Pastel

Onderwerp: Pastel vr 12 aug 2022 - 20:19

Voor Jasminepaw een kans had om te reageren, vervaagde de wereld om haar heen. Ze sloot haar ogen onwillekeurig, want de wereld leek om haar hoofd te tollen. Toen ze ze weer opendeed, lag ze in het nest in de medicine cats den. Het zonnige bos vol bloemen was verdwenen, en ook de grijze kater was nergens te bekennen. Zijn woorden hingen nog na in haar oren en in de lucht. Jasminepaw stond op; haar poten voelden niet meer zo beverig. Voor een moment leek het alsof er sterretjes van haar vacht dwarrelden, maar toen ze knipperde waren ze weg. Misschien waren ze er nooit geweest. Met grote blauwe oogjes keek ze naar Remnantwolf, die ook wakker leek te worden. "Wat... Wat is er net gebeurd?", vroeg ze, haar stemmetje zacht - ook al klonk ze zo luid in het donker van de nacht.

Onderwerp: Re: Pastel vr 12 aug 2022 - 21:26

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat was er nog niet aan gewend geraakt dat ze door Starclan kon worden geroepen als er belangrijke dingen zouden gebeuren. Ze had soms zelf nog het gevoel een kitten te zijn die net haar poten had mogen strekken buiten het kamp. Haar amberkleurige ogen werden langzaam geopend terwijl ze de laatste woorden van Rowanflight tot zich in liet zinken. De angst dat ze de jongere kattin nooit meer zou zien, verdween toen ze doorhad dat de ander haar aansprak. 'Wat... Wat is er net gebeurd?' Vroeg de grijzige jonge kattin, haar stemmetje zacht waardoor Remnantwolf zich voorzichtig over haar heen boog. Ze zou goed voor haar zorgen, zoals Rowanflight haar had gevraagd. Haar ogen glommen met lichte trots en warmte. 'Dat was Starclan, Jasminepaw.' Mauwde ze haar stem vriendelijker dan ervoor, warmer dan ze ooit tegen een ander had gesproken. 'I-ik.. ik denk.. ik denk dat ze jouw een nieuwe weg hebben aangeboden. Een nieuwe kans.' Haar stem happerde even omdat ze alle emoties nog op een rijtje moest zetten. Ze had gedacht dat Jasminepaw zou verdwijnen uit deze wereld en alleen nog maar zou mogen schitteren in Starclan. Nee, het pad was ineens drastisch veranderd. 'Jasminepaw.. wil je mijn Apprentice zijn?' Ze wilde de ander niet dwingen. Zelfs al had Starclan hun vertrouwen en gunst uitgesproken. Rowanflight zou vast begrijpen dat goed voor haar misschien toekomstige Apprentice zorgen ook betekende dat ze haar deze keuze zou laten maken. Ze zou haar niet dwingen. Nooit. Niet zijn zoals Newtspark. Wellicht dat ze ooit nog even advies zou vragen bij een wat meer ervaren Medicine Cat over de trainingen maar voor nu was ze voornamelijk voorzichtig. Toch brandde er hoop in haar hart, dit zou prachtig zijn. Een van haar vrienden als haar Apprentice. Al wist ze niet of ze er ooit klaar voor zou zijn. Toch, als het moest en het moest want ze kon het niet alleen. Dan was Jasminepaw ongetwijfeld de beste die ze naast zich kon hebben. De dochter van een vroegere Medicine Cat. Wellicht had Starclan dan ook de fouten van Mistgaze ergens vergeven.

