Time Can't Stop Me Now

Het boeide hem niet veel wat er met anderen om hem heen gebeurden. Myval had ook erg weinig vrienden. Eigenlijk had hij er geen. De kleine kater vond iedereen maar stom en alles behalve stoer. Myval was klein, maar vanbinnen was hij duidelijk een BloodClanner. Helaas had hij nou de pech dat hij net zoals zijn moeder Zaba klein was. Zijn broer was groter dan hem geweest, maar die had toen ze 4 moons waren een ziekte te pakken gekregen waardoor Myval de enige overgebleven was. Best cool hm? De kleinste was het sterkste. Hij zal dat aan iedereen bewijzen! Van alle BloodClan young-ones was de enige kater die hij cool vond Nehzoda. Ja, de kater was niet de meest aantrekkelijke, maar hij zag er gewoon zo stoer, moedig en sterk uit! Net zoals hem! Toen Myval de zwarte kater dan ook in het vizier kreeg, stapte hij op hem af. Misschien kon hij een poging nemen. Je kon het altijd proberen, right? "Het Nehzoda! Hoe gaat het ermee?" vroeg Myval met zijn kinderlijke stem. Pfft, hij kon niet wachten totdat die zou verdwijnen. Deze stem is echt een no go.

_{Hij deed zijn best in zijn trainingen en zorgde ervoor dat anderen hem als waardig zouden zien. De waardigste van alle young-ones. Geen watje, geen zwak kind, geen idioot. Maar de beste van de beste. Hij ging zichzelf bewijzen tegenover al die kindjes die nog steeds huilden bij hun ouders als ze een klein schrammetje op hun pootjes kregen. Hij moest zijn ogen al rollen bij de gedachte. En het ergste is, er kwam zelfs eentje op hem af. Ergens kon hij het niet helpen het zich af te vragen wat in hemelsnaam dat joch nu van hem moest.  Kon hij niet een secondje even relaxen voor hij weer verder ging aan zijn training om de allerbeste te worden? ‘Hey Nehzoda! Hoe gaat het ermee?’, begroette die ander hem met zijn kinderlijke stem. Zijn mond werd even een platte streep terwijl hij de ander verveeld aankeek en golfde kort met zijn staart. “Goed goed, zoals altijd…”, antwoordde de iets oudere young-one simpel, zonder de ander een deftige begroeting te geven. Daar deed hij nu niet aan. “Wat moet je van me?”}

Okay, Myval moest toegeven dat hij er niet als de meest geweldige eruit zag. Hij was klein, jong en leek erg veel op een wasbeertje. Maar wat boeide dat? Hij had super veel potentieel! Uiteindelijk zou hij de nieuwe BloodClan general worden. Iedereen zou hem respecteren en anders moesten ze gewoon doodsbang voor hem zijn. Geen genade van dit kleintje. Myval moest even nadenken wat hij moest antwoorden op de vraag van Nehzoda. "Nou ehm. Heb jij ooit iets cools gedaan?" besloot de wasbeerkleurige kater te vragen. "Ik bedoel ehm, je ziet er best stoer uit. Zou je mij misschien wat kunnen leren?" Dit aardige gedoe was niks voor hem, maar Nehzoda was gewoon echt zijn grote voorbeeld! Hij wilde net zo groot, stoer en sterk worden als de zwarte young-one voor hem.

_{Hij snapte niet wat anderen altijd van hem moesten. Soms leek hij wel echt een magneet – meestal ging hij naar anderen toe als hij dat wou, maar wanneer hij het niet wilde kwamen anderen naar hem. Ach ja, als ze hem wouden aanbidden, dan vond hij het nog acceptabel. Hij was tenslotte bijna een godheid tegenover hen allemaal. Echter had hij niet veel verwachting van dit joch, dus staarde hij met zijn lege blik naar de ander totdat die iets zei. ‘Nou ehm. Heb jij ooit iets cools gedaan?’, besloot de ander te vragen. Had hij ooit iets cools gedaan? Oh, daar moest hij echt even bij nadenken hoor. Echt – hij ging hier bijna breincellen aan verliezen. Wat was dat nu voor een vraag? ‘Ik bedoel ehm, je ziet er best stoer uit. Zou je mij misschien wat kunnen leren?’ Hij knipperde eventjes met zijn ogen voor hij zijn mondhoeken wat omhoog drukte. Dat leek er al wat meer op. “Jochie, ik heb duizend en één coole dingen gedaan… dingen die enkel katten van waarde kunnen”, hij grijnsde trots voor hij zijn focus weer vlug op de ander legde. “Ik zou je wel een ding of twee kunnen leren… Als je het aan durft”}

