This tree, it will die without leaves

Vanaf de ingang van het den bestudeerde Crystalstar haar gast. Hij leek stabiel, hoewel het nog een hele tijd zou duren voordat hij weer op de been was. Ze hadden zijn slappe lichaam zo voorzichtig mogelijk mee naar het Riverclankamp genomen. Nu lag hij hier, levend. Natuurlijk had ze het niet puur uit de goedheid van haar hart gedaan. Er was geen beter onderhandelingsobject dan een leader. Als ze koos voor de fijne weg, zou ze hem zo dankbaar laten voelen dat hij graag een nauwere samenwerking met haar clan zou overwegen. Als ze voor de minder fijne weg koos, zou ze nog eens zien wat Windclan het leven van de leader waard vond. "Blazestar, ben je wakker?" mauwde ze, toen ze genoeg gekeken had. Met resolute stappen liep ze op de kleinere kater af, en ging naast zijn ziekbed zitten. Het was het meest comfortabele nest dat ze konden maken, om zijn gebroken botten zoveel mogelijk rust te geven. "Ik denk dat het tijd is om te praten."

[Blaze]

This tree, it will die without leaves D2zpmmg-8d797d24-3340-46af-8aac-1dafa9e20062.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2M2YmFlMTg4LTJmYjctNDUwMy04ZTkzLTFlZGIzMGZmZWNmZFwvZDJ6cG1tZy04ZDc5N2QyNC0zMzQwLTQ2YWYtOGFhYy0xZGFmYTllMjAwNjIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Oh I'm like a kid who just won't let it go
Twisting and turning the colours in rows

Er waren zeker betere manieren van wakker worden. Neem bijvoorbeeld in zijn eigen nest, of zelfs ergens willekeurig op Windclan gebied zou deze ervaring nog toppen. In Riverclan, gewond en alleen. Pijn voor maanden, het was alles behalve ideaal. Blazestar kneep kort zijn oogleden wat dichter op elkaar toen de riverclanner haar stem klonk, alsof hij middels deze actie nog net wat langer aan zijn diepe zorgeloze slaap vast houden kon. "Nee" zuchtte de leader. Maar natuurlijk wilde de Riverclanner praten, het was niet iedere dag dat een leader op je grens aanspoelde als een half dode stink vis. Lijk van een rot wijf vijf meter verder op, eerlijk waar- het was een rot zooi. En ze zou er zo veel uithalen als ze kon. Diep haalde de leader adem terwijl hij stroefjes zijn kop wat optilde, bij de sterre alles was zo wazig als hij het achter gelaten had. "Ik ben gewond, wat wil je nog meer bespreken?" kreeg hij vervolgens nog net zijn longen uit voor een naar kriebel aan zijn keel krastte één die enkel middels hoesten en proesten hem met rust zou laten- een verkoudheid concludeerde de leader. Dat ook nog is. Rot Fawn.

♜

Geduldig wachtte Crystalstar totdat haar collega zijn kop langzaam optilde. Het viel haar op hoe zwak Blazestar er uit zag. Hij was natuurlijk altijd al klein geweest, maar de keren dat ze hem van dichtbij had gezien had zijn robuustheid in ieder geval nog wat karakter gegeven. Al die robuustheid leek echter uit Windclan's leader te zijn gezogen door zijn ongelukje in de kloof. Ze betwijfelde dat hij één goede haal over zijn keel zou overleven, of dat zelfs Starclan hem kon redden, mocht ze hem echt uit de weg willen ruimen. "Oh, er is genoeg om over te spreken. Ik denk echter dat het verstandig is als ik de taak van praten zoveel mogelijk op me neem," mauwde ze mild, toen Blazestar uitgehoest was. "Je clan weet niet dat je hier bent.. dat komt mij goed uit, ik heb geen zin in een heldhaftige reddingsoperatie." Het zou het reddingsteam ook totaal geen goed doen, ze was niet van plan deze prijs zomaar uit handen te geven. "Wie heeft dit gedaan, Blazestar? Was het dat verdrietige hoopje dat naast je is aangespoeld, of was zij een ander slachtoffer?" Ze hadden niet met zekerheid kunnen zeggen wie de kattin was, hoewel de naam Fawnleap was gevallen. Dat zou hier een tragisch drama van maken, als Blazestar's eigen mate een moord-zelfmoord in gedachten had gehad.

Oh I'm like a kid who just won't let it go
Twisting and turning the colours in rows

De niet zo trotse leader hief even zijn kop op toen de leadster voor hem sprak. Zelfs in de magere staat van haar clan had ze een stevige zet schouders om d´r kop hoog op te houden. Was de situatie anders geweest, had hij misschien wel het vermogen gehad buiten zijn eigen gevoelens te reiken en een respect er voor op te kunnen rapen. Ze sprak van een reddingsactie, wellicht was het wel beter dat deze zo lang mogelijk werd uitgesteld. Voor beiden hun clans. De kater snoof toen er verwezen werd naar de kattin uit hel, het wezen dat zich uit een dor hart had gescheurd en naar zijn leven gegrepen had. Ze verdiende geen leugens, verdiende geen opschoon beurt. Hij zou het door het hele woud schreeuwen, zou iedereen exacxct laten weten dat er niet om haar te rouwen viel. "Fawnleap" bromdr hij schor terwijl hij kort zijn ogen sloot in een hevige pijntrek. "Dat miserabele hoopje heeft me de gorge in gedouwd, het gore takkewijf" een kleine, in woede getekende grinnik verliet zijn brandende longen terwijl hij zich met een kreun op zijn zij liet vallen om de leader goed aan te kunnen kijken.

♜

Onderwerp: Re: This tree, it will die without leaves