[Ceremonie Jul 2022] Den of vipers

Eén specifiek nest was vandaag aan de beurt om apprentice te worden. Eén die Settledstar vakkundig uit de weg was gegaan. Hij zette geen stap in de buurt van de vier, kleine monsters die Newtspark op de wereld had gezet. Maar het leven in de clan ging gewoon door zoals gewoonlijk, dus katten groeiden op. Kittens werden apprentice, en apprentices hadden mentoren nodig. En hij vertrouwde die monsters voor geen seconde. Ze hadden mentoren nodig die hij vertrouwde, die ze strak in de gaten zouden houden. En direct zouden rapporteren, mocht er ook maar iets vreemds gaande zijn. En bij de sterren, hij zweerde dat hij er zelf weer een einde aan zou maken, mocht één van hun kwetsbare breintjes worden overgenomen door hun kwaadaardige moeder.

‘Vandaag wordt het nest van Twistedheart apprentice,’ miauwde hij ijzig kalm. Iedereen in de clan mocht van Twistedhearts fouten weten en daarop gepast reageren. Daar had hij nooit zand over late groeien. Hij wilde zijn kittens opvoeden, en dat was het resultaat. Syenitekit, Birchkit, Afterkit en Softkit, kom naar voren,’ miauwde hij naar de vier kittens. Hij klemde zijn kaken strak op elkaar en keek ze kort één voor één aan, waarna hij op een punt net over hen heen focuste. ‘Jullie hebben de leeftijd van zes manen bereikt, en het is tijd voor jullie om in de leer te gaan. Vanaf deze dag, tot de dag dat jullie je warrior namen ontvangen, zullen jullie bekend staan als Syenitepaw, Birchpaw, Afterpaw en Softpaw.’ Zijn blik ging vervolgens direct naar de mentoren die hij had uitgekozen. ‘Syenitepaw, jij zal worden getraind door Wolfblood,’ miauwde hij met een korte knip naar zijn deputy. Een van de meest intimiderende warriors. ‘Birchpaw, jouw mentor zal Stormraiser zijn.’ Zijn blik ging naar de zwarte poes. Zaten ze inmiddels weer op één lijn? Maar hij hoopte dat ze het begreep dat deze apprentices voor hem niet zomaar apprentices waren. En dat hij ze in de leer wilde hebben bij katten die hij kon vertrouwen en wel.. zij hadden al veel meegemaakt de laatste tijd en.. nou ja. Gewoon. Hij probeerde zijn blik niet te lang bij haar laten hangen toen mentor en apprentice kennis maakten. ‘Afterpaw zal in de leer gaan bij Pineclaw.’ Ook de derde apprentice maakte kennis met zijn mentor, een wijze senior, en dan als laatst: ‘Softpaw-’ Hij keek dan eindelijk de jonge poes aan. Een evenbeeld van haar moeder en die ogen.. Die ogen die hem nog vaak in zijn dromen achtervolgde. ‘Ik ga jou trainen.’

‘En dan is er nog een apprentice die een nieuwe mentor nodig heeft,’ miauwde hij kalm toen hij weer wegkeek van Softpaw. Zijn blik ging naar Brittlepaw, de kleine zwart-witte apprentice. ‘Jouw trainingen zullen opgepakt worden door Foulplay.’ Hij keek naar de jonge kater die zelf ook nog niet heel lang warrior was. Maar hij was ambitieus en loyaal, dus hij vertrouwde erop dat hij ook deze apprentice naar zijn warrior ceremonie zou kunnen leiden.

De leider sprong van de rots en raakte snel de neus van zijn nieuwe apprentice aan. Oh, hij wist niet eens waarom hij dit deed. Waarom hij zichzelf zo kwelde. Maar hij moest dit zelf doen. Er was niemand anders die het zou begrijpen. Niemand anders die de tekens zou kunnen herkennen. Die wist hoe hij het moest stoppen voordat het te laat was. Er was niets van warmte over in zijn ogen die hij had gehad bij zijn vorige apprentices. Niet het enthousiasme die hij had gevoeld toen hij Chillypepper als apprentice kreeg, omdat het zijn eerste apprentice was en Slatefur om hem had gevraagd. Niet van het begrip toen hij de trainingen van Hoarsevoice had overgenomen. En ook niets van de trots die hij had gevoeld toen hij Bluestorm had weten te temmen, en haar vurige passie had weten te smeten tot een getalenteerde warrior. Nee. Zijn ogen waren nu koud. ‘Ontmoet me morgen bij dageraad bij de uitgang. Wees niet laat.’ En hij verdween tussen de menigte .

Lijstje: