she talks like an angel but looks like me

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{De dagen nadat ze die vis mee terug naar kamp had genomen met Mousepaw, voelde ze zich maar matig. Maar Cottonflower had die connectie natuurlijk nog niet gelegd. Haar hele eetlust leek te verdwijnen, haar energie verloren gegaan. Ze had het de schuld gegeven aan stress, aan knagende schuldgevoelens. Maar ze voelde zich gewoon constant wat lamlendig, en ze was er helemaal zat van geworden. En ze wilde niemand laten merken dat ze zich niet ok voelde, dus ze was later op de avond naar de medicine cat den gelopen op goed geluk, hopende dat Mousepaw er zou zijn en niet haar schoonzusje, want.. ja. Ze had geen zin dat dit weer doorgespeeld zou worden naar Hermitshell. ‘‘Psst, Mouse?’’ fluisterde ze zachtjes toen ze haar kopje om de hoek van de den stak. Misschien had haar vriendin wel gewoon even een oppeppend kruidje voor haar. Iets wat haar energie gaf. Die reiskruiden ofzo toch? Die iedereen kreeg als ze naar de Moonstone gingen? Daar had ze gewoon even een persoonlijk voorraadje van nodig.}

Shrimpnose was haar kruiden aan het tellen. Zelfs in green leaf was de voorraad maar blijven slinken. Af en toe had ze een kleine triomf toen ze weer wat bruikbaars gevonden had. Helaas was het verbazingwekkend weinig geweest de afgelopen seizoenen. Shrimpnose begon zich steeds meer zorgen te maken. 'Psst, Mouse?' fluisterde iemand aan de ingang van de Den. Shrimp spitse haar oortjes en keek om, waar ze Cottonflower zag. 'Ah, Cotton,' miauwde ze met een zachte glimlach, naar haar toe lopend. 'Mousepaw is er op het moment niet. Kan ik je ergens mee helpen?' Ze nam de poes voor haar gelijk even in haar op. Ze zag er niet zo heel goed uit.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Oh nee. Het was Shrimpnose. Cottonflower bevroor toen de medicine cat op haar af kwam lopen. Ze klonk zo vriendelijk. Jeetje, het was ook niet haar schuld dat ze soort van familie waren. Maar alles was gewoon zoveel makkelijker als Mousepaw alles gewoon kon regelen. Die.. ook weer een soort familie was, eigenlijk? Nee. Het was ingewikkeld. Hermitshell was immers technisch geen familie van Crystalstar. Dus, Mousepaw ook niet. Dat maakte het makkelijker, om zo maar te denken. Cottonflower glimlachte alsof ze kiespijn had naar Shrimpnose. ‘‘Neuh.. nee. Er is niets,’’ miauwde ze luchtig. ‘‘Ik kwam alleen weer een kruidje ophalen die ik altijd van Mouse krijg als ik me niet honderd voel. Niets meer.’’ Het was een halve leugen. Mousepaw was makkelijk in haar gewoon wat te geven. En ze wilde gewoon eventjes een oppepper. Cottonflower keek Shrimpnose stellig aan, alsof er geen moment was om tegen te spreken.}

Ze keek de poes voor haar sceptisch aan toen ze plots haar toon veranderde. Plots was er niets aan de hand, alleen dat ze zich niet helemaal goed voelde. Shrimpnose knikte, dat kon ze zien. Toch wekte wat ze zei wel haar interesse. 'Wat geeft Mousepaw je normaal? En waarvoor precies? Wat voel je?' Ze wilde graag weten wat het precies was, want Cottonflower zag eruit als het meer was dan alleen niet helemaal honderd. Daarbij wilde ze ook graag weten wat haar Apprentice weggaf. In tijd van schaarste had ze liever niet dat kruiden klakkeloos werden weggegeven alleen om een dipje. En hoewel ze het vreselijk vond om toe te geven, ze vertrouwde Mousepaw niet helemaal, zeker niet na de laatste paar gesprekken die ze hadden gevoerd. Ze leek gewoon niet naar haar te willen luisteren, iets wat haar wel veel zorgen baarde.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Natuurlijk had de poes vragen. Cottonflower rolde haar ogen en verborg haar irritatie absoluut niet. "Ik heb geen idee, Shrimp. Jij bent de medicine cat," miauwde ze, duidelijk Shrimp alle schuld gevende. Het liefst wilde ze zich gewoon nu omkeren en weer naar haar best gaan. Waarom had ze niet gewoon gezegd dat ze met Mousepaw samen wilde gaan eten ofzo? Ugh! "Ze geeft me gewoon wat voor de energie. Ik ben gewoon wat misselijk en moe, en dan geeft ze me iets. Dus." Ze keek de medicine cat uitdagend aan, waarbij ze een wenkbrauw optilde.}

