Afraid to fall

Onderwerp: Afraid to fall di 1 mei 2012 - 12:28

+ Stormstar (eventueel familie van Cinder)

Met logge pootstappen liep hij richting RiverClan kamp, hij wilde nergens anders zijn dan daar samen met Lostvoice en zijn eigen kits. Cinderfall moest nu de consequenties onder ogen komen dat hij roekeloos was geweest met wegrennen. Aan de andere kant had hij waarschijnlijk ongenadig uitgehaald naar een Clangenoot, als het zijn familie niet was door zijn humeur. Hij had er ook goed aan gedaan, voor hij hen nog meer pijn kon doen. Hij hoestte ziekelijk op de weg naar huis, terwijl zijn vacht geklit en ongezond aan zijn lichaam trok. Hij had verse wonde die hij gekregen had door Roque’s, dus als hij het kamp binnen kwam zou hij niet verbaasd zijn als niemand hem herkende. Langzaam rook hij de geur van RiverClan sterker worden terwijl hij langs de rivier liep met Lostvoice, hij herkende de plek, de dag en de geur nog die hem aan zijn eerste echte ontmoeting met Lostvoice deden denken. Dat leek duizenden jaren geleden. Terwijl ze dichterbij kwamen voelde hij een angst. Niet voor zijn Clangenoten maar voor Applekit en Mintkit. Gelukkig had Mintkit het niet allemaal meegekregen, anders had hij die ook ongenadelijk pijn gedaan. Hij zuchtte en keek even opzij naar Lostvoice, de kleine en magere poes waar hij zo veel van hielt. Hij moest nu Stormstar onder ogen komen. Hij was een geweldige vriend en clanleider, maar als er iets gebeurde zoals dit deed hij zijn plicht goed. Daarom was hij zo gesteld op zijn clanleider, hij deed zijn plicht eerlijk en goed. Toen de geuren heel sterk werden haalde hij diep adem en duwde zich tegen Lostvoice aan terwijl hij richting het kamp liep. Toen hij de twee katten op wacht zag staan gingen hun ogen open en hun mond viel nog net niet open van verbazing. Ze keken Lostvoice en Cinderfall na alsof ze zojuist een ShadowClan kater naar binnen had gelaten. In het midden van het kamp zakte hij neer en buiten adem door alle emotie die hij deze nacht en avond had beleefd, sloot hij zijn ogen. Hij liet het even gebeuren. Stemmen schreeuwde, miauwde verschrikt, walgend, opgelucht en .. koeltjes? Hij negeerde die het meest en wierp niet eens één blik op de Nursery. Nee, nog niet. Hij duwde zich toen abrupt overeind waardoor alle katten stil vielen, en hij trippelde naar de den van Stormstar. Voor de ingang bleef hij even staan maar liep toen naar binnen. Hij had nu al zo veel regels overtreden dat toestemming vragen om naar binnen te gaan niet nodig was geacht. Hij zakte toen bij de ingang neer en kromp in één, wachtend tot het gebeuren ging. Hoestend en met waterige oogjes wierp hij een blik in het donker naar de plek waar Stormstar waarschijnlijk nu lag.

Onderwerp: Re: Afraid to fall di 1 mei 2012 - 12:52

~Dont give up the fight~

Stormstar zat in zijn hol aan de rand van de ingang, hij dacht na. Hij dacht na over Riverclan zaken. Zijn kop hing een beetje doelloos omlaag. Cinderfall was weggelopen, na het moment met Applekit. Waarscheinlijk was hij net te laat geweest. Want toen hij aan kwam, was hij al weg, en had Lostvoice het hem verteld. Hij had wel katten gestuurd om hem te zoeken, maar hij was niet meer op hun territorium. En de regen van die dagen hadden de sporen uitgewist. Een van de dagen erna, terwijl Cinderfall weg was, was de kleine Applekit naar hem toe gekomen. Ze hadden gepraat, Stormstar hoopte dat het goed kwam met de poes. Maar daar had hij wel vetrouwen in. Hij maakte zich nu meer zorgen om zijn vriend, Cinderfall. Zijn ogen waren bezorgd, en eigenlijk zou hij vandaag op zoek gaan. Eerst liep hij heen en terug van de prooi hoop. Hij ging nog even in zijn nest liggen terwijl hij bedachtzaam met gesloten ogen, happen nam van de merel. Het beestje was lekker sappig en goed doorvoed door bladgroei. Maar proefde de smaak of stilde zijn rare gevoel niet echt. Zijn oren gingen trekjes omlaag en hoog. Zijn hart was er niet gerust op.
Hij zuchtte. Toen hoorde hij opeens rumoerig gepraat in het kamp. Er was iets aan het gebeuren. Hij opende zijn ogen, ontwaakt uit zijn gedachten. Toen hij door de ingang keek, zag hij tot zijn verbazing wat het had veroorzaakt. De kat waar hij zich zorgen om had gemaakt, kwam het kamp binnen. Aan zijn zei, liep Lostvoice. Hij kwam overeind, en ging zitten. Zoals hij had verwacht, kwam Cinderfall zijn hol binnen. Het maakte niet uit of hij het vroeg. Stormstar keek bezorgd naar Cinderfall. ''Mijn vriend, wat heb je jezelf aan gedaan.'' sprak hij zacht. Hij moest naar Nightstream, hij was er aan toe. Dat zou zo kunnen, eerst zouden ze spreken. '' Cinderfall. Lostvoice heeft me verteld wat er dagen geleden is gebeurd. En waarom je weg was, ik heb patrouilles gestuurd om je te zoeken. Maar we vonden niks.'' Hij zuchtte. En ging weer met poten onder zijn borst liggen. Cinderfall lag er ook, alsof hij een geschrokken kitten was. Als hij de grond was ingerukt. ''Ga goed zitten mijn vriend, je weet dat ik niet bijt. Lostvoice vertelde dat je heel erg boos was op Applekit. Ik heb ook gepraat met Applekit, ze was erg bang en teruggetrokken. Maar vertel mijn vriend? Waar komt al die woedde, verdriet en roekenloosheid vandaan?'' Zijn lichaamshouding was kalm en rustig. Zijn ogen waren openhartig eerlijk en wijs, Stormstar zou je alles kunnen vertellen.