Myval keek de kater verwonderend aan. Had hij echt duizenden coole dingen gedaan? Oh wat zou hij dat graag willen! Gewoon dat iedereen je cool vind en gezag voor je heeft desondanks je anders bent. De young-one had goed gegokt, Nehzoda was perfect. Okay, nu moet je door zetten Wasbeertje! Als je vrienden wilt worden, moet je cooool blijven. "Dat klinkt echt super cool, Nehzoda!" miauwde hij met grote ogen. Hij had gewoon eindelijk iemand cools gevonden. Blesk was ook cool, maar nu Myval een young-one was, vond zijn vader dat hij het zelf moest redden. En dat kon hij ook hoor! Myval was super sterk en trots! "Tuurlijk durf ik dat! Ik wil net zo cool worden als jij!" miauwde de kater vastberaden. Als Neh hem dingen zou leren, dan was de wasbeerkleurige kater binnen no time een pro BloodClan member. Oh dat zou toch tof wezen!

_{Natuurlijk had hij duizenden coole dingen gedaan. Hij was Nehzoda, hij was het product van duister en intelligentie. Hij was het icoon van de young-ones, ookal vond niet iedereen dat. Hij vond overduidelijk van wel en niemand kon zijn mening veranderen. ‘Dat klinkt super cool, Nehzoda!’, miauwde het joch met grote ogen naar hem en hij voelde de bewondering. Dan was er toch iemand die het systeem hier begreep. ‘Tuurlijk durf ik dat! Ik wil net zo cool worden als jij!’. De jongere kater leek heel erg vastberaden zijn om nieuwe dingen bij te leren. Dat was goed, ambities opleggen. Dat had hijzelf al van jongs af aan gedaan en zie waar hij nu was. “Perfect”, hij grijnsde. “Natuurlijk ga je nooit exact zo cool worden zoals mij… Ik bedoel, ik heb ooit als kitten ’s nachts een hond expres wakker gemaakt dat kan niemand mij na doen… maar ik kan je wel het één en het ander aanleren”. Hij zette zich recht uit zijn relaxte ligpositie en zwiepte een paar keren met zij staart. "Wat is jouw ultieme doel hier?", vroeg de zwarte kater aan de ander en keek hem strak aan. Wilde hij alleen maar cool overkomen? Of wilde hij hier in de Elite een grote reputatie opbouwen net zoals hij?}

Natuurlijk zou hij nog gaan groeien, maar hij zou nooit echt groot worden. Hij zal altijd kleiner zijn de de gemiddelde kat. Ergens was dat balen, want je wilde groot en sterk zijn, maar aan de andere kant kon hij hiermee wel makkelijk onder grote tegenstanders komen. Hopelijk zouden sommige members niet zo rot gaan doen om hem klusjes te geven in nauwe plekken, omdat hij zou klein was. Dat ging hij echt niet accepteren... Naja tenzij het de general of captain was natuurlijk. Myval moest aan hen laten zien dat hij de Elite honderd procent trouw is. "Nou ik wil gewoon sterk en dapper worden en laten zien dat het niets uitmaakt dat ik klein ben. Ik ben door en door Elite en ooit zal ik ons nog groter maken dan Orchis dat nu heeft gedaan. Dan zullen wij over het hele woud heersen en maken we de Clankatten af die ons niet trouw willen worden." Nehzoda moest er vast het zelfde over denken toch? Myval keek de kater verwachtingsvol aan. Zo niet, dat was hij weg hier. De young-one wilde sterke katten die de Elite groter willen en gaan maken. Orchis heeft heel veel voor elkaar gekregen, maar Myval zal nog meer voor elkaar krijgen.