Haar toon ontging haar niet, zeker niet de oogrol die ze gaf. Shrimpnose wiebelde wat geïrriteerd met haar oortjes. 'Ik weet niet wat Mousepaw allemaal geeft, Cottonflower,' miauwde ze terug, een beetje bits. Ze vond het zelf ook vervelend dat ze het niet wist, maar met Mouse wist ze het nooit helaas. Ze knikte toen Cotton het uitlegde. 'Was het misschien kamille? Een wit bloempje. Het wordt gebruikt voor de tocht naar Highstones,' miauwde ze vragend. Dat was wel een soort opkikkertje, en het werd verder ook niet veel gebruikt. Toch was er niet veel van en Shrimpnose had nog steeds liever niet dat kruiden zomaar weggegeven werden.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Fijn. Wat een mieterse samenwerking hadden die twee. Ze kon Mousepaw wel geloven waarom ze niet graag met haar samenwerkte. Wat een betweter. Cottonflower haalde haar schouders onverschillig op. En toen ze een kruid beschreef, keek ze eventjes met lege ogen de medicine cat aan. ‘‘Ja, sure,’’ miauwde ze langzaam. ‘‘Geef maar. Klinkt precies wat ik nodig heb.’’}

Shrimpnose zuchtte en schudde met tegenzin haar kop. 'Sorry Cotton, maar we hebben echt niet genoeg om het zomaar weg te geven.. Maar, ik denk dat er meer aan de hand is als ik zo naar je kijk.' Ze kantelde haar kopje wat, hoopte dat ze zou luisteren. Ze wist niet waarom Cottonflower zo naar haar deed. Was het iets met Hermitshell? Ze kon wel begrijpen dat ze het jammer vond dat ze niet een kruid kreeg die Mousepaw wel zomaar zou geven. Maar het was niet gebruikelijk. Zeker niet nu. Ze zuchtte even mentaal, ze zag nu al op tegen het gesprek wat ze met haar Apprentice zou moeten hebben. 'Mag ik je onderzoeken? Zeker met de ziekte die nu rond gaat.. Het is misschien wat meer dan alleen even niet helemaal honderd voelen.'

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Trut. Waarom kreeg ze niet gewoon wat ze wilde hebben. Oh, ze had echt een beter excuus moeten verzinnen. ‘‘Oké, prima. Ik red me wel,’’ miauwde ze koppig terug. Ze zou wel gewoon oprollen in haar nest en morgen voelde ze zich dan wel prima. Ze was van plan om weg te lopen, maar Shrimpnose was stellig om haar te "onderzoeken". Ze trok daar haar neus echt even bij op. Ze dacht direct aan Azurepaw, die ook altijd onderzocht moest worden. Nee, daar had ze echt geen trek in. ‘‘Wat wil je.. onderzoeken?’’ miauwde ze. Ze zou toch niet zomaar haar kostbare kruidje krijgen. Wat zou ze ermee opschieten? "Oh je bent ziek maar we doen er niets aan." Maar voordat ze geheid weer een discussie in zouden gaan. ‘‘Oké, snel dan.’’}

Cottonflower wilde al weg gaan, maar Shrimp kon haar overhalen om nog even te blijven. Daar was ze opgelucht over want de poes zag er echt niet zo goed uit. 'Dankje,' knikte ze voor ze aangaf dat ze wat verder de Den in mocht lopen voor het onderzoek. 'Heb je last van hoesten? Of een beetje koortsig?' Vroeg ze de Warrior terwijl ze eerst haar oren en ogen onderzocht. 'Kan je je tanden laten zien?' Het was een normale check-up, maar met een doel. Shrimpnose verzamelde het liefst alle symptomen die ze kon krijgen over deze ziekte die rond ging.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower liep aarzelend verder de den in. Ze hield niet van de geur hier, of hoe het gek was ingericht. Ze kreeg en direct slechte herinneringen van. Hoe haar moeder hier had gelegen met Azurepaw. Haar maag draaide om bij de gedachte. Of was het de geur? Of was het gewoon de misselijkheid die haar al dagen dwars zat? Toen Shrimpnose vroeg of ze moest hoesten schudde ze nee, maar ze haalde haar schouders op bij of ze koortsig was. Zij was de medicine cat! Zij moest het haar vertellen. Toen ze vroeg of ze haar tanden mocht zien, knarste ze kort. ‘‘Pas op hoor, ik bijt je oren eraf,’’ bromde ze, waarna ze gewillig haar bek opende en haar lippen wat optrok, maar ze hield een dead-eye op Shrimpnose gericht.}