Jasmine flowers sparkling under Starlight [MC Apprentice Announcement]

Toen het ochtendlicht het camp langzaamaan wakker maakte, stapte ze samen met Remnantwolf de den uit. Gisteren had ze dat niet meer gekund; vandaag voelden haar poten weer sterk - maar misschien nog niet zo sterk als voorheen. Iedereen die haar zag, zag echter duidelijk het verschil met de kattin die ze gisteren nog was, zielig in haar nest, zwetend van de koorts, met haar vacht in de war en enkel door de medicine cat onderhouden. Vandaag had ze zichzelf gewassen, in de nacht, want slapen zat er niet meer in na haar reis naar Starclan en terug. Ze was compleet uitgeput, en wallen waren onder haar ogen duidelijk zichtbaar. Maar er zat leven in haar. Jasminepaw liep mee tot aan de voet van de rots, en ze had de hele tijd het idee dat iedereen haar aanstaarde, hoewel dat misschien niet waar was. Ze durfde haar blik niet om zich heen te werpen, uit angst dat ze duizenden ogen zou ontmoeten. Maar toen Remnantwolf de rots op klom en haar alleen liet, keek ze wel even om zich heen. Ze spotte Ivypaw al snel en ze liep op haar zusje af, blij om die bekende en geruststellende gestalte bij zich te hebben op dit ontzettend belangrijke moment. Dit zou de loop van haar leven bepalen. Een deel van haar wou Remnantwolf terugroepen, vertellen dat ze zich bedacht had; maar dat was geen optie meer, en dat wou ze eigenlijk ook niet echt. Dat was enkel haar angst voor verandering. Ze verpestte de hele status quo op dit moment en alles zou nieuw worden. Zoals apprentice worden, maar dan onverwachter en grootser. Haar hart klopte in haar keel; ze verstond de woorden die Remnantwolf zei niet. Maar ze merkte het wel als haar vriendin - haar mentor - weer naast haar kwam zitten en haar staart om haar heen krulde. Ze wou dat ze zich volledig kon verstoppen in haar vacht; Jasminepaw hield niet van alle aandacht die ze nu kreeg, en ze wou zich er liefst zo veel mogelijk van afsluiten.

Tag: Ivypaw : ) & Remnantwolf!

Belladonna had die leeftijd bereikt waarop jongens echt begonnen te kwallen. Al sinds hij geboren was leek hij anders te zijn en wist hij al veel sneller wat hij wilde. Zijn gedachten gingen nooit over de mosballetjes, maar ze gingen verder dan dat. Tegen wie kon hij ze aan gooien? Zou hij het uit elkaar kunnen trekken alsof hij tijdens een gevecht met de slechterik aan het vechten was?

Belladonna hoorde de irritante stem van hun medicine cat door het kamp gaan en luid kreunend en zuchtend kwam hij overend. Hij vond het al erg genoeg dat er alleen maar vrouwen aan de leiding stonden in deze clan, laat staan dat ze ook nog hun huishoudelijke mededelingen moesten doen. Hij snoof en ging ergens achteraan zitten.

Niet veel later werd er bekend gemaakt dat zijn zusje, Jasminepaw, medicine cat apprentice zou worden en Belladonna moest er hard om lachen. Zíj? Medicine cat? ”Boeeee!!” Riep hij luid over de felicitaties die voor zijn zusje bedoeld waren. Hij probeerde haar blik te zoeken om oogcontact te behouden met haar terwijl hij verder riep. ”Waar zijn je sterren dan! Vieze starclan poes! Sterf er dan voor! Dat moet de rest ook!!” Ze verdiende het niet om haar eigen peophecy te hebben, om ‘haar sterren te krijgen terwijl ze leefde’. Waar waren die van hem? Ohja, hij moest er eerst voor dood gaan voordat hij die zou krijgen. Straks ging Jasminepaw zich nog speciaal voelen. Dat moest hij niet hebben.

Coldstreak trok kort met zijn oortjes toen hij Remnantwolf en Jasminepaw naar de steen zag wandelen waarop Eveningstar haar Clan altijd toesprak. Hij ging zitten en liet zijn blik naar boven dwalen, waar hij luisterde naar Remnantwolf. Jasminepaw had een tweede kans van StarClan gekregen om zich te bewijzen als Remnantwolf’s apprentice en Coldstreak gaf een goedkeurend knikje. Het zou Remnantwolf goed doen als ze wat afleiding had. De blik in zijn ogen werd echter donker toen dat hij de stem van Belladonnapaw hoorde, niet veel later vergezeld door die van Loudkit. Ashkit besloot zijn mening ook te geven en Coldstreak stond op, waarna hij met zijn staart kort langs de mond van de kitten streek. Het was goed dat hij voor zijn Clanmates opkwam, maar dit was een strijd die hij niet moest voeren. Zijn koude blik gleed eerst langs Loudkit en toen langs Belladonnapaw. ”Ik wil jullie erop wijzen dat het niet alleen van weinig fatsoen getuigt om tijdens een ceremonie zulke dingen te roepen, maar ook nog eens ontzettend disrespectvol naar StarClan.” Hij kneep zijn ogen dreigend samen naar Loudkit. ”En jij,” ging hij op een koude toon verder, ”bent nog niet eens een apprentice. Ga zo door en ik denk dat het wel nog even zal duren eer dat Eveningstar je aan je training zal laten starten.” Hij had de blik naar Belladonnapaw heus wel opgemerkt. Een wit pootje halen bij iemand kon ook wel op andere manieren en dit was daar zeker niet één van.

Ivypaw leek eerst heel verbaasd, maar feliciteerde haar toen en mauwde vol overtuiging dat ze de beste medicine cat ooit zou worden! Hoewel Jasminepaw dat niet echt kon geloven, voelde ze een glimlach op haar snuitje kruipen. Dat kan ze niet tegenhouden. Ze snorde zachtjes en gaf haar zusje een kopje. Maar toen begonnen er andere stemmen te roepen. Belladonnapaw kon zijn grote klep niet toehouden, en snauwde haar giftig toe dat ze maar moest sterven voor haar sterren; niet wetend dat ze dat eigenlijk al een beetje gedaan had. Hoewel ze haar broertje al haar hele leven kende, raakten zijn woorden haar hard. Ze had.. Tsja, misschien niet verwacht maar wel gehoopt dat het dit keer anders zou zijn, dat hij haar dit keer zou steunen in deze grote verandering. Had hij echt liever dat ze gewoon dood zou gaan? Misschien had Starclan haar écht beter gehouden, misschien zou dat beter zijn.. Loudkit deed er nog een schepje bovenop, riep dat ze moest sterven en dat Starclan toch nooit een kittypet zou accepteren. Misschien hadden ze gelijk, misschien stelde ze zich aan, misschien had ze waanideeën die door koortsdromen gekomen waren. Misschien ging Remnantwolf daar alleen in mee om haar blij te maken, of misschien uit een soort eenzaamheid. Traantjes vulden haar kristalblauwe oogjes en ze beefde van ingehouden emotie. Haar blik was op de grond gericht en ze wou liefst gewoon door de grond zakken. Ze schaamde zich immens, zelfs terwijl Ashkit en Coldstreak haar verdedigden. Gemene woorden sneden altijd veel dieper dan vriendelijke woorden konden helen.