Tear In My Heart

Mushroomkit liep haar neusje achterna in het kamp. Er waren allerlei interessante geuren te vinden. Niet zo ver van de nursery vandaan waren er heel veel geuren die uit een specifieke den kwamen. Mushroom was daar nog nooit geweest. Snel keek ze om zich heen. Er leek geen kat te bekennen. Snel, op een trippel pasje, liep ze de den in. Allerlei nieuwe geuren drongen haar neusje binnen. Sommige roken bitter en zuur, andere roken zoet en zacht. Al snel vond ze de exacte oorsprong van de geur. Op een hoopje lagen allerlei blaadjes en besjes en dingetjes. De kleine calico keek haar oogjes uit. Al snel gooide de kit zich op een stapeltje met blauwe bessen. Met haar witte pootjes liet ze de besjes heen en weer rollen. Dat was leuk! Mushroomkit slaakte een kreetje van plezier en begon enthousiast met de bessen te spelen.

@Shinypaw

Soms was het even goed voor hem om wat frisse lucht te scheppen buiten het kamp. Als medicine cat apprentice had hij het altijd wel wat druk, maar soms moest hij ook wel eens pauzes nemen. Om af en toe eens kruiden te gaan zoeken of om zelf op rust te komen, want hij kon anderen niet helpen als hij zichzelf niet eerst hielp. Gelukkig had hij niet veel nodig om op zijn gemak te zitten en na een tijdje in het territorium te hebben gezeten genietend van de natuur had hij besloten dat het weer eens tijd was om terug te gaan. Echter toen hij binnen de geurige den kwam zag hij een kitten spelen met enkele blauwe bessen die tussen een hoopje andere kruiden had gelegen. Hij had ze nog moeten sorteren, maar ach. Hier maakte het niets uit – ze konden niet meteen schade opbrengen. Stilletjes kwam hij gewoon dichterbij en keek toe, hij wilde zien wat die kitten allemaal aan het uitspoken was met die besjes.

De kleine Mushroomkit was zo in gedachten verzonken dat ze geen flauw idee had dat er een andere kat achter haar kwam te staan. Haar witte pootjes tikte zachtjes tegen de drie blauwe besjes aan die alle kanten heen en weer rolde. Het was een ontzettend leuk gezicht om te zien. Mushroom begon steeds nieuwsgierig te worden naar de besjes. Aarzelent snuffelde ze er aan. Ze trok met haar snorharen, haar neus begon te kriebelen en ze nieste. Ze schudde verward met haar koppie. Hmn. Ze roken niet bepaald heel lekker. Zoetig, maar ook een beetje muffig. Het leek Mushroomkit het niet waard ze op te eten. Nee, mama melk rook een stuk lekkerder dan deze rare dingen. Al snel waren de besjes niet zo heel interessant meer en Mushroomkit vloog op haar volgende prooi af. Een stapeltje witte stof lag netjes op wat blaadjes. Aarzelend raakte de kleine she-cat de witte suspensie aan. Ze sloeg een klein kreetje toen de spinnenwebben aan haar pootkussentje bleven plakken. Ze mepte met haar pootje om ze van haar kussentjes af te halen. Bah. Dat was wel heel raar spul.

Het was een schattig beeld om te zien: een kitten die speelde met drie blauwe besjes. Ze had waarschijnlijk niet eens door dat hij stond te kijken naar haar, wat het alleen maar grappiger maakte. Want soms spookten kittens dingen uit die ze onder toezicht niet zouden doen. Ze snuffelde vervolgens even aan de bessen en niesde even waardoor de kater zijn ‘awwwwww’ reactie moest inhouden – dat was gewoonweg veel te schattig, maar hij hield zich voorlopig nog even stil. Hij keek gewoon toe, naar hoe ze de besjes negeerde en nadien zocht naar wat anders. Opeens raakte ze een bundel spinnenweb aan en probeerde het nadien van haar af te krijgen. O hij wist nog hoe hij zelf vroeger altijd bloemetjes in zijn vacht had zitten die hij er niet uit kreeg. Of modder. Of iets dergelijks. Shinypaw was vroeger nou eenmaal super nieuwsgierig geweest toen hij nog een kleine to-be was geweest. “Dat is inderdaad plakkerig spul hm?”, merkte hij op met een glimlachje. Meestal wreef hij zelf met zijn poten over de grond tot het spinnenweb ervan af was, of hij deed ze even in wat water. Maar ach, iedereen zijn eigen manier.

