Bardagi [Training 2]

Ze had makkelijk naar Area One kunnen gaan, of zelfs de oefenplek voor de Young Ones kunnen kiezen voor deze training, maar dat had ze niet gedaan voor een simpele reden. Moros had potentie, maar of hij dat goed naar boven kon halen in zijn eentje, dat was een andere vraag. Ze had hem zo min mogelijk een leidende poot gegeven, zodat hij het zelf allemaal moest uitzoeken. Een uitdaging was beter dan iets voorkauwen. In ieder geval, wel als je wilde dat je sterk werd. Daarom was ze dus ook naar de Proving Ground gegaan vandaag. Het leeg gelopen basin was een goede plek voor wat ze voor vandaag in gedachte had. Moros kon aardig jagen, en hij had ook al wel een kleine basis in vechten onder de poot, naar haar mening dan.  Maar hij had tot nu toe nog niet in kleine, gesloten ruimtes vechttraining gehad, en hoewel het basin niet gesloten was, bood het wel een uitdaging. Het achterste deel liep naar beneden waar een poel vol smurrie wachten. En na al de neerval die er de laatste tijd was geweest, was de stenen ondergrond ook lichtelijk glibberig geworden.
Ze zouden wel zien hoe hij het vandaag zou doen, maar hij moest eerst wel komen opdagen. Skadi stond al bij dageraad op de rand van het basin, te wachten op haar young-one, die nou toch al wel aan de oudere kant zat. Als hij nou nog niet op tijd kon komen, dan wist ze ook niet meer wat hij wilde. Ze kreeg namelijk de impressie dat hij het goed wilde doen, maar soms was hij toch aardig klungelig in haar ogen. Nog niet klaar om een member te worden op het moment. Al was hij maar 2 a 3 manen jonger als toen zij wel een member had mogen worden. Dus als hij wat wilde bereiken, dan moest hij toch aardig gaan bijpoten de komende tijd


+Moros

Hij was een paar tellen laat en hij bleek het te weten. Skadi zat netjes op de rand van het basin te wachten tot hij op was komen dagen. En een mooie binnenkomst was dat toch wel. Zijn haast liet hem naar beneden snellen waardoor hij uitgleed en op zijn bek klapte. Nou, dan was hij nu tenminste wel wakker. Of hij nou een hersenschudding had of niet, hij zou wel gaan trainen. Hij was blijkbaar nog steeds niet aan haar vroege regime gewend, maar hij moest ook maar leren dat de hele dag in je nest liggen je nergens bracht. Hij stond al gauw weer op en keek haar aan met een nietszeggende blik. Goed, dan was hij tenminste goed in zijn emoties verbergen. Dat was dan een les die ze hem niet hoefde te leren, want je wilde je vijand niet laten zien dat deze aan het winnen was. De calico sprong sierlijk naar beneden naar het hogere deel van het basin. Haar poten mooi schoon houdende van de smurrie die het lagere deel van het bad vulde. "Nou, ik hoop dat je daardoor wel goed wakker bent. Kom maar weer naar boven, aangezien we gaan leren om op ongelijke grond te vechten." Haar stem galmde koeltjes over de lege plek heen. Redelijk vanzelfsprekende les, aangezien ze anders niets aan deze locatie had. Een ontbijtje kon je er immers niet vangen.

Ze zag zijn lichaamstaal veranderen van relaxed naar gespannen toen ze hem vertelde over de les van de dag. Goed, dan was hij tenminste niet een complete idioot. Die boskatjes mochten misschien aan hun leerlingetjes aankondigen wanneer de aanval zou komen, maar de Elite werkte iets anders. Tenminste, als ze van haar eigen training uitging. Maar daar was niets over te zeuren, want haar training was een van de besten geweest op een slechte mentor hier en daar na, ze was immers nu al Captain. "Ik heb maar één regel voor je, je mag dit basin niet verlaten." Anders zou de training niet echt nut hebben, want dan zouden ze weer op gelijke grond staan. Klauwen, tanden en verwondingen waren in haar boekje allemaal toegestaan, anders zou hij toch nooit leren. Daarnaast zou hij haar geen permanente schade aan kunnen doen ook al probeerde hij het echt. Niet op dit moment. Zonder enig ander woord vuil te maken sprong ze met uitgeslagen klauwen van de rand op hem af. Eens kijken waar hij van gemaakt was.

