That's when everything went wrong

_{Haar achterpoot deed pijn. Ze had het de laatste tijd wel vaker, maar hield haar mond er wijselijk over dicht. Het was toch maar kramp, niet echt een zichtbare blessure of zoiets. Maar wat hielp was om te gaan lopen, domweg te lopen. Dan verwarmden haar spieren en werd de pijn vanzelf minder. Prima, dan ging ze wandelen. Ze wilde toch niet de hele dag in het kamp lopen wegkwijnen. Ze vroeg zich af of Orchis nog wat gepland had, of dat ze een rustiger leven zouden gaan lijden. Dat laatste leek haar niet heel waarschijnlijk. Ze trok met haar oor toen de geur van een clanmate haar bereikte. Niet erg geïnteresseerd keek ze rond, waarna haar blik op Havu landde. Kort trok ze met haar kop als begroeting.}

Havu likte verlekkerd zijn lippen. De heerlijke nasmaak van veldmuis hing nog steeds in zijn bek. Op zijn gemak liep hij door het territorium. De zon scheen op zijn dikke vacht, een heerlijk briesje zorgde voor wat verkoeling. Alles was goed zo, alles was helemaal mooi. Een brede geeuw verliet zijn bek. Wellicht kon hij zo nog even zonnen nu hij zijn buikje weer rond had gegeten. Hij keek op en wiebelde met zijn oren toen hij Zahida tegen kwam. Ze begroette hem door een licht hoofd gebaar. Hij hief zijn kin ietjes. "Gegroet Zahida," mauwde hij met zijn zware stem. "Hoe is het er mee?" vroeg hij vriendelijk. Hij mocht haar wel dus er was niet veel over van de brompot die hij normaal was. Hij had een goed humeur vandaag.

The snake will always bite back