Door hard met haar pootje te slaan slaagde ze er in om de spinnenwebben van paar pootje af te krijgen. Het witte spul fladderde even in het rond tot het op de grond neer sloeg. Ze wiebelde met haar neusje. Dat was heel apart spul. Waarom zou alles hier zo liggen. Mushroom was helemaal afgeleid door haar nieuwe ontdekking ze had geen idee dat er een kat achter haar stond tot hij een opmerking maakte. Mushroomkit sloeg een klein kreetje voor ze zich met een ruk omdraaide naar de zwarte kat. Ze drukte haar oortjes achteren en keek hem ondeugend aan. Zouden dit zijn spullen zijn? Ze zette een lichte glimlach op. Hopend dat hij niet boos zou zijn dat ze aan het spelen was hier. Ze knikte heftig als antwoord op zijn vraag. "Ikke Mwushrwoomkit" stelde ze zich snel voor. Wellicht kon ze zichzelf hier gewoon uit kletsen zoals ze altijd deed. Of wie weet. Misschien vond hij het wel helemaal niet erg en wou hij haar er iets meer over vertellen.

Hij had zijn opmerking geplaatst over het spinnenweb en merkte dat hij perongeluk de kitten had laten schrikken. Ze liet een kreetje uit voor ze zich naar hem toedraaide en hem nadien ondeugend aankeek. Even was Shiny bezorgd geweest of hij de kit niet te erg had laten schrikken, maar ze leek al gerust te zijn. ‘Ikke Mwushrwoomkit’, stelde ze haarzelf zelfs voor. Mushroomkit klonk hem als een mooie naam. “Ik ben Shinypaw”, stelde de kater zichzelf vervolgens voor, dan kenden ze elkaars namen. Hij had geen idee of de kitten zijn naam wel zou  kunnen onthouden maar het zou later waarschijnlijk sowieso aanbod komen, aangezien hij de medicine cat apprentice was. Daarover gesproken, misschien zou hij kunnen vertellen wat het spul was dat plakte aan haar pootje. Dat leek hem wel zo leuk. “Dat spul dat daarnet aan je pootjes plakte noemt spinnenweb”. Hij vond het nog altijd zo cool hoe spinnetjes al die draadjes konden maken. Het waren wevers van de natuur, ze leken net kunst te maken. Artiesten van de natuur, zou je kunnen zeggen.

Mushroom was een beetje geschrokken doordat de kater plots achter had gestaan. Nu zette ze gewoon een ondeugende glimlach op in de hoop dat hij haar geen straf zou geven. En tot haar opluchting leek hij ook totaal niet boos. "S-heinpaw" herhaalde ze. Het klonk niet helemaal zo als de kater had gezegd maar het kwam gelukkig in de buurt. Praten was iets wat ze veel deed, maar toch moest ze nog best wel wat oefenen. Haar oogje vergrootte van nieuwsgierigheid toen hij vertelde wat het rare witte spul was. "s'pin? piepte ze vragend. Ze wist wat een spin was. Ze had er zelf eentje gezien een paar dagen terug. En ze wist dat ze in veel vormen en maten voorkwamen. Maar dit leek helemaal niet op een spin. Ze keek nog een keer naar het plakspul dat voor haar neus lag. Daarna keek ze weer naar de zwart witte kater met vragende oogjes.

’S-heinpaw’, herhaalde de kitten. Het klonk niet exact zoals het zou  moeten, maar het leek wel een beetje op zijn vroegere naam dus hij vond het eigenlijk wel nog best oké. Maar ja, hij vond alles ook wel goed zolang er een poging gewaagd was. In ieder geval, hij had aan haar uitgelegd dat het plakkerige spul spinnenweb noemde en merkte dat ze hem heel nieuwsgierig aankeek terwijl ze ‘s’pin?’ piepte. “-Web”, voegde hij vriendelijk toe toen hij merkte dat Mushroomkit wat verward leek te zijn. “Het wordt gemaakt door de spinnen”. Hij vond het nog steeds heel fascinerend dat spinnetjes dat konden, zulke mooie webben weven. Als hij een spin was, zou hij waarschijnlijk webben weven in de vorm van hartjes. Gewoon omdat het kan.