Whoops beetje laat

Hij wist haar eerste aanval te ontwijken, maar als ze eerlijk was had ze daar ook zeker haar best niet op gedaan. Het was een hoge sprong, en hoewel het haar momentum gaf, gaf het hem ook tijd om de aanval te ontwijken. Daarnaast gierde er ook geen adrenaline door haar heen als bij een echt gevecht en wist ze dat als ze wel haar best zou doen, ze Moros makkelijk aan flarden zou kunnen scheuren. Echter maakte hij ook geen aanstalte om haar terug aan te vallen. Hij staarde haar aan, met een blik die ze niet precies kon lezen. Er zat zeker een strijdlust in, maar er was nog wat anders in zijn blik, iets wat ze niet helemaal kon ontcijferen. Prima, als hij niet wilde beginnen, dan zou zij dat wel doen. Hij moest maar leren dat er geen tijd was om te wachten in een echt gevecht. Ze week uit naar een kant, maar focuste haar aanval op zijn andere. Haar klauwen schoten naar zijn rechterflank, waar de huid dun was en ze makkelijk wonden kon maken

Moros had op haar aanval lopen wachten, in plaats van zelf het voortouw te nemen. Daar viel veel over te zeggen. Het was misschien het slimste om te doen tijdens een één op één gevecht zoals nu, maar als hij in een groot gevecht zou staan zou hem dit juist in de staart kunnen bijten. Er was een grote kans dat als je zo al je focus op een kat richtte tijdens een groot gevecht, een andere kat je gemakkelijk vanuit achteren kon aanvallen. Toch stopte ze niet om dat tegen haar Young One te vertellen. Nee, ze viel hem aan met een schijnbeweging. Haar klauwen haakten in het vlees op zijn flank en met lichte kracht haalde ze zijn vacht open. Ze moest zich inhouden, aangezien hij nog niet heel geweldig was in vechten en ze niets had aan een Young One die zijn nest niet meer uit kon. Echter zou ze niet zo laag zakken als de clankatten die niet eens een schrammetje wilden uitdelen. Moros zou er heus wel weer bovenop komen, dus er was geen probleem in haar ogen. Toch gaf hij geen kick, en dat was wel iets wat ze kon waarderen. De kattin had geen zin in een kind wat liep te jammeren dat hij pijn had. Pijn was een deel van het leven en dat kon je beter eerder dan later leren, want dan kwam het niet meer als een verrassing.

Moros nam een sprong achteruit om meer ruimte te creëren, een slimme zet, maar Skadi zou niet voor eeuwig op hem blijven wachten. Ze gaf hem nu nog even de kans, maar dat was ook de enigste kans die hij kreeg. Hij moest gaan leren kansen voor zichzelf te gaan creëren en niet te wachten tot iemand die aanbood. Iets wat er nog niet helemaal in zat, blijkbaar. De kater was niet heel snel, moest ze toegeven. Iets wat hopelijk nog zou komen naarmate zijn vecht kwaliteiten zich verbeterden, want anders zou ze zich wel heel erg schamen voor haar Young One. Ze zag zijn ogen berekend over haar heen gaan voor hij op haar af sprintte. Toen ze hem naar onder zag duiken met zijn kop en een open bek kreeg ze een idee wat zijn plan was. Ze draaide haar poot weg van zijn kaken. Ze was zelf ook niet heel snel geweest dit keer, en hij had haar vacht te pakken gekregen. Ze draaide door met haar momentum en terwijl hij nog lichtelijk gedesoriënteerd was van zijn aanval, mikte ze een duw naar hem om hem van zijn balans af te krijgen. "Je moet later pas naar beneden duiken met je kop, je gaf jezelf weg," was de enigste opmerking die ze aan zijn gefaalde poging zou vuilmaken. "Ik zie dat we nog veel werk aan de winkel hebben kwa aanval en defensie," Dat was haar echte mening, maar het zou ook helpen om hem opgewerkt te krijgen. Misschien zou dat dan ook een beetje motivatie bieden in deze training.

Hij leek het eindelijk te gaan begrijpen. Dat de Elite niet voor de zwakkelingen en opgevers was dus geen optie. Moros leek in ieder geval te willen leren en zijn tekortkomingen te herkenning. Dat was een belangrijke stap, om geen waanideeën te hebben over je eigen vaardigheden. Moros beloofde om meer te oefenen en Skadi knikte allen ter herkenning. "Zeggen dat je iets gaat doen en het werkelijk doen is een ander verhaal. Nog een keer." Was alles wat ze te zeggen had. Ze maakte een gebaar dat betekende dat hij nog eens een aanval moest doen. Als hij geen eens een klap op haar kon belanden, dan kon hij haar aanvallen ook niet verdedigen, en ze had niets aan een zwaargewonde young one. Daarom focusde ze nu zo erg op dit deel van de training.