Don't worry, mama. There ain't no one like me.

Lion zat in het midden van het Camp, haar staart zwiepte geïrriteerd heen en weer terwijl ze rondkeek. Ze verveelde zich dood, haar vrienden waren nergens te bespeuren, misschien vooral omdat ze nog niet eens moeite had gedaan om vrienden te maken. Haar siblings, Hyena en Cloudy waren ook nooit echt in de buurt. Ergens vond ze dat wel stom, zo kon ze amper nog met haar zusje of broertje praten of mee omgaan. Maar ze gaf de schuld op haar trainingen. 10 moons. Zo oud was de kleine kattin ondertussen.

Nog even en ze zou warrior kunnen worden en dan zou het echt kunnen beginnen. Nee, niet dat ze zou kunnen meevechten en de Clan mee moet voeden, maar dat ze eindelijk haar ambitieuze dromen zou kunnen waarmaken. Het woud claimen en van haar maken. Ja, dat klonk nog altijd perfect. Ook al was dit vast elke kitten hun droom, of een soort van fase maar Lion was dit niet ontgroeid. Voor haar was het een uitdaging en geen fase.

Lionpaw snoof even bij de gedachte dat men soms dacht dat het maar een fase was. Nee, ze zou op een dag bewijzen dat dit niet zo was maar ze moest voorzichtig er aan beginnen en geen fouten maken. Het zou perfect moeten zijn, een goed doordacht plan. Het liefste zonder rode pootjes te krijgen, maar wat moet dat moest. Maar het belangrijkste bleef dat ze ooit over het hele woud - of toch om te starten de Clan - zou regeren. Zou dit haar mama trots maken? Als zij ooit op een dag boven op de rotsen mocht staan in plaats van Blazestar. Dat ze neer kon kijken op alle katten die naar haar moésten luisteren. Dat zij het voor het zeggen had. Dat ze zou leiden met perfectie. Oh de dingen die ze dan zou veranderen aan deze Clan.

Ze liet een tevreden zucht horen terwijl ze languit ging liggen, haar pootjes uitrekkend naar de high rock toe. Don't worry mama, there ain't no one like me.

+ @Mintroot

Don't worry, mama. There ain't no one like me. Lionki11

Ondanks dat haar kittens steeds dichter bij het punt kwamen dat ze warriors konden worden, merkte ze dat ze zelf nog steeds niet goed hersteld was van alles. Misschien had ze het vanaf het begin moeten weten dat kittens krijgen dit averechtse effect zou hebben op haar gezondheid, maar dat had niks uitgemaakt. Dan had ze deze kittens nog steeds gewild, ook al was het meer een ongelukje. Toch probeerde ze zoveel als ze kon haar taken weer op zich te nemen, maar ook haar rust te nemen wanneer ze het nodig had. Dit was een van de momenten waar ze haar rust nodig had, toch werd haar aandacht getrokken door haar dochter. "Lionpaw," Begroette ze haar eenmaal ze bij haar was. "Wat ben je aan het doen?" Het was gewoon een eerlijke vraag, niet een verwijt.

Don't worry, mama. There ain't no one like me. F3D37X