer voor hen te doen als het laatste zich voorgedaan had. Zo nu en dan was het onmogelijk om geen daarna nog te begraven. Zeker wanneer er geen aarde in de buurt was. Anders begroef hij hen daarna ook nog. Voor Shaka was elk leven kostbaar. Of ze nu zijn hulp accepteerde of niet. Zijn stem klonk normaal al warm en vriendelijk, maar tijdens het zingen was hij nog warmer en dieper van toon. Hoelang de jonge kater er zat was hem helemaal ontgaan. Inmiddels was een mus vanuit het woud van de takken gekomen en rustig op zoek gegaan naar oude zaadjes onder de sneeuw. Tijdens Shaka's lied kwam de prooi steeds dichterbij de grens, maar de jonge kater deed niets hoe kon hij zijn goede wil tonen door hun prooi te dooden en dan gelijk aan te bieden. Dat zou averechts werken! Dus bleef hij rustig zitten zelfs toen de muts 3 staart lengtes voor hem zat. Zijn blik bleef op het woud gericht dat hooguit twee grote sprongen van hem verwijderd was, maar de blauwe Rus haar nog een doodswens nog wilde hij de clan van zijn vriend tegen de vacht in strijken, dus bleef hij geduldig zien wachten met een verrukkelijk stuk prooi dat op dezelfde afstand van hem bleef rond snuffelen naar eten. Pas toen er geknerp van sneeuw onder de poten van een andere kat steeds dichterbij kwamen besloot de vogel zijn eigen veiligheid te verkiezen dan het lied dat hem aan getrokken had.

@Eveningstar

De pootstappen kwamen dichterbij en daar zag hij een kaart aanzetten. De geur was vriendelijk en zeer leek op haar hoede te zijn. Niet gek ook. Ze kende hem niet en Shaka haar ook niet. Maar toch bleef hij kalm en stopte wel met zingen en luisterde naar haar worden en snorde even. ' Dat de sterren uw pad mogen verlichten. Ik ben zeker ver van de boerderij. Maar ik wilde graag met uw leider spreken?' begroeten de blauwe Rus haar en boog eventjes zijn kop lucht voor de kaart voor hem niet wetende dat de leider al voor hem zat. De laatste keer dat Shaka met Stagetine gesproken had hadden ze een kater als leider.

De verrassing was groot dat de leider van de thunderclan voor zijn neus stond. Shaka was heel eventjes niet wat hij moest zeggen. Maar zijn verbaasd uiterlijk veranderde al snel naar een rustige neutrale blik in zijn ogen. Hoewel ze Alert bleef kom sacca toch zien dat ze toch iets meer rust in houding had, ondanks haar toch arlette houding. Hij kon zien dat ze het toch niet helemaal nog vertrouwde, maar dat nam hij haar ook helemaal niet kwalijk. Er zouden emmers genoeg katten zijn die over de grens zouden gaan en proberen prooi hun te stelen. Iets wat Shaka helemaal niet van plan was nog dat hij haar zou gaan uitdagen alleen het er misschien wel zo op omdat hij zo kort bij de grens was. 'Het is aangenaam om uw kennis met u te maken Eveningstar mijn naam is Shaka ik kom in vrede en heb een voorstel voor u die u en uw clan goed van passen zullen komen. Ik heb een vriend bij u in de clan zetten. Zijn naam is Stagetine, toen ik voor het eerst hier was heeft hij me alles verteld over de grens en over alle Clans die je leven. Natuurlijk niet wat jullie zo al de alledaagse bezigheden, maar dat hoeft ook hoef ik niet voor mij. Ik was meer geïnteresseerd en jullie leefwijze en jullie geloof.' begroeten shaka haar. Ook vertelde hij even dat hij een kennis had in de thunderclan. Shaka was altijd wel geïnteresseerd en andermans cultuur of leefwijze. Het was iets wat om altijd intrigerde hoe een ander zijn dag door kwam, wat ze zoal meemaakte of wat hen dreef in de zin van het leven. Natuurlijk inspireerde hem dat veel, zoveel zelfs dat hij dat ook voor zichzelf ging nadenken over hoe andere kon helpen. Natuurlijk waren sommige en niet van gediend hoe hij erover dacht maar ja niemand is volmaakt, niemand was perfect en niemand zou ooit ervoor maakte nog te perfecte levend wezen zijn je ooit zo bestaan. 'De reden waarom ik eigenlijk hier ben. En reden die ik hier ook dadelijk gaan vertellen. Ik ben aan het vulkaan kat in aanraking gekomen of ze hebben van veraf heb gezien. De boerderij waar ik leef hou ik en een paar andere katten zich gevestigd wat dezelfde instelling als ik. Op mijn boerderij is elke kat welkom die tijdelijk onderdak nodig heeft en dan weer verder trekt of die voor de tijdje willen blijven en dan uiteindelijk weer vertrekken wanneer het weer warmer weer wordt. Ook help ik andere katten die niet bij mij uit de boerderij komen en er ook gebied hier verderop waar andere zwerfkatten leven vooral degene die zelf niet meer goed kunnen jagen zoals ouderen, moeder met kittens, of die ziek zijn hoop ik met prooi zodat ze zeker de strenge sneeuw dagen door kunnen komen. Ik weet dat ik clans trots zijn en niet snel hulp willen aannemen. Echter bent u een van de eerste van de leiders die ik spreek om jullie hulp aan te bieden zodat jullie de Clans kunnen versterken prooi is waarschijnlijk schaars in jullie jachtgebied, als jullie willen mogen jullie de sneeuwdagen bij mij in de schuren komen jagen. Natuurlijk zult u dit misschien niet meteen accepteren, dat snap ik heus wel ik ben vreemd voor u en u bent ook vreemd voor mij. Desalniettemin ben ik bereid om jullie toch te helpen. Jullie mogen net zoveel prooi vangen als die jullie willen. Wij hebben meer dan genoeg. Er staan iets van 4 schuren bij ons op de boerderij die kan ik met mijn groepje van 6 katten onmogelijk allemaal tegelijk bejagen nog de prooi daar weghouden. De tweebeener van mijn boerderij heeft voor nog niet met gif gewerkt en als we dat zo willen houden moeten we hem laten zien dat hij ook geen gif nodig heeft. We hebben meer dan genoeg prooi, denk er gerust over na. Als u wilt kunt u altijd de kat erop uitsturen want ik ben altijd te vinden bij vierboom van waaruit ga ik altijd op strooptocht ga om te zien of ik andere katten die hulp nodig hebben.' shaka vertel de haar zijn voorstel. De Blauwe Rus bleef rustig en hield zijn stem warm en vriendelijk zoals hij altijd sprak. Haar veel gele ogen bleven dan wel altijd naar hem kijken maar dat deerde hem niet. Hij was intense blikken wel vaker gewend. Vaak lag het eraan hoe een andere kat in elkaar zat. Dit was vaak katten die vooral veel solidair geleefd hadden. Natuurlijk lag de zaakje wel heel anders zij moest voor haar clan bedenken wat juist was of de andere haar vertrouwen wel waard was of dat hij niet hier zomaar gewoon zo voor de lol zat om zichzelf aan haar aan haar clan in hun strijd om zichzelf en haar klem in leven te houden. Tot lente weer aan zou breken en het koude weer zou vertrekken. Natuurlijk verwachte Shaka niet direct een antwoord. Dat zou te gemakkelijk zijn dat wist hij zelf ook wel. Natuurlijk wist hij ook dat ze hem voor gek zou verklaren waarom hij dit zou doen voor iemand die helemaal niet kende, voor groep katten die hem het liefst gewoon weg zouden jagen. Zulke woorden had er wel vaker gehoord, deze woorden zouden nog vaak gezegd worden dat wist hij ook. Maar dat weer hield hem er niet van om toch door te gaan om andere te helpen vooral zei die dat nodig hadden. Ook al zou hun trots het is af laten weten en hun laten zeggen dat ze zijn hulp niet nodig hadden. En alle rust bleef Shaka zitten te wachten. Zijn uitstraling nog zijn ogen toonde dat hij op iets zat te broeden, Ze waren open en eerlijk, vriendelijk en kalm als die van een kitten of een pas geworden leerling die nog niets van verraad of gevaar leken te hebben gezien nog meegemaakt. Echter was dit niet waar, Shaka had dit al meer dan genoeg gezien. Het was dan misschien niet gelijk onder de katten geweest, toch had hij dit al vaak genoeg bij tweebenen gezien, het was niet iets waar hij voor open stond nog dat hij dit bij een andere wilde berokkenen waarom zou dat nodig zijn. Het was niet nodig, omdat het alleen maar pijn en verdriet voort zou brengen.

