Knows everybody's disapproval

Een kille blik verscheen in zijn ogen terwijl hij het kamp verliet. Hij was blij om die dwazen weer even achter zich te laten, want hij had weer schoon genoeg van hun gezelschap. Nu dat de moordenaar van Daintywhiff gevonden was, leek heel het kamp in oproer te zijn en Thawrage wilde gewoon even op zichzelf zijn. Het was moeilijk om te geloven dat ze enkele dagen opgesloten hadden gezeten met een moordenaar zonder te weten wie het had gedaan en ergens was Thawrage wel blij dat hij het niet had geweten, anders zou zijn lot niet meer in StarClan hebben gelegen als hij dood zou zijn gegaan. Dan zou hij Daintywhiff vermoord hebben. Het bracht hem nog steeds woede dat een weerloze elder was vermoord vlak onder zijn neus, maar er was nu weinig wat daaraan veranderd kon worden. Dat wilde echter niet zeggen dat hij er niet mee zat, ook al liet hij dat niet aan zijn Clanmates doorschijnen. Thawrage hield zijn gevoelens opgesloten in een box waar alleen hijzelf de sleutel van had. En die zou hij nooit zomaar aan iemand anders geven, zelfs niet aan zij die heel dichtbij hem stonden. En die katten kon hij maar op één poot tellen. Maar het was goed. Het was beter zo. Naar hoe minder katten hij close was, hoe minder ze hem konden kwetsen.

@Sparkpaw