_{Hij staarde de ander aan, wachtende op een antwoord. Iemand zonder een duidelijk doel was vrijwel waardeloos, een object die zinloos bewoog doorheen de ruimte. Hij wilde zijn tijd niet spenderen aan anderen die zwak of waardeloos waren – hij gaf zelden kansen aan anderen. Het liefst van al wilde hij anderen gewoon gebruiken voor zijn eigen macht en reputatie. ‘Nou ik wil gewoon sterk en dapper worden en laten zien dat het niets uitmaakt dat ik klein ben. Ik ben door en door Elite en ooit zal ik ons nog groter maken dan Orchis dat nu heeft gedaan. Dan zullen wij het hele woud heersen en maken we de Clankatten af die ons niet trouw willen worden.’ Hij gaf hier een hele motivatie speech, erg gezellig. Nehzoda kon wel toegeven dat het joch erg klein was tegenover hem, al was hij zelf al een beetje groter dan gemiddeld dus kon hij het Myval niet kwalijk nemen dat hij leek op een kabouter tegenover hem. Maar hij had een zwakke plek voor katten die dingen wilden bereiken zelfs al leek het voor hen niet bestemd te zijn, dus hij knikte. “Dat klinkt als een goed doel, Myval~”, zijn toon was neutraal, maar vanbinnen was hij tevreden. Dan had hij mogelijks een volgertje die hij kon gebruiken. “De Elite heeft sterke en slimme katten nodig ... zoals wij twee” en bij zijn toevoeging: katten die buitengewoon waren. Die de grond konden doen schudden als ze het maar wilden. Regels durfden aanstellen en grenzen durfden uit te breiden.}

Zijn lippen vormden een glimlach die vooral tevredenheid uitstraalde, maar ook een beetje hongerig naar zijn doel. Hij was er helemaal klaar voor om grote veranderingen te brengen. Misschien geloofden de anderen het niet, maar dat was hen probleem. Hij wist dat het zal lukken. Hij zou de sterkste en meest gevreesde kat worden. Orchis had ook al een heleboel voor elkaar gekregen en die zag er ook niet uit als een Elite general? Myval knikte bij de woorden van Nehzoda. Ze hadden inderdaad sterke en slimme katten nodig zoals zij. Vooral als hij aan de macht was, wilde hij zulke katten. En Nehzoda? Die zou dan zijn captain mogen worden. Daar waren ze vrienden voor. Bondgenoten. Zij zouden eens laten zien hoe sterk en gevreesd de Elite kon zijn. Erger dan de Elite al was.

_{Op het gelaat van de ander kon hij lezen hoe hij hongerig was naar zijn doel, en dat deed Nehzoda ook wel wat grijnzen. Niet omdat hij het leuk vond de ander tevreden te zien, maar omdat hij wist dat dit kind waarschijnlijk alles zou geven om zijn doel te bereiken. Zo’n ambitieus geval was goed, zeker als die in Nehzoda’s voetsporen wou volgen zoals een echt volgertje zou doen. De ander zou denken dat ze gewoon goede vrienden zijn, bondgenoten, wat je het ook wil noemen. Maar hij zou hem zien als een minion – niet als een vriend. Nehzoda deed niet aan vrienden. Groot of klein, hij moest het niet hebben. Na heel dat Harmony gedoe had hij vrienden opgegeven, hij zag hoe zwak zoiets je kon maken en dat wilde hij niet weer meemaken. Hij moest focussen op zijn doel: hij moest bewijzen aan de dode geest van zijn verdomme moeder dat hij meer lef had als zij, en dat hij deze boel hier kon runnen. Kostte wat het kost. "Het zou leuk zijn...hm? Wij twee aan de macht van een groep bloeddorstige katten. Aan de macht van heel het woud.... misschien zelfs meer...", hij liep praktisch de kers op de taart te zetten nu. "En iedereen zou onze namen kennen.. ons vrezen.. hun leven geven uit pure terror... Is dat niet leuk?"}

Samen waren ze niet te verslaan. Iedereen die hun dwarszat, werden uit de weg geruimd. Door Myval of door zijn captain Nehzoda. Of een andere loyale member ofzo. Wie weet wat de toekomst hem zal brengen. Deze ukkepuk zal snel naar de top groeien. Of ze het nou wilden of niet. Daarna zou hij de macht grijpen in de elite, de grote zwarte kater tot captain benoemen en de Elite uitbreiden. Kwa territorium en members. Hij zou de held van de Elite zijn. Hij zou herinnert worden als de beste, sterkste en meest gevreesde kater ooit. "Dat zou niet leuk zijn Nehzoda. Nee. Het zou geweldig zijn." miauwde Myval serieus. "Wij zullen altijd blijven rondspoken. Wij zullen geschiedenis schrijven." Dat wist de kleine kater zeker. Deze wasbeer zal nooit vergeten worden. En Nehzoda? Als die een beetje goed zijn best deed en hem goed hielp, zal ook hij nooit vergeten worden. Daar zou Myval wel voor zorgen...