Open - Be king

Onderwerp: Open - Be king wo 1 jun 2022 - 20:47

En hier was hij dan weer. Na zijn reisje in de bergen was het wel welletjes geweest. Hij had niet veel gevonden, had de tribe niet eens terug gevonden waar ze beloofd waren te zijn. En zijn vader? Die was al lang verloren. Met elke nieuwe dag die voorbij sloop werd het ook duidelijker dat hij ouder werd. Nog steeds niet zo oud als men zou verwachten van hem. Zijn brede kop, bewerkt en gesierd door littekens, gaf hem een expressie die hem ouder deden lijken. Maar met elke nieuwe dag werd het ook duidelijker dat hij dichter bij die realiteit kwam. Met een lome tred wandelde hij dan ook langs een stroompje heen, zijn hoofd op autopiloot. Even zijn spieren aanspannende om op een rots te springen, krasten zijn nagels even over de grijze oppervlak en ging hij verder. Zijn helderblauwe ogen gleden over het wateroppervlak heen. Was het hier dat ze was verdronken? Het kon niet anders. Een diepe zucht kwam van hem. Het laatste dat hij hier had mogen ervaren was de dood van Russetfur. En ondanks dat er zoveel mis was gelopen, mistte hij haar enorm. Ookal zagen ze elkaar misschien nog maar amper.... Er was een besef dat hij haar misschien nooit meer terug zou zien. In al die manen dat hij uit Shadowclan was, wist hij immers niet meer zeker of de dag ooit zou komen dat hij haar in Starclan zou zien. Dat hij iedereen terug zou zien in Starclan. Zouden zijn voorvaders hem verbannen van het eeuwige geluk? Verraad had hij nooit gepleegd. Hij had alles gedaan met een goed bedoelen. Om dingen recht te zetten. Maar wat verwachtte je van een simpelton.

En zo bracht zijn autopiloot hem hier. Fourtrees. Ademloos keek hij op, de bomen een voor een afgaande terwijl hij nieuwe energie in zijn poten voelde stromen. Neutraal gebied. Een grimas verscheen op zijn mismaakte gezicht, waarbij hij naar de stenen trippelde waar de leaders altijd hun speech hielden. Hoe ver zouden ze al zijn en hoeveel generaties aan leaders waren er al geweest in zijn afwezigheid? Hij vroeg zich af of Acornstar het nog steeds goed deed. Hij had de gestreepte kater altijd wel gemogen. Een beetje taai, maar niet iedereen kon zo carefree zijn als hem. Blij bewoog zijn staart even heen en weer, waarbij hij kort zijn kop liet zakken en rond begon te stappen, de plaats bewonderende in het proces.

Onderwerp: Re: Open - Be king wo 17 aug 2022 - 22:35

Met snelle sprongen was het spookachtige kattinnetje uit de leerlingen den gerend, maar ook het kamp uit. Ze wilde gaan jagen, maar niet hier in het woud. Daar vond ze het te nat. Vooral de moerassen waren voor haar nog altijd geen pretje. Haar snelle poten brachten haar dan ook al snel bij de grens. Spookypaw had een plekje gevonden die schaduwclankatten kennelijk al vaker gebruikt hadden om onder het donderpad te komen. Zodat ze niet op monsters hoefde te letten. Wel trippelde ze daar even wat rustiger door heen, want er zou maar eens een monster zijn die toch door het harde pad zou breken? Spooky trippelde rustiger verder en opende haar bekje. Hier was het een stuk droger dan bij grotere gedeelte van hun territorium met rustige pas sloop de leerling rustig rond opzoek naar prooi. Ze had het een en ander al geleerd in jacht en gevechtstechnieken. De geur van muis kwam het sterkste naar boven en na even te hebben rond gesnuffeld. Op sluipende pas kwam Spookypaw steeds dichterbij haar prooi. De muis zat niets vermoedend op een eikeltje van vorig jaar te knabbelen. Toen ze op enkele pootstappen van de muis verwijderd was zetten ze zich af en landen bovenop de prooi. Het muisje kon geen kik meer geven door zijn mond vol noot. De leerling doden de muis en bedankte Starclan voor het eten voor ze het begroef om later mee terug te nemen. Op haar pad dat haar dichter naar de grens leiden en naar vierboom rook ze ineens een andere kat. Het kwam bij de vier grote eiken vandaan, maar ze herkende de geur totaal niet. Ondanks dat ze er niet naar toe wilde gaan deed ze het toch. Spooky wilde wel eens weten wat een rogue bij deze heilige plek voor alle clans deed? Voorzichtig verliet ze het stukje schaduwclan gebied en trippelde even voorzichtig richting de ontmoetingsplek. Als het nu om een andere clankat was gegaan dan had Spookypaw het niet zo voorzichtig aangepakt als nu. Ze bekeek de zwarte kat vanuit de struiken en uit de wind, want ze wist natuurlijk niet wie dit was, nog hoe deze kat in elkaar stak.