Onderwerp: Re: Afraid to fall di 1 mei 2012 - 14:45

De lang verwachtte hatelijke, vernederende of boze worden bleven uit. Cinderfall deed geen moeite om op te staan, hij voelde zich toch te moe. Meh. Toen Stormstar hem echter vroeg om op te staan had hij geen keus. Heel langzaam met veel moeite hees hij zichzelf omhoog tot hij in een half zittende houding zat met hangende schouders en kop. Kuchend keek hij in de richting van zijn vriend en leider. ‘Ik heb ook gepraat met Applekit, ze was erg bang en teruggetrokken.’ Halleluja. Dus om het even samen te vatten, Applekit vond hem een monster en was bang voor hem. Perfect. Hij trok met zijn oren maar zei geen woord. ‘maar vertel mijn vriend? Waar komt al die woedde, verdriet en roekenloosheid vandaan?’ Hij onderdrukte de aandrang om alle emotie er opnieuw uit te gooien en haalde diep adem. Hij had zich zwak opgesteld, maar daarbij kon je dat bij Stormstar gewoon toelaten. Hij was niet iemand die er gebruik van ging maken. Cinderfall aarzelde even en keek toen naar de grond. ”Omdat ik een fout ben” Miauwde hij bitter. Hij sloeg zijn staart om zijn voorpoten en kreunde. Au, alles deed pijn. Niet alleen mentaal. Hij zuchtte en knipperde slaperig. En toen begon hij met uitleggen, vanaf het begin. ”Toen Lostvoice zwanger was lette ik altijd op haar, altijd. Ik keek goed of ze nog gezond was, joeg effectief en kort zodat ik er zeker van kon zijn dat er niets met haar gebeurde, sliep zelfs buiten de Nursery zodat ik altijd dichtbij zou zijn .. maar die .. ene keer” Zijn stem stokte en hij draaide zijn kop weg en keek naar de wand van Stormstar’s den alsof hij naar iets in de verte staarde. ”Ik moest zo nodig, dus ik ging naar de dirtplace, in die tijd is Lostvoice dus blijkbaar gevallen en tegen een steen aan gevallen. Door mijn stomme fout, door mijn zwakzinnige blaas, door mijn stommiteit, door mijn waardeloosheid heb ik Icekit vermoord.. Ze leek zo veel op haar” Zijn stem was nu een octaaf omhoog geschoten terwijl hij weer in de richting van zijn vriend keek. Cinderfall had zijn nekharen overeind en een walgende blik in zijn ogen. ”Maar goed, wat kon er nog meer fout gaan? Ik zou het mezelf nooit vergeven maar Applekit en Mintkit hadden een stabiele vader nodig, niet een labiele. Dus ik zocht mijn heil bij Jayshade, mijn oudere broer.. maar toen ik weer eens niet oplette was hij het kamp uit gegaan en bijna gesto-” Hij voelde hoe een onzichtbare poot zijn keel dichtkneep, hij kuchte weer en keek nu in de richting van Stormstar al was het niet recht in de ogen. Ergens links van hem. ”Ik ben waardeloos … en bang om nog meer te verliezen dan alleen Icekit en mijn ouders.. en toen Applekit die blaadjes at dacht ik serieus dat ik gek werd. Als ze dood zou gaan door die blaadjes was het weer mijn schuld .. ik lette niet op toen ze naar binnen ging maar zat met mijn luie hol prooi te eten te bedenken hoe minderwaardig ik ben” Sputterde hij. Zijn oren gingen naar achteren terwijl hij hardnekkig doorpraatte. ”Ik was te hard voor haar omdat ik zo bang en ik paniek was om ook haar te verliezen ..” Blies hij met een staart die drie keer zo groot was als normaal. ”maar toen Lostvoice zo naar binnen kwam en me aan keek alsof ik elk moment haar keel open kon klauwen wist ik wat ik geworden was. Ik was lager gezakt dan een BloodClan kater! Ze is .. bang voor me .. Stormstar” Nu keek hij hem wel echt aan met een mengeling van walging en verdriet. ”Ik walg van mezelf .. toen ik in dat bos was ver weg van hier, heel ver weg heb ik zwervers aan gevallen .. als ik al niet eentje vermoord heb in mijn staat. Als ik daar gestorven was zou ik beter af zijn dan hier, ik heb alles wat ik lief heb in één pootslag weggevaagd” Zijn stem klonk zacht en vol wrok, haat, walging jegens zichzelf. Hij wendde zijn blik af en keek weer weg. Trillend van de inspanning die het hem kostte op te blijven zitten. Een droge snik ontglipte zijn keel maar de tranen kwamen niet. Hij duwde ze terug met al zijn kracht die hij nog in zich had.

Onderwerp: Re: Afraid to fall