This life could almost kill ya

Ze liet haar blik over het vallende water gaan. Een van de weinige delen water die nog niet bevroren waren momenteel, maar dit was een onmogelijke plek om echt vis te gaan vangen. Je wilde niet te dicht bij de top van de waterval komen tenslotte en verderop vormde zich alweer een laagje ijs. Misschien als ze op de kant zou blijven, dan zou ze geluk hebben om een vis uit het water te vissen, maar het was altijd makkelijker om zelf het water in te gaan en vissen van onderwater eruit te halen. Ze zat dan ook langs de waterkant en liet haar blik over het water gaan, hopende dat ze een vis voorbij zou zien komen.

[Cottonflower]

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Helaas was Cottonflower niet zo close met haar zusjes als ze zou willen. Helemaal niet met Azurepaw, zij lagen echt in een drift. Maar de rest net zo min. Terwijl ze juist met elkaar moesten zijn, waren ze sinds hun moeder weg was gewoon allemaal.. anders. Ze gingen allemaal anders ermee om. En Cottonflower was altijd het meest vocaal geweest over alles. Dat moest wel, haar siblings waren nog maar kinderen geweest. En nu waren ze opeens al zo groot. Ze haatte het. Ze haatte dat de tijd verder ging en dat de pijn sleet. Iedereen vergat langzaam het bestaan van haar moeder en nieuw drama kwam eroverheen. Zelfs zij begon haar moeder te vergeten. Soms wist ze niet eens meer waarom ze zo'n hekel had aan Crystalstar en Carrioncough. Dat had ze gewoon. Dus toen ze Drizzlepaw aan het water zag staan vissen, keek ze enkel vanaf een afstand toe. Ze realiseerde dat ze niets over haar wist. Ze wist niet eens wie haar mentor was. Simpel weg, omdat dat haar destijds niet had geboeid en daarna nooit meer naar haar trainingen had gevraagd.}

Veel geluk had ze nog niet met het vissen en de ene vis die langs was gekomen was veel te snel gegaan, waardoor ze amper haar poot in het water had kunnen steken voor de vis alweer uit beeld was. Misschien was het toch niet zo verstandig geweest om hier te proberen, maar als ze een vis had weten te vangen, dan had ze deze misschien wel aan Icecream willen laten zien. Alleen had ze geen succes. Ze draaide haar oren iets toen ze een geluid achter haar hoorde en ze draaide zich om, om haar oudere zus daar te zien. "Cottonflower," Begroette ze de poes. "Ook hier in de hoop om wat vis te vangen?" Of was er iets anders dat gaande was? Was er iets waarom haar zus hier naartoe was gekomen om haar misschien wel te vinden?

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Drizzlepaw was al veel groter en ouder dan ze door had gehad. Wanneer zouden zij warrior worden? Snel zeker. Ze voelde zich bijna spontaan misselijk worden. Ze was helemaal niet zoveel ouder dan hen. En toch had ze geprobeerd hen te beschermen tegen.. tegen wat eigenlijk? Ze was zo trots geweest om oudere zus te worden en nu.. Ze was een soort moeder. Een hopeloos slechte moeder, dat dan weer wel. Drizzlepaw merkte haar op en vroeg of ze vis kwam vangen. Ze snoof schamper. ‘Nee.’ Ze ging naast haar zusje zitten en sloeg haar staart om haar eigen poten. Ze keek even kort in het snelstromende water. Yo, hier een vis proberen te snaaien was ook wel een beetje optimistisch. Maar ze zei het niet tegen Drizzlepaw. ‘Hoe is het?’ miauwde ze uiteindelijk. Haar blauwe ogen gingen naar die van haar zusje. Ze voelde zich zo ongemakkelijk, maar er was niets wat Drizzlepaw niet tegen haar kon zeggen, toch?}

Ze had ook niet verwacht dat haar zus hier was om te vissen. Ze wist zelf ook wel dat het waarschijnlijk een tevergeefse poging zou zijn, maar ze kon niet niks proberen te doen. Cottonflower kwam naast haar zitten en ze liet haar blik over haar zus gaan. Ooit was ze zoveel groter geweest, hadden ze elkaar geholpen om uit het overstroomde kamp te geraken. Maar kort daarna was alles mis gegaan. Ze was nog maar amper een apprentice geweest toen en nu was ze bijna klaar om warrior te worden. Een warriorceremonie die ze waarschijnlijk zonder haar moeder zou moeten ondergaan. De vraag hoe het met haar ging verbaasde haar niet, het was een vraag die ze misschien al eerder van haar zus had verwacht. ”Het gaat wel, praten met anderen helpt.” Daar was niks aan gelogen. Praten met Icecream over wat er gaande was had geholpen en hij was tegelijk ook een welkome afleiding van alles. Iets wat haar training maar tot een zekere hoogte kon zijn.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Drizzlepaw antwoordde op haar vraag, en ergens stak het haar verschrikkelijk. Praten met anderen, wie dan? Zij stond verdomme hier? Maar misschien was het ook haar eigen schuld geweest, toch deed het niet minder pijn. ‘Je kan altijd met mij praten,’ reageerde ze dan ook kleintjes, niet echt in staat om de verontwaardiging uit haar stem te verhullen. Dus ze glimlachte kleintjes, een poging om de sfeer iets te verlichten. ‘Dus. Met wie praat je dan? Heb je al geheime aanbidders, hm?’ Haar snoetje klaarde iets op, terwijl ze haar zoetige stem terug probeerde te toveren.}

Ze keek licht verrast toen Cottonflower aangaf dat ze ook met haar kon praten. Het was niet alsof ze niet had gedacht dat ze er met haar zus over kon praten, maar ze had haar ergens er niet mee lastig willen vallen. "Ik wilde je er niet mee lastig vallen." Sprak ze dan ook. Misschien was het niet het juiste om te zeggen, straks maakte dit het alleen maar erger. Toch deed de volgende vraag een kleine glimlach bij haar verschijnen. "Icecream kan ik goed mee praten." Gaf ze als antwoord. Daar was niks aan gelogen en ze kon ook wel zeggen dat ze zich bij hem op haar gemak voelde. Op het tweede deel van de vraag had ze echter geen antwoord, want daar had ze geen idee van.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Ze wilde haar er niet mee lastig vallen? Haar eigen zus. Ze lachte zachtjes, maar ergens was ze gekwetst. Waarschijnlijk was het ook haar eigen schuld. Ze was licht ontvlambaar, ontplofte makkelijk, had haar mening altijd klaar staan. Maar toch. ‘Ik ben je grote zus, je valt me nooit lastig, gekkie.’ Ze klonk vrolijk. Ze probeerde het echt, te laten zien dat het haar niets deed. Ze wilde nog altijd diegene zijn die het hoofd van de familie was, die alles onder controle had. En toen ze het gesprek luchtig wilde houden, grapjes probeerde te maken, kreeg ze wel een heel gekke reactie. ‘Icecream?’ echode ze verbaasd. Dat was... gek. Wat moest haar kleine zusje bij haar schoonvader, kinda.. Wat ongemakkelijk keek ze naar haar. ‘Wat moet hij van je?’}