"Ja, we beginnen."Zei hij uitdagend. "Doe alsof ik een indringer ben. Bijvoorbeeld een Bloodclanner!" Darkpaw sprong op de rots en zwiepte met zijn staart, Het leek erop dat hij een slechte imitatie deed van een Bloodclanner em toen sprong hij alweer van de rots af. Snel sprong Magicpaw hem achterna, ze zal hem wel krijgen. De witte poes zag hem en deed alsof ze sprong op hem, maar ze sprong over hem heen. Snel draaide ze zich om en haalde uit met haar klauw. Die moest wel raak zijn. "Ik hoop dat je het me niet makkelijk op me zal gaan." zei ze terwijl ze opzij sprong zodat ze niet zou worden geraakt als Darkpaw een tegenaanval tegen haar zou doen. Ze was niet van plan het makkelijk voor hem te maken. Ook al was dot haar eerste vechtles, ze wou niet verliezen. Ze voelde zekerheid en zelfvertrouwen die ze de laatste tijd vaak had gevoeld. Ze was niet meer het onzekere poesje dat ze vroeger was. Dit was haar leven en zij zou zelf beslissen wat ze ermee zou doen. Ze wou andere katten ontmoeten en meer van de wereld zien zodat ze ooit zou kunnen zeggen wat ze allemaal heeft beleefd. Ze was nog steeds gefocust op het gevecht en haar gedachten gaven haar alleen nog meer kracht. Ze sprong nog een keer opzij en sprong toen richting de zwarte kater voor haar, maar haar afzet was niet goed en ze viel naast hem. "Auw!" Ze had niet echt pijn alleen een beetje aan haar schouder, maar ze probeerde hem af te leiden. In de hoop dat dat was gelukt haalde ze weer naar hem uit en zorgde dat ze snel weer op haar 4 poten stond.