❅

Onderwerp: Re: Pastel vr 12 aug 2022 - 21:34

Remnantwolf kwam dichterbij, ging over haar heen staan zoals een grotere zus die haar zou beschermen. Zoals Rowanflight haar had gevraagd. Ze vertelde dat dat Starclan was geweest, en dat ze haar een nieuw pad boden. Oh... Zou het? Jasminepaw durfde het nog niet geloven, niet tot Remnantwolf het haar effectief vroeg. De jonge apprentice hield haar adem in; de wereld leek stil te staan. Medicine cat, zou dat het pad zijn voor haar? Was dat wat Starclan voor haar in petto had? In de pootstappen treden van haar moeder, en van haar vader, ook al hadden beiden die rang op moeten geven door hun fouten... Was zij hun tweede kans? Hun vergiffenis? Haar mondje ging open en toe, en toen weer open, en toen weer toe. Haar brein haperde, ze wist niet wat te antwoorden. Maar ze bedacht zich hoe het zou kunnen zijn, wat een leven als medicine cat zou kunnen inhouden. Kruiden verzamelen in plaats van te jagen. Katten verzorgen in plaats van met katten te vechten. Alles waar ze een hekel aan had, elk greintje agressie en geweld dat haar opgedrongen werd in een leven als warrior, zou wegsmelten als sneeuw voor de zon als ze hier ja op zou zeggen. En dus, hoewel het pad haar onbekend was en dat haar doodsbang maakte, knikte ze uiteindelijk zachtjes. Ze vertrouwde haar stem niet genoeg om een antwoord te geven. Haar hart klopte in haar keel en bloed ruiste in haar oren. Ze was nog steeds niet zeker of dit echt was, of dat ze misschien aan het ijlen was van de koorts.

Onderwerp: Re: Pastel vr 12 aug 2022 - 21:45

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat wist zelf nog hoe indrukwekkend het was geweest toen ze een nieuw pad toegewezen had gekregen. Een pad die zowel zwaar als prachtig was geweest. Ze kon zich niet voorstellen dat ze een Warrior zou zijn. Hield ervan dat ze haar Clan kon helpen op een andere manier; dat ze niet hoefde te vechtten maar enkel ervoor hoefde te zorgen dat de anderen zich goed voelden. Dat ze op kon kijken naar katten maar tegelijkertijd ook zichzelf kon zijn. Toch wist ze ook hoe zwaar het was, en dat deed haar twijfelen. Kon ze aan de ander daadwerkelijk vragen zoveel op te geven als zijzelf had gedaan? Als zijzelf nog deed? Ze wist ook dat diens broer waarschijnlijk absoluut niet blij zou zijn als hij erachter kwam dat Jasminepaw haar Apprentice werd. Zou ze haar dan kunnen beschermen? Haar amberkleurige ogen stonden zacht en warm, afwachtend. Haar blik glom met vreugde toen de ander een knikje gaf, waarschijnlijk nog steeds onder de indruk van dit alles. Heel voorzichtig bewoog ze haar neusje en drukte ze dit tegen die van haar Apprentice, háár Apprentice aan. Zelf kon ze het ook nog niet bevatten. 'Beloof mij een ding Jasminepaw. Als het pad niet goed voor je voelt of als je er mee wilt stoppen omdat een ander leven je meer lokt. Dat je dat dan doet. Medicine Cat zijn brengt heel veel met zich mee. Zelfs ik moet elke dag nog verder leren. Als om welke reden dan ook jij wilt stoppen dan kan dat.' Ze klonk kalm en daadkrachtig. Dit was een ding waar ze duidelijk in zou zijn. Jasminepaw zou de vrijheid hebben om zichzelf te leren kennen. Ze was dezelfde leeftijd als zijzelf was geweest toen alles was gebeurd, en ze wist hoe lastig het was om te snappen wat er voor haar lag. Dit was een belofte waar ze haar Apprentice aan zou houden. Dit hoorde ook bij het zorgen voor de andere kattin en het zorgen voor de Clan. Toch kon ze het niet laten te spinnen. 'Ik ben zo trots op je Jasminepaw.' Murmelde ze warm. Ze was trots, trots op het feit dat ze een kat op mocht leiden die waarschijnlijk, hopelijk, beter dan haar zou zijn.

❅

Onderwerp: Re: Pastel