To be loved as family

De Medicine Cat had er alles aan gedaan om Jasminepaw te redden. Alles wat ze kon bedenken om het resterende restje gif onschadelijk te maken. Ze had haar brandnetel zaden gegeven om haar meer te doen overgeven waarna ze tegen de buikpijn en verdere symptomen haar had gedwongen wilgenblad en duizendblad te eten. Verder kon ze enkel hopen en wachtten totdat de kattin op zou knappen. Starclan zou toch niet zo'n jonge kat het leven nemen, tenminste dat hoopte ze. Veel meer dan drie soorten kruiden kon ze niet geven, ze kon het nu enkel gemakkelijker maken en hopen dat rust en stilte en de warmte van een andere vacht haar er verder doorheen zouden helpen. Jasminepaw was haar verantwoordelijkheid en zou hopelijk niet de eerste kat zijn die zou sterven onder haar poten. Newtspark had het ook moeten overleven, maar die was niet in haar poten gestorven, hoewel Starclan een prachtige plek was; was dit niet de plek waar ze Jasminepaw wilde zien. De jonge kattin had een heel leven voor zich en de Medicine Cat was verder machteloos. Het meeste al dan niet al het gif was het lichaam uit maar de mogelijke schade kon niet voorkomen worden. Ze zou elk symptoom moeten behandelen. Voor als de kattin moeite zou krijgen met ademen of haar hart toch teveel stress zou ervaren.

Jasminepaw was nog lang niet buiten levensgevaar en Remnantwolf wist dat, en of ze het wist. Toch kon ze niet al haar familie bij haar laten, niet omdat ze hen geen goed afscheid gunde maar omdat de ander er te slecht aan toe was. Zij was wellicht geen familie, geen bloedverwant maar ze was wel haar vriendin. Ze was wel degene die haar had beschermd als kitten als het te druk werd. Iets dat ze altijd zou doen. Altijd. Zolang Jasminepaw het zou redden. Tranen drupten uit de ogen van de Medicine Cat terwijl ze oververmoeid naast de ander plaats nam en haar slanke lichaam om die van Jasminepaw krulde. Zo kon ze voelen dat de ander nog ademde, dat de ander nog leefde. Ze hapte naar adem terwijl ze de tranen op haar eigen poten voelde druppen. Waarom had ze Jasminepaw niet kunnen beschermen tegen dit? Waarom. Had ze wellicht eerder de kittens moeten leren over gif? Het was niet alsof ze gif zouden tegenkomen in het kamp. Tenzij ze de doodsbessen die veilig opgeborgen waren zouden eten. Nee, ze moest er niet aan denken dat ze Jasminepaw misschien uit haar leiden moest verlossen. Ze zou haar nooit oneindig laten lijden maar of haar lichaam het aan zou kunnen, zonder ernstige gevolgen. Of ze ooit nog wakker zou worden. Het was een angstvallige wacht waardoor de dood vermoeide Remnantwolf langzaam haar ogen voelde sluiten.

@Jasminepaw