Het was Shaka bijna ontgaan dat de naam Stagetine een woedende reactie bij de leidster had los gemaakt. De rus wist niet wat er gebeurd was in de tussentijd daar was hij te druk mee bezig geweest, maar toch luisterde Eveningstar naar de rest van zijn voorstel. Toen ze op koele toon zei dat de kater dood was veranderde zijn vriendelijke en open houding even. 'Oh, gecondoleerd.' kwam het meelevend en deels ook licht geschrokken van de jonge kater uit, maar verder luisterde Shaka naar de rest die ze vertelde. Ze joegen op hun eigen territorium dat had de blauwe rus al wel verwacht, maar niet wat ze erbij zei. Rare gedachtenkronkels? 'Sorry dat begrijp ik even niet? rare gedachtenkronkels?' vroeg Shaka dan ook verward. Hij wist dat sommige katten zijn aanbod vaak vreemd en dom vonden, maar nog nooit had iemand het rare gedachtenkronkels genoemd. Toch klonk er geen boosheid in zijn stem eerder onbegrip in de term die de clan leidester uitsprak. Hij kende haar geschiedenis met Stagetine niet, maar de kater was gewoon vriendelijk naar hem geweest. 'Begrijp me niet verkeerd. Ik ken verder niet wat er tussen Stagetine en de rest van de clan in gebeurd is, maar als u dacht dat er een addertje achter zat kan ik u verzekeren dat dit niet zo is. Zo zelfzuchtig ben ik niet. Ik krijg vaak van andere katten die ik hulp aanbied vaak gehoord dat het een domme soms zelfs een riskante actie van mijn kant uit is. Maar ik help liever dan dat ik iemand in nood aan zijn lot overlaat. Dat ligt niet in mijn aard. Wil de tegenpartij er wat terug voor doen is dat prima. Willen ze er niets voor doen dan is dat ook goed. Het is mij om het even.' vervolgde de jonge achter er achter aan nog voor Eveningstar op zijn eerdere vraag had kunnen reageren. Al ging hij uit respect wat verder van de grens staan zodat hij haar de ruimte gunde, maar verder bleef Shaka rustig staan en toonde geen enkele agressie zodat hij haar niet direct de kans gunde om haar nog alerter te maken dan nodig was. Daarom was hij eerder al bij de grens gaan zitten al kon ze nog gemakkelijk de afstand overbruggen als ze wilde in een sprong.