Summer Is Comming

Het ging al aardig richting sunhigh en kwa temperatuur kon Littlenose het al wel weer merken. Het scheelde enorm dat ShadowClan in het schaduwachtige dennenbos leefde, maar op sommige plekken waar de zon nog scheen, kon het behoorlijk warm worden. Vanochtend had de young warrior een goede jacht gehad en nu beloonde hij zichzelf met een kleine rustpauze. Ergens had het hem wel leuk geleken om eventjes bij Mushroomkit langs te gaan, maar aan de andere kant kon hij dat later ook nog doen. Voor het laatst had hij een leuk spelletje gedaan met de kitten en dat had hem goed gedaan. Even ontspannen naast zijn verantwoordelijkheden.

Het waren op donkere dagen zoals deze dat Foulplay er des te meer solaas in vond om in de buurt van zijn beste vriend te zijn. Littlenose wist precies hoe alles in elkaar zat en zou als geen ander zijn haat voor Mousepaw of zijn zorgen over de training van Palepaw begrijpen. En het was naar zijn gevoel weer veel te lang geleden dat ze eens rustig met elkaar hadden kunnen praten. De laatste keer was geweest toen dat hij halfdood in de medicine cat’s den had gelegen en niet volledig bij bewustzijn was geweest. Zelfs tijdens zijn eigen ceremonie hadden ze nauwelijks de kans gehad om met elkaar te praten omdat er zo veel op hem af was gekomen. Zijn nieuwe naam en het feit dat Settledstar hem een apprentice had gegeven, zelfs na de misstap die de kersverse warrior had gemaakt. Er waren zo veel dingen die hij wilde bespreken met zijn beste vriend dat zijn kopje ervan tolde. En dus maakte hij er ook geen geheim van dat hij zijn beste vriend had gemist: hij kwam het kamp binnenstormen en beukte de kater zowat omver door zijn schouder hard tegen diens schouder te duwen. ”Beter ga je me nu vertellen dat je romantische nacht met Sunhalo een succes is geweest of ik doe je wat,” zei hij op een zachte, speelse manier terwijl hij naar het oortje van de kater mepte.

De kater baalde enorm dat hij nergens echt de kans had gehad om even met zijn vriend te praten. Het was hem zeker wel gelukt om hem te feliciteren en hij had de nieuwe naam van hem luidkeels mee gescandeerd, maar het liefst had Littlenose gewoon een leuk gesprekje er achteraan geplakt. Dat maakte het gewoon net wat bijzonderder. Vriendschappelijker. Een grote grijns verscheen op het gezicht van de bruine tabby toen zijn vriend hem bijna omver beukte. In zijn ambergele ogen was de blijdschap te zien. Hij had zijn vriend stiekem best wel gemist met al dit gedoe. Littlenose had natuurlijk wel genoeg andere vrienden, maar Foulplay was ook ontzettend belangrijk voor hem. Dat zal hij ook altijd blijven. De grijns van de kater werd nog breder bij de vraag van Foulplay. Nadat hij de speelse mep had ontweken kon hij zijn enthousiasme niet inhouden. "Het was zeker een succes, Foulplay!" miauwde Littlenose extreem enthousiast. Ja ja het was zeker een succes geweest. Sunhalo had het ook een super mooie avond gevonden. "We delen dezelfde gevoelens," voegde hij er daarna fluisterend aan toe. "Maar zeg, meneer de almachtige warrior. Hebt u al geluk gevonden of concentreert mijn heer eerst op zijn apprentice?" Littlenose was nog niet hun eerdere gesprek vergeten waarbij hij Foulplay ook de almachtige had genoemd. De kater stak plagend zijn tong uit. Ahhh goede oude tijden.

Ondanks het feit dat hij groter was dan Littlenose kreeg hij het niet voor elkaar om de kater omver te beuken. De klap naar zijn oren werd ook ontweken en bijna wilde Foulplay zich op zijn achterpoten verheffen zodat hij een nieuwe poging kon doen, maar Littlenose leidde hem af door over Sunhalo te praten. Een kleine grijns kwam om zijn lippen toen dat de kater vertelde dat de twee dezelfde gevoelens deelden. ”Goed gedaan, Littlenose. Ik ben trots op je.” Een bredere grijns kwam om zijn lippen. ”Ik hoop dat je minstens één van jullie kittens naar mij vernoemt. Dat verdien ik wel na al die ellende die ik al met jou heb moeten doorstaan.” En hij deed weer een plagerige uithaal naar het oortje van Littlenose, al staakte hij zijn poging weer toen dat de kater naar zijn liefdesleven vroeg. Bijna wilde hij aan Littlenose zijn ontmoeting met de RiverClanner vertellen, maar hij beet op het laatste moment op zijn tong. Nee. Dat kon hij niet doen. Hij vertrouwde Littlenose met alles, maar niet met dat. Ze zat immers nog steeds in een andere Clan en hij was bang dat Littlenose het niet zou begrijpen. Of… of dat hij het per ongeluk door zou vertellen. En… en het was maar een simpele flirt, toch? Foulplay wist wel beter dan de warrior code te overtreden door iets met haar te beginnen. Zo wanhopig was hij niet. En dus haalde hij zijn schouders op. ”Settledstar heeft me Palepaw gegeven als apprentice. Ik heb op dit moment wel andere dingen aan mijn kop dan een poes,” bromde hij, al merkte hij zelf met een licht schuldgevoel dat hij niet eerlijk was tegenover zichzelf en ook niet tegenover zijn vriend.

Littlenose keek zijn vriend met twinkelende ogen aan. Zijn vriend had hem deels geholpen door te zeggen dat Littlenose gewoon zijn gevoelens moest uitspreken. En ze waren ook nog eens juist geweest. Speels liet de kater zich op zijn rug vallen toen Foulplay zei dat hij hoopte dat ze tenminste één kitten naar hem zouden vernoemen. "Ik weet niet of ik een Foulkit junior overleef," grapte de young-warrior waarna hij plagend zijn tong uitstak. Ergens sloeg de kater wel het idee in zijn kop op. Een kleine Foulkit... Leek hem eigenlijk best wel grappig. De kans was niet al te groot dat de kitten op zijn beste vriend zou lijken, maar dat hoefde het idee natuurlijk niet te verpesten. "Ahh ja, maar ehm Foulplay? Je zei net dat je andere dingen aan je kop had dan een poes, maar Palepaw is ook een poes toch?" greens Littlenose ondeugend waarna hij zacht met zijn poot uithaalde naar zijn beste vriend. Vandaag had hij even geen zin in serieus gedoe.

Foulplay schonk Littlenose een afkeurende blik toen hij zijn woorden sprak. ”Ik denk dat een Foulkit junior jóu niet overleeft,” gromde hij naar de kater, al lag er een speelse blik in zijn ogen. Hij zou het eigenlijk niet zo erg vinden als Littlenose één van zijn kittens naar hem zou vernoemen, al zou het niet de mooiste naam zijn voor een kitten. Zijn ouders hadden er duidelijk niet erg lang over nagedacht toen ze hem zijn naam gaven en in alles was later gebleken hoe ongewenst hij wel niet was. Maar Foulplay zou dan wel aan zijn naamgenoot bewijzen dat een aparte naam hebben zo erg niet was. Al was het natuurlijk lang niet zo ver. Foulplay verwachtte immers niet dat Littlenose snel vader zou worden, al kon de kater hem natuurlijk nog wel eens verrassen. Als een kleine kitten liet hij zich naast Littlenose in het zand vallen en hij kreunde getergd toen dat de kater zijn woorden sprak. ”Je trekt het volledig uit de context, idioot,” zei hij tegen de tabby, waarna hij zijn eigen poot tegen de wang van de kater duwde. ”Palepaw is op dit moment de enige poes die ik aan mijn kop wil hebben.” Of dat een zegen of een vloek was voor zijn apprentice moest ze zelf maar uitmaken. Daar kon hij niet over oordelen.

Littlenose greens bij de woorden van zijn vriend. "Arme Foulkit junior," miauwde Littlenose dramatisch. Als er een Foulkit tussen zat, dan zou die het zeker wel overleven hoor. Het was een niet al te mooie naam, maar wel een mooie vernoeming naar zijn vriend. Plus als hij gewoon duidelijk liet merken dat kleine Foulkit welkom was, was dat stuk ook duidelijk, niet? Maar het was de vraag of hij ooit kittens zou krijgen. Op dit moment was dat niet iets wat hij in zijn hoofd had en Sunhalo waarschijnlijk ook niet. Misschien ooit. Wie weet. De young warrior draaide grijnzend zijn kop naar Foulplay die zich naast hem had laten vallen. "Wat een eer heeft Palepaw dan zeg. En getraind worden door de almachtige Foulplay en dan ook nog eens als enige poes die Foultje aan zijn kop wilt hebben," miauwde Littlenose grappend.

Foulplay trok een zuur gezicht toen Littlenose zijn woorden sprak, waarna hij met zijn ogen rolde. ”Ach, de kitten zou tenminste wel een vader hebben die zijn leven behoorlijk aangenaam kan maken, of hij nu een lelijke prefix krijgt of niet,” zei hij op een nonchalante toon, waarmee hij op zijn eigen manier zei dat hij er wel in geloofde dat Littlenose een goede vader zou worden. En als hij zijn vriend kon helpen met de opvoeding van de kleine, waarom ook niet? Hij hield niet van kittens en wilde altijd zo ver mogelijk uit hun buurt blijven, maar een kitten van zijn vriend kon hij niet weigeren, wel dan? Zijn blik werd weer opnieuw zuur toen dat Littlenose zijn grap maakte, al kroop er wel een arrogante grijns om zijn lippen. ”Het is een grotere privilege om door mij getraind te worden dan de meeste senior warriors hier,” zei hij op een arrogante toon, wat hem een waarschuwende his opleverde van één van de katten verscholen in de elders’ den. Foulplay trok enkel met zijn oortje in de richting van de elder om te laten weten dat hij het had opgemerkt, maar nam niet de moeite om in diens richting te kijken. ”Foultje klinkt nog altijd beter dan Ose,” zei hij, een gemene lach kruipend om zijn lippen. Want ja, hij had het zoetsappige moment tussen Oakkit en zijn beste vriend heus wel gezien. Dat maakte het ook nog eens stukken leuker om het lekker in zijn gezicht te wrijven, al dacht hij niet dat dat Littlenose veel kon schelen.

Foulplay ontspande zijn spieren ietwat toen dat hij opmerkte dat er niet te veel gezegd werd over het feit dat hij zojuist letterlijk had toegegeven dat hij dacht dat Littlenose wel een goede vader zou kunnen zijn. Hij hield niet zo van dat sentimentele gedoe en voor zijn gevoel ging het tussen zijn beste vriend en hem iets te vaak die kant op, al was dat soms ook wel nodig. Zo lang het niet over hém ging, vond hij dat prima. En ergens kon hij het van Littlenose ook wel hebben, maar er was nog steeds een grens. Hij trok een gezicht toen Littlenose zijn opmerking maakte en zuchtte theatraal. ”Heb ik heel mijn leven hard gewerkt voor mijn naam enkel om dit disrespect te mogen ontvangen?” vroeg hij op een dramatische manier, waarna hij zich op zijn zij liet vallen. ”Je bent een teleurstelling voor je Clan,” zei hij toen tegen Littlenose, maar zijn speelse uithaal met zijn poot die volgde toonde aan dat hij die woorden niet meende.

Littlenose greens lichtjes. "Jazeker," de kater stak plagend zijn tong uit. "Maar wees gerust, je hebt een stoere naam hoor, Foulplay" miauwde Littlenose wat serieuzer. Die van zijn vriend was echt super cool. Misschien was Foulkit geen al te leuke kittennaam, maar het eindresultaat was zeker mooi. Vanaf het begin had Littlenose al kunnen weten dat hij dat niet zou krijgen. Hoe moest je iemand nou een coole naam geven als die Little in zijn naam droeg? Ach ja, misschien zouden tegenstanders hem wel onderschatten met die naam. Plus zijn naam had veel erger kunnen zijn. Littlescar, Eyescar of misschien wel One-ear. Dus de young warrior had niets te klagen. En eerlijk? In de Clan was Littlenose alles behalve een stoere kerel. Hij was de vriendelijke kerel die alles gezellig probeerde te houden. "Oh ja?" miauwde Littlenose. "Zonder deze kerel zou ShadowClan een stuk minder sterk zijn hoor," schepte de kater op met een knipoogje. Hij was misschien niet de meest indrukwekkende kat, maar hij had zeker sterke, bijzondere kanten.

Een lichte grijns kwam om zijn lippen toen de kater zijn woorden sprak en Foulplay kneep zijn ogen enkele seconden dicht om zijn dankbaarheid te uiten. Hij wist dat zijn vriend de opmerking meende en om eerlijk te zijn, hoewel hij diep vanbinnen misschien een tikkeltje teleurgesteld was dat hij Settledstar’s warrior’s suffix niet had gekregen, was hij ook wel tevreden met de naam die Settledstar hem had gegeven. Zijn naam toonde aan dat hij een warrior was die gevreesd moest worden en dat vond hij meer dan prima. Voor zijn Clanmates zou hij er altijd zijn, op zijn eigen norse manier dan toch, maar buitenstaanders konden beter oppassen. ”Daar heb ik geen twijfels over,” sprak Foulplay ook op een serieuzere toon, aantonend dat hij Littlenose zeker niet onderschatte. ”De littekens die je hebt, tonen al genoeg aan wat je tot nu toe voor de Clan hebt moeten ondergaan. Geen kat kan twijfelen aan je moed en loyaliteit.” En omdat Foulplay Foulplay was, keek hij snel om zich heen om na te gaan of niemand naar hun aan het kijken was en strekte toen zijn neusje uit, welke hij snel tegen de wang van zijn vriend duwde in een zeldzaam gebaar van affectie. Meteen daarna trok hij zich weer terug, kuchte luchtig en keek daarna de andere kant op. Awkward.