[OPEN] Snowfall

Onderwerp: [OPEN] Snowfall vr 3 feb 2023 - 23:04

Het krakende geluid van sneeuw onder zijn poten zou één van de weinige dingen zijn waarop zijn aanwezigheid op te merken viel. Sneeuw bewoog zich haastig door de lucht, en niet weinig ook. Met bakken viel het uit het uit de hemel, vrouw holle hield niet in vandaag. En redelijk verdwaald stapte de apprentice door het ijzige veld heen, waar zelfs geur niet door heen leek te dringen. Andere zouden wellicht wel opgemerkt hebben dat ze omhoog stapte, andere zouden de drie kenmerkende bomen bekijken om te herleiden waar ze waren. Maar Morningpaw had meer details nodig om zijn weg te kunnen vinden, hij lette nooit zo goed op. Gek was het het dan ook niet dat hij totaal niet door had dat hij iemand tegemoet liep, zels al werd het sillhouette steeds duidelijker op de horizon. Hij hoefde enkel voor zich uit te kijken, dat was het enige geweest was nodig was geweest.

Onderwerp: Re: [OPEN] Snowfall zo 5 feb 2023 - 0:46

Het weer was steeds slechter geworden. De sneeuw bleef maar vallen. Shaka vind de sneeuw maar niks. Het was vervelend wit spul dat tot zijn ellebogen kwam. Ondanks dat bleef hij zijn rondes lopen in de hoop andere katten te kunnen helpen. Was dit zwak, was het dom om andere die het moeilijk hadden een poot te helpen. Nee in zijn ogen en overtuiging niet. Waarom zou je een ander laten lijden enkel een alleen om er zelf beter van te worden? Dat zou zwak en dom zijn. De blauwe Rus ploeteren door de sneeuw, maar de toch was de toch altijd wel een voldoening. Hoe zwaar het lopen ook was. Zijn Interessen in de geschiedenis van de clan's boeide de blauwe kater enorm. Hij kende de grote lijnen, maar elk beetje informatie was altijd welkom. Niet dat hij dit ooit tegen de clan's zou gebruiken. Het was iets dat hij graag met zijn groep deelde die net zo open voor info stond als hij. Shaka was vanuit de grote landerijen van waar zijn boerderij op stond tot aan de grote kale met sneeuw bedekte bomen gekomen. Van wat hij wordt was dat de clan's hier altijd met de volle maan samen kwamen. De Rus zou zijn snorharen ervoor geven om het eens bij te mogen wonen. Maar uit respect voor de clan's bleef Shaka er weg van. Hij wilde ze niet onbedoeld op stang jagen. De aanblik op de eiken een het gesteente was al prachtig en graag heen iets van een kriebeling in zijn buik. De gedachte alleen al dat hier vol zou staan van de katten het was vast een prachtig gezicht. De vallende sneeuw graag het nog een meer mysterieuze look aan het geheel. Het was gewoon prachtig. Het geluid van krakend sneeuw haalde hem uit zijn dagdroom. Zijn blik ging opzij en daar zag hij iets roods met wit aan komen. Het witte waas moeilijker te zien door de sneeuw val. Maar het Rode was gemakkelijker te zien. 'Een goede dag.' miauwde Shaka vriendelijk en met zijn gebruikelijke warme toon bewaard genoeg om boven het gekraak van de sneeuw uit te komen. De geur was nog niet te ruiken door de sneeuw val, maar toch maakte hem niet uit wie hij tegen zou komen. Iedereen was welkom.