What came before

Onderwerp: What came before do 23 jun 2022 - 23:23

Bell

- The night before the ceremony -

Stilletjes wandelde hij naar Rimekit toe. Zijn grote, ronde ogen gericht op haar. Zou hij het doen? Zou hij haar wakker maken? Hij had immers gehoord dat morgen de dag was... En als hij heel eerlijk was, maakte dat zijn nacht enorm slapeloos. Hij had gehoord dat hij zich geen zorgen moest maken. Een kat zoals hem, met een bouw zo groot dat zelf een Thunderclanner uit de kanten zou moeten gaan, hij zou uitgroeien tot een echte warrior was hem verteld. Eentje waar men zeker respect voor zou kunnen hebben. Maar was dat niet hetgeen dat hem het meest dwars zat? Hij was geen warrior, laat staan iemand die respect wilde van anderen. Hij wilde gewoon zijn rust en zijn... Ritme. Hij wilde dat alles bleef zoals het was. En daarom was het dan ook enorm moeilijk om tegen de dag op te kijken. Van zodra de zon over de horizon zou piepen zou het stress zijn. En hij zou er weinig aan kunnen doen, buiten aanvaarden dat dit zijn nieuwe realiteit was. Starclan... Laat het allemaal een droom zijn..

Zijn gespikkelde pootje werd omhoog gerezen en teder, iets dat niet zo zeer bij zijn grote bouw leek te passen, raakte hij haar kopje aan. "Rimekit..." fluisterde hij zachtjes met zijn gebruikelijke lichte en liefzachte stem. "Kom," zei hij, amper hoorbaar, voordat hij een paar pasjes naar achter zette en even rondkeek. Met snelle passen baande hij zich, toch wel ietwat onhandig dankzij zijn grootte, door de den heen. Maar hij vluchtte vaak snachts de den uit en dus was hij een goede, al dan wel ietwat brede, ninja. het duurde dan ook niet lang voordat hij buiten stond, wachtende op haar.

& Rime

Onderwerp: Re: What came before di 5 jul 2022 - 16:21

RIMEKIT

Rimekit had van haar papa gehoord dat ze oud genoeg was om met de volgende ceremonie, die van de dag erna Apprentice te worden. Samen met haar broers. Het idee, het idee dat ze deze plek, de veilige plek bij papa zou verliezen en een nieuwe plek zou moeten vinden was eng. Daarnaast wist ze niet welke katten ze nog zou moeten leren kennen. Teveel katten, het idee dat ze dit zou moeten doen deed haar trillen van de spanning en hoewel ze de afspraak met Bellkit niet was vergeten, wist ze niet of ze hem kon zoeken. Niet nu haar kopje zo vol leek te zijn met eindeloze vragen en zorgen. Teder werd ze ineens aangeraakt en een langzaam bekend wordende geur deed haar, haar tweekleurige ogen openen. Bellkit. De realisatie dat hij haar niet was vergeten deed haar gelukzalig snorren, al stokte het snel met de angst die ze in zijn ogen ook weerspiegeld zag. 'Rimekit...' Fluisterde hij zachtjes met zijn lieve stem. 'Kom,' Vervolgde hij amper hoorbaar voordat hij haar de ruimte gaf om op te staan. Rimekit aarzelde niet, ze kwam relatief soepel overeind, met mos plakkend in haar lange vacht; iets waar ze niet op reageerde. Ze drukte haar gezicht tegen de vertrouwde kater aan voordat ze langzaam en stil hem volgde. Ze was iets minder geoefend als hem in de stilte maar deed haar best. Voorzichtig drukte ze haar kleinere lichaam tegen die van hem aan. 'Bellkit... Waar heen?' Hij wist immers de mooiste plekken. De rustige plekken die ze samen zouden delen in deze toch wel onrustige tijd.

��