The Hopeless Protagonist Dies in the End

Met de richting van iemand die er hoorde te zijn, stapte de jonge kater met een bek vol vochtig mos de Medicine Den binnen. Na een vlugge blik zag hij dat Blazestar wakker was, en legde hij het hoopje voor zich op de grond. Het nieuws dat de WindClan leader uit het water was gehaald bij de Gorge - samen met zijn mate - had zich als vuur verspreid, gepaard met wilde verhalen over verraad en moord. Zijn clangenoten waren echter geen betrouwbare vertellers, en Crystalstar had hem nog niet ingelicht over wat er daadwerkelijk was gebeurd. Maar hij verdiende het te weten. Hij verdiende inzicht te hebben in wat dit betekende, zeker nu duidelijk was wat voor een vertrouwen zijn leader in hem legde. Ze had grootse plannen voor hem. "Goedemorgen, Blazestar," klonk zijn stem dan ook door de lege den, bedoeld voor slechts één paar oren. "Shrimpnose, mijn zus, heeft me gevraagd je te helpen," loog hij. De ondoorbreekbare band die zij als kitten en apprentice hadden, bleek plots zo kapot, zo verwaterd. Ze wist niet eens dat hij hier nu was. Iets aan die gedachte brak hem. Vlug legde hij het vochtige mos voor de ander neer en glimlachte hij zó onoprecht dat de leader het onmogelijk niet opmerkte. "Maak je geen zorgen. Dit is regenwater."

[Blazestar]

The Hopeless Protagonist Dies in the End D2zpmmg-8d797d24-3340-46af-8aac-1dafa9e20062.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2M2YmFlMTg4LTJmYjctNDUwMy04ZTkzLTFlZGIzMGZmZWNmZFwvZDJ6cG1tZy04ZDc5N2QyNC0zMzQwLTQ2YWYtOGFhYy0xZGFmYTllMjAwNjIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Oh I'm like a kid who just won't let it go
Twisting and turning the colours in rows

Het was interessant hoe snel clans als een puzzel bij elkaar leken te komen naar mate je er tijd spendeerde. Blazestar was voorheen niet iemand die veel interesse er op gelegd had, maar sinds zijn kortdurende deputyschap had hij er zowaar oog op gekregen. De witte kattin had kinderen, en die kinderen waren weer samen met die, en die had weer broers daar. Het gehele web begon zich langzaam voor hem uit te spinnen. Tot deze uiteindelijk uitkwam bij de creme kleurige kater voor hem. De broer van Shrimpnose blijkbaar. De Windclan leader had hem eerder gesproken, destijds werd hij nog Blazesong genoemd. Pff bij starclan wat klonk die naam tegenwoordig raar, Blazesong.

Hermit legde wat water voor hem neer, gepaard met een glimlach zo onoprecht dat zelfs Blazestar het af kon lezen. De windclan leader grinnikte "Met die neppe glimlach zou ik er bijna aan twijfelen Hermit" merkte hij nuchter op waarna hij dorstig een slok van het niet giftige water nuttigde. "Ik zou de eerste leader zijn die vergiftigd werd met water volgens mij, die zal ik nog generaties lang moeten aanhoren denk." een kleine grijns brak de vermoeidheid op zijn gezicht "Dankje, oprecht"

♜

Even was hij bang dat de leader helemaal door hem en zijn slecht doordachte plan heen zag. Zijn gezicht vertrok tot iets wat geen lach nog grimas te noemen was, maar tot zijn opluchting ging Blazestar er niet over door. Een grinnik - eerder uit beleefdheid dan omdat de ander iets relateerbaars had gezegd - klonk door de ruimte. "Geen probleem, Blazestar," mauwde hij net iets te monotoom, waarna hij besefte dat de WindClan leader hem bij naam had genoemd. Stom genoeg gaf hem dat heel veel voldoening. "Ik doe het graag. Je hebt dan ook iets heftigs meegemaakt.." De woorden bleven als een vraag in de lucht hangen. StarClan, wat was hij toch subtiel.

Onderwerp: Re: The Hopeless Protagonist